dinsdag 10 mei 2016

Kakkenest

Achteraf gaat alles beter.
Elk gesprek dat je in je hoofd herhaalt, loopt vlotter dan voorheen.
Met moederdag is dat niet anders, met versjes evenmin.
Le moment suprême was povertjes.
Zonet in pyjama ging vlot.
 
 
 
 
Hij is het kleintje, nog steeds.
En hij weet het.
Hij gebruikt het.
Hij staat erop, hecht eraan.
Baby-taal, fluisteren, verlegenheid faken, verleiden.
Knuffelen, "mamatje"-s ten berde brengen als vader reeds neen zei en ander goddelijk kattekwaad.
Hij raakt overal mee weg.
Bijna.
 
 
Ik houd dat zo, nog even.
Tot hij afstudeert vermoed ik.
Het lege hart indachtig, eens er niemand meer schootje zit.
Ik leg mezelf een voorraadje lijfliefde aan.
Blame me.
 
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...