donderdag 27 februari 2014

Leuke giveaway!

'Waarom schrijf je niet eens een boek!?'
 
Het aantal keren dat ik die vraag al gekregen heb, kan ik niet meer tellen. Maar ik heb eindelijk een goede repliek gevonden. Tot nu toe antwoordde ik nogal vaag 'mjaaah, het moet een hobby blijven. Ik zou niet weten waarover. Kweetniet, nog nooit aan gedacht eigenlijk (not true).'
 
Maar voortaan luidt mijn antwoord klaar en duidelijk: 'Omdat iemand anders mijn boek al geschreven heeft, tiens!'.
Ha.
Kan ik ook weer van mijn to-do-lijstje schrappen!
 
 
 
Meet Lobke.
 
Blogster en sinds kort dus ook boekenschrijfster. Lobkes 'het leuke mamaboek' is écht een aanrader. Het is eigenlijk gewoon een superhandig boek vol tips, tricks, weetjes en links die onontbeerlijk zijn voor elke moeder.
Er zijn vier delen: mama to be covert de zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Daar staat vanalles tussen dat ik toendertijd graag had geweten. Diy-mama, het tweede deel laat ik zelf een beetje aan mij voorbij gaan. Ik naai en doe creatief mijn best als ik cadeautjes inpak bijvoorbeeld...maar ik heb het zelf een beetje gehad met de hele knutselhype. Maar ik ben een uitzondering daarin, i know. De meesten zullen dit misschien nog het leukste hoofdstuk van al vinden.
Deel drie is dan weer compleet mijn leefwereld! Online-mama! Moet je gelezen hebben. Apps, webshops, sites, links. Dat deel is echt alsof ik het zelf geschreven heb.
Deel vier, mama on the move, is een handig hulpstuk als je het moeder-zijn deftig wilt combineren met werken en dat wil overleven. Jij en je relatie.
 
Je ziet. Lobke heeft mij heel veel werk bespaard.
Goed gedaan, Lobke!
Speciaal om dat te vieren geven we een exemplaar cadeau.
 
 
Laat hieronder dus gerust een berichtje na waarom jij het boek moet winnen. Voor jezelf? Als kraamcadeautje of voor een jarige vriendin?
Ik hoor het graag!
Deelnemen kan tot zondagavond 2 maart!
 
 
 
 
 
 
 
 
 

maandag 24 februari 2014

Bigblogameetup-nieuws.

Goodiebags!
Ze zullen er zijn!
Daarom graag even jullie naam/adres/emailadres/blogurl en een leuke profielfoto doormailen graag!
Bigblogameetup@hotmail.com
You will not regret it.
 photo sig_zps17771870-1_zps4ab82be3.png

Milestone!

 
 
 
Op 23 februari.
Op de gezegende leeftijd van 13 maand, 1 week en 1 dag.
In het zonnige huis van An en Gunter te Halle.
Stapte Jasper zijn eerste pasjes alleen!

Net geen drie volle maanden later dan zijn ziekelijk vroege broertje, maar die kon dan weer nauwelijks kruipen. Dat kan Jasper als de beste.
Trappen, tafels, poefjes en andere meubels vormen daarbij compleet geen bezwaar...hij kruip er los over.
Klein waaghalsje, dat is het.
Je ziet het in zijn pretoogjes op de eerste foto.
 
 
Je zal me trouwens op mijn woord moeten geloven want er zijn geen foto's van en tijd om te filmen was er ook niet.
Ik vraag me af wanneer ik daar wel in zal slagen. Anders dan Verne, die dolenthousiast was dat hij nu ineens alleen vooruit geraakte en meteen hevig aan het oefenen ging, is Jasper maar matig opgewonden over de nieuwe methode. Sure, het applaus behaagt, maar dat stappen is toch vooral trager en onstabieler dan het vertrouwde kruipen.

 
Om eerlijk te zijn...volgens mij kan Jasper al minstens twee weken perfect zonder begeleidend handje stappen, dat voel je gewoon. Maar hij is er te lui voor. Van zodra je zijn hand loslaat zakt hij door de beentjes om de rest van de afstand kruipend af te leggen. Easy. Het zal nog wel een tijdje zijn voorkeurstransportmethode zijn vermoed ik.
 
What's the rush?
Zolang de aap nog in bodytjes en kruippakjes leeft mag er naar hartelust gekropen worden.
En hing het van mij af, hij leefde erin tot hij naar de universiteit kan.
Minstens.
Onesies zijn toch weer in.
 
 
 
 
 

zondag 16 februari 2014

Friends with benefits

Matijs is doorgaans geen vrouwenverslinder, maar als hij er eens eentje versiert is het een cassière of bakkersvrouw.

Als ik wat ga kopen bestel ik, reken ik af en zeg vriendelijk maar droog goeiedag. Zakelijk. Mij bekijken die vrouwen niet, de kindjes zelden.

Maar als Matijs gaat winkelen maakt hij een grapje, slaat een praatje of zegt zo overmatig vriendelijk 'goed weekend' dat de vrouw in kwestie al eens verschrikt durft opkijken. Dat zijn ze niet gewoon.

Als Matijs met kindjes gaat winkelen, ééntje of allebei...dan vallen de vrouwen in katzwijm. Diezelfde koters die ze bij mij nauwelijks bekijken zijn ineens superschattig en de man die ze bijheeft de ideale nieuwe man.
Ogen gaan glanzen, blikken worden gestolen en complimenten worden uitgedeeld.
Beide partijen genieten daarvan. Dat weet ik wel zeker.
Ik ook trouwens, mijn goed mag begeerd goed zijn.

Als Matijs en de kindjes samen met mij gaan shoppen...dan zie je de dames kijken: 'oh, is dat ze. Die ken ik, die komt hier ook. Did not put two and two together.' Lichtjes teleurgesteld...alsof ze liever een mottigere versie of helemaal niemand hadden gezien.
De fantasie doorprikt.

Ik herken dat...ik was vroeger ook die vrouw.
Een vader alleen met zijn kind, bij voorkeur in het park of met draagzak...daar smolt ik voor.
Nu heb ik mijn eigen exemplaar zeg, stel je voor. Al is het draagzakkentijdperk wel afgesloten inmiddels.
 
 
 
 
Gisterenochtend gingen Verne en vader naar de bakker, zoals de meeste weekends. Ik ga gelukkig niet mee want dat zou beide partijen een hoop pret ontnemen en bovendien zie ik er op dat uur meestal nog tien keer mottiger uit dan de gemiddelde bakkersvrouw mij inbeeldt.
Een pompoenpralientje, een sandwich of klaaskoek, een lolly...ze krijgen altijd wel iets cadeau.
Maar gisteren kwamen ze hiermee thuis:
 
 
 
Twaalf lolly's. Twaalf.
 
Voornamelijk gele uiteraard want ze kennen Verne maar al te goed.
Dat Verne na drie keer zuigen dat ding in het tapijt of de zetel plakt weten ze uiteraard niet.
 
Friends with benefits.
Jammer genoeg niet erg beneficial voor mij, noch voor ons tapijt.
Maar ach, we'll live.
Want die schone kerel en die prachtige kinders, die zijn van mij!
 
 

Gesprekken met mijn zoon



Mama, wat is dat?
Euhm.
Een bh jongen.
Wat is dat, mama?
Een jasje voor de borsten.
Ah ja, dat is een jasje voor de borsten hoor.
Van mama hoor.
Daar mogen wij niet mee spelen.



Mamaaa! Wat is dat?
Euhhhhhmmm.
Dat is niks jongen, laat dat maar.
Dat is niet voor kindjes.
Wat is dat mama? Is dat voor mij?
Neen, Verne. Dat zijn wattenstaafjes voor mama.
Dat is voor de oortjes hoor! Ik ga keer proberen.
Neen Verne, afblijven. Dat is alleen maar voor mama.
Voor de oortjes van mama?
Voor het spleetje. Laat nu maar.

(Fronst en loopt weg. Met spleetjes wil hij niks te maken hebben.)

vrijdag 14 februari 2014

S Hartje M

Het is valentijn dus ik voel mij verplicht iets meligs te schrijven vandaag.
Maar ik heb dat al een keer gedaan. Hier.
 
Trouwens...als het moet, dan wil ik niet.
En als het niet mag, voel ik het net kriebelen.
Zoals de slappe lach krijgen tijdens de schoolmis vroeger of stiekem eventjes kruis grijpen tijdens een familiefeest.
As you do.
 
Nu ben ik verder dan ver weg van melig, ik weet het.
Maar dat is waar de dagdagelijkse liefde voor mij om draait.
Kleine plagerijtjes, binnenpretjes delen, elkaar vrolijk houden quoi.
Dat zorgt voor (zelf)vertrouwen, samenhorigheidsgevoel en zelfvoldaanheid.
Niet?
 
 
Het voorbije jaar heeft er zich huilbabygewijs (en de maanden bekomen daarvan) wat stof vergaard op onze onnozeliteiten.
Ik geef dat toe.
Geen prioriteit zeker?
Hoe gaat dat ook...
Rap een wasje insteken tijdens het (half) luisteren, nauwelijks geslapen dus lichtjes viesgescheten, 'steek ne keer het brood ín de brooddoos jong' en consoorten...
Dat halveert het lolgehalte in huis op slag.
 
Het leven met twee kleintjes en twee full-times is een hogesnelheidstrein.
 
 
Dus dat is mijn amoureus voornemen voor 2014...terug meer lachen en plagen.
Minder organiseren en plannen, bespreken en analyseren of futiliteiten belangrijk vinden.
Because it ísn't all about the kids!
It's about the family, en daar zijn wij twee grown ups de ruggegraat van.
 
 

Geloof niet wat er op de deur staat. Niks van aan!
Foto: Stefaan Beel.

 
 
Liefde is een werkwoord, zegt men.
Vroeger altijd gedacht dat dat 'poepen' betekende.
Nu weet ik beter.
Eens stilstaan, dat betekent het.
En daarna weer verdertimmeren aan de weg.
En dat is nu net waar valentijn ons toe verplicht...stilstaan bij.
 
Zo slecht is die commerciële feestdag nog niet, concludeer ik dan.
 
Dat doen wij vandaag dus : lachen/plagen/stilstaan én poepen.
We zijn alvast goed bezig.
Met 1, 2 en 3 althans.
 
En u?
 
 

dinsdag 11 februari 2014

Oogappel

Soms probeer ik mijn kindjes te bekijken door de ogen van ieder ander mens.
Dan probeer ik gewoon een random kind te zien.
Een schoontjen, een braafken, een wild geval...eender wat.
Maar wel doodgewoon een kind, eentje in de lange rij.
 
 
 
Dat lukt dus niet.
Ik zie enkel superlatieven.
 
Ik ben verslaafd.
Verliefd.
Betoverd.
 
Snot, kak, kots, drama, slapeloze nachten.
Who cares?
Zie nu!
 
 
 
 
 

maandag 10 februari 2014

Discriminatie

Gele lolly's bij de bakker en apotheek.
Geel bord en gele beker.
Gele lepel uiteraard, als er dan toch te kiezen valt.
Gele ballon bij de kapper.
Gele treintjes op de sporen.
Gele auto in de speelbak en een yellow car op zijn favoriete t-shirt, in het Engels ja.
Gele broek, gele trui. Liefst in combinatie gedragen.
Gele plasticine, gele wasco's en gele kleurpotloden.
 
Genoeg gehad?
This isn't where it ends.
 
Bananen.
Melk.
Enkel de gele snoepjes uit de pot.
Sandwiches en koekjes zonder chocola.
Gele cake.
Frieten, pasta (zonder saus uiteraard), smeerkaas.
Gele pudding.
Croque monsieur met veel gouda en alles wat gegratineerd is onder een dikke gele kaaskorst.
 
 
 
Jamie Oliver blikte ooit een programma in over Britse schoolkost en -kinderen.
Een paar jaar geleden, voor er van onze kinderen sprake was.
Ik herinner mij dat ik echt geshockeerd was...die lagere schoolkinderen dachten dat melk uit een doos kwam (vanwaar die koe?) en dat worteltjes in schijfjes groeiden. Een rode paprika werd een grote tomaat genoemd en alle groene groenten werden verward. Dat de kinderen tegenwoordig enkel nog geel eten, zei Jamie daarover. Chicken fingers, fishsticks, frieten, pasta, cheesestrings.
 
 
Zo erg is het hier in België nog niet gesteld, dacht ik toen.
Welke ouder laat zijn kind nu toe zó te worden?
Welke ouder legt nu niet uit dat melk van de koe komt, en worteltjes in de grond groeien?
Op school leren ze dat toch ook?
 
 
Onze Verne doet niets liever dan mee worteltjes raspen of de mooiste croccoli uitzoeken in de supermarkt.
Hij kent de namen van alle fruit en groenten en ziet ons vanalles eten.
Hij krijgt dagelijks verse kost in alle kleuren van de regenboog voorgeschoteld.
En toch is het gebeurd.
Een geel kind.
Een kind dat enkel geel eet.
 
Ik kan het toch niet door zijn strot rammen?
Extra vezeltjes, laxativa en vitaminesiroop dan maar.
 
 
En zeggen dat hij vroeger alles at.
Zucht.
This too shall pass?
 
 
Boterhammen met choco horen eigenlijk ook nog in dit rijtje al zijn die verdacht bruin.
Voor choco en chocolademelk wil de aap nog wel eens een uitzondering maken.
Of boterhammen met koekjes, zoals bij grootmoe en grootva.
 
 
 

donderdag 6 februari 2014

Schrijverijen.

Op een dag was ik zwanger.
Dat klinkt alsof het me overkomen is, maar veel bewuster dan bij ons bestaat niet.
 
Het leven is druk en we zien alle familie en vrienden absoluut niet vaak genoeg. Het zijn er ook zo veel!
Dus ik besloot wat foto's van de spruit op het net te smijten.
Van het hele blog-netwerk dat zich achter dat scherm schuil houdt had ik werkelijk geen benul.
 
En foto zonder tekst zegt weinig, dus er verschenen wat woorden naast.
Dat ging vlot, dat schrijven.
Zo vlot dat ineens de teksten populairder werden dan de fotootjes en er een heuse nieuwe hobby was geboren.Eén die onwijs fijn is en mij veel graaggehoorde complimenten oplevert, maar ook één die redelijk wat tijd kost. Schermtijd.
Erg sociaal is dat niet.
 
Daarom besloot ik een tijd geleden van achter dat scherm te kruipen en een evenement te organiseren.
Om al die anderen...fashion-, food-, mommy-, actua-, naai-, fotografie-, lifestyle-, reis- en whatnotbloggers samen te krijgen en het glas te heffen. Dat mag dan slecht zijn voor de lever, voor onze door-overmatig-veel-schermuren aangetaste ogen is het een goede zaak.
Alsook voor ons sociale vaardigheden.
Want bloggen is en blijft een eenzame taak.
 
 
Het evenement krijgt intussen meer en meer vorm!
Vernejasper teamed up with Wasbar en Jackies!
So...bloggende medemens...wees erbij!
Hier rechtsboven aan je scherm vind je de 'blogameetup'-pagina waar je je kan inschrijven!
 
 
 

woensdag 5 februari 2014

Het aan de stok hebben

Ik zou beter switchen naar 'het voor de stok hebben'.
 
Verne en Jasper zijn immers vooralsnog reuzedikke vrienden. 'Kom mee, Jasper' is hier een vaak gehoorde zin! En aangezien Matijzelaar en ik ook niet van het boel-makende type zijn, of toch niet vaak, komt de figuurlijke betekenis van die zin hier niet echt van pas.
 
Maar verder is het echt niks dan stokken in huis.
De klokken- en kertorensobsessie van Verne heeft plaatsgemaakt voor al wat recht en smal is en voor stok kan versleten worden.
Behalve dan een pijl. Die mag nog zo recht en smal en lang zijn, een pijl is en blijft een pijl.
Pijlen verdienen eigenlijk gewoon hun eigen blogpost, die volgt ooit nog wel eens.
Nu gaat het over stokken en niks dan stokken.
 
 
Er zijn uiteraard tandenstokken en oorstokken. Vergeet -stoker en -staafje.
Bomen groeien vol stokken en cakebeslag roer je met een roerstok.
Voor zover weinig inacceptabels.
Ik heb het echter gewaagd van enkele stokken hun juiste benaming en functie te verduidelijken.
Mis poes.
The boy knows best.
 
 
 
Bewijsstuk nummer 1:
 
Dit ding hier is een trapstok. Bij straffe van ernstig gefrons en streng tot de orde geroep, zult gij dit geen leuning noemen! Het is een trapstok en daarmee basta.
De onze is bovenaan de trap te kort trouwens. Dat werd mij vanochtend gemeld en ik kan nauwelijks in de verdediging gaan want het kind heeft gelijk.
Onze twee bovenste treden zijn een accident waiting to happen.
Murphy, stay put!
Trapstok dus.
Grappig.
 
 
 
Over naar bewijsstuk nummer twee:
De kenners onder u zullen misschien de koziol wc-rol-houder herkennen in dit éénogig affaire, maar niets is minder waar. Na jaren versleten te zijn voor telefoon (beats me, ik zie de gelijkenis ook niet maar het ding heeft héél vaak naar Omie gebeld) zijn onze twee exemplaren benoemd tot bootstok.
Een bootstok, as you know, is een stok waarmee een bad verandert in een zee en jijzelf in een boot. Onder luid gekeel 'bootjes varen al over de zee, hé' kan je, afwisselend links en rechts peddelend, the real thing prima nabootsen.
Mensen die in de nabije toekomst plannen langs te komen en daarbij onze wc wensen te gebruiken...gelieve niet vreemd op te kijken als u een her-opgerolde rol wcpapier aantreft of een opgedroogde rol die overduidelijk ooit nat is geweest. Éen van onze bootstokken bevindt zich immers erg dicht bij de zee en wordt niet steeds van overbodige ballast ontdaan voor hij een duik neemt. De andere bootstok bevindt zich dan weer in niet-Jasper-vrije zone waardoor de ballast vaak in verkeerde handen valt. Het kind rolt erg graag rollen af, what can I say? Het geeft mij minstens 10 minuten vrije tijd.
Verne was in zijn tijd niet beter, dat zie je hier bij onze zwangerschapsaankondiging.
De broertjes delen op exact dezelfde leeftijd dezelfde passie!
 
 
Bewijsstuk 3 tot slot:
 
 

Dit is ontegensprekelijk een stok. Clownstok genaamd.
Maar hij mag toch mee in het lijstje omdat het zo een populaire stok is.

Pas sinds Jaspers feestje vorig weekend is de clownstok in ons leven en hij maakt nu al integraal deel uit van ons gezin.
Vlak na het opstaan en het gebruiken van de trapstok, uiteraard, wordt het eerste verzoek om de clownstok ingediend. Die ligt steeds bij de treinen in de speelhoek.
Boterhametend en flesdrinkend vergezelt Verne de clownstok tijdens zijn ochtendlijke uren. Twee dikke vrienden in de zetel.
Sinds ik maandagochtend Verne een uitleg deed waarom de clownstok niet mee mag naar school en dat hij best braaf thuis kan wachten, krijgt het ding elke ochtend diezelfde uitleg voorgeschoteld net voor we de deur uitgaan. Hij wordt braaf rechtopstaand in een hoekje geparkeerd (uiteraard elke keer hetzelfde hoekje in de hal) en wacht daar zijn baasje op tot diens terugkeer.
Oprecht verbaasd komt Verne telkens bij thuiskomst de voordeur door: 'Ah, clownstok! Daar ben jij! Heb je braaf gewacht? Clownstok moet niet mee naar school gaan hoor, dat is niet gemoogd van mama. Kom maar mee, clownstok. Wij gaan nu treintje spelen.'
Waarop het ding tot aan de treinen wordt gerold en daar prompt wordt vergeten tot de volgende ochtend.

Het leven van een clownstok loopt niet altijd op wieltjes...

 
 

Partyanimal.

We hebben bijgeleerd sinds Vernes verjaardagsfeestjes.
Bij zijn eerste was hij net niet meer ziek van de inenting die kind en gezin op die leeftijd geeft, maar veel poer zat er nog niet in.
Stevig spuitje, het kind is er 10 dagen echt slecht van geweest.
Bij zijn tweede verjaardag had Verne de windpokken en was hij meer vod dan mens.
 
Dus voor Jaspers allereerste verjaardag stelden we de feestelijkheden wijselijk uit tot twee weken na 'de spuit'.
Dat bleek een slimme zet, Jasper blaakte dit weekend van gezondheid.
Pret alom.
 
Overmatig veel fotootjes? Uiteraard!
 

 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...