zondag 30 maart 2014

Varicella, nasty fella.

Wat schreef ik nu weer in de vorige blogpost?
Fleurigste tijd van het jaar?
Even rechtzetten dacht moeder natuur, en ze schonk ons de hevigste der windpokken.
 
 
Wie zich deze vorige episode nog herinnert en de wanhoop door de tekst heen leest, begrijpt dat ik meer dan willing was om geld te geven aan inentingen voor kleine Jasper.
Maar we hebben het niet gehaald.
Na 1 jaar pas wordt er geadviseerd, en Jaspers eerste verjaardag was (bij wijze van spreken) gisteren.
Hoe jonger, hoe minder erg? Fabeltje, althans wat ons betreft.
 
Nu ja. Alles gaat voorbij.
Aan die boodschap zou ik vannacht niks gehad hebben might I say.
Ik had je een teenslets rond de oren gezwierd, was je ermee komen aanzetten.
Maar nu het zondagavond is en de dokter van wacht ons uit de nood hielp met stevige baby-drugs (hoestsiroop voor 6-jarigen en herpes-siroop)...nu het kind voor het eerst in 36 uur eens langer dan een half uur slaapt...nu is het ergste leed alweer vergeten.
 
Gek hoe snel je alles in perspectief plaatst en relativeert.
Beetje als na een bevalling. Terwijl die 42cm omtrek door je onderkant passeert, heb je in relativeringen ook geen zin. Maar amper een kwartier later vertel je zelf al door de telefoon hoe het de pijn waard was.
Madness.
Al houden we deze keer aan de pijn geen bundel cuteness over, enkel littekens op een voorheen zijdezacht en egaal huidje.
Auwtch.
Het moederhart haat dat.
 
 
Maar er is ook goed nieuws: I am all out of kids!
Iedereen heeft zijn beurt gehad, dus ik ben uitgewindpokt!
Tegen dat de kleinkinderen er zijn kan ik het vast wel weer aan.
 
 
 

donderdag 27 maart 2014

Nurture nature

-voor Flore-
 
 
Het is de fleurigste tijd van het jaar.
Die waarin bloemetjes met ver- en bewondering opgemerkt worden.
 
Matijs is sinds jaar en dag planten- en bloemenvriend, remember de 'zaadkameraad'?
Als kind trok zijn vader eens met hem naar een museum, over orchideeën geloof ik. Wat een dagje uit had moeten worden werd een reeks van 3 bezoeken om rond te raken, op vraag van de telg.
Zegt dat genoeg?
 
Dit jaar vervoegt Verne hem. Er wordt gezaaid, begoten, verplant en vordering in groei gecheckt dat het een lieve lust is.
Double the pleasure!
Verne trekt zelfs al fotootjes van zijn plantjes.
Vader en zoon, de appel valt niet ver van de boom.
 
 
 
Het doet me een beetje denken aan dit beeld van vorige zomer...de gedeelde vliegtuigkijkhobby. Nog steeds één van mijn favorieten!
Die billekes, de zorgzame vaderhand...
Zucht.
 
 
 
Klein Jaspertjemijn houden we voorlopig zo ver mogelijk weg van de groeiende 'grasjes'.
Dat klein grut vreet alles op wat in zijn buurt komt (aarde en bloempot incluis).
Moeder en zoon, de appel valt niet ver van de boom.
 
 
 
 

dinsdag 25 maart 2014

Happy hour

Zo tussen zes en zeven.
Dan speelt het leven zich eigenlijk af, doordeweeks althans.
 
Er is de ochtendrush natuurlijk, dat hoeft geen betoog.
De druk om iedereen op tijd op bestemming te krijgen zorgt voor een geoliede machine.
Soms toch, soms loopt het in het honderd.
Maar we halen het wel altijd, vreemd genoeg.
 
 
En dan is er de avondspits.
Wat ik allemaal kan op een uur...ik had het mezelf vroeger nooit gegeven.
Thuiskomen, uitladen, ontjassen, opruimen, vaatwasser legen, boterhammen smeren, eten maken, eten, opruimen, pyjama's aantrekken, pampergevechten houden, tandenpoetsgevechten houden, gootsteenbadjes geven, weer opruimen, machientjes was insteken, verhaaltjes lezen, tranen drogen,...
Ik ram het er allemaal in, samen met Matijs.
Het is een meesterlijk efficient uur.
Maar het écht halen doen we nooit.
Jasper zit al in bed als we nog moeten eten, Jasper blijft te lang op en slaapt daardoor slecht in of Verne blijft te lang op en is een zeurkous de dag erna, het huis is een wanboel, we eten diepvriespizza,... Het komt allemaal voor.
Who cares.
Het is niet dat we er punten op 10 voor krijgen.
 
 
Tussen 6 en 7 is het belangrijkste thuis-uur voor en met de kindjes dus het moet vooral gezellig blijven, denk ik dan.
Daarom gaan de jongens niet dagelijks in bad.
Schocker!
Eerlijk: ik vind dat niet nodig en ik heb er geen tijd voor.
Jongens horen trouwens toch altijd minstens een béétje vuil te zijn. No?
 
 
 
Maar áls we in bad gaan...dan is het gezellig.
Languit, allemaal samen en met veel water.
Ik met de twee jongens tegelijk, of opeenvolgend Matijs en ik met elk een kind naar keuze.
Dan stijgen er lachsalvo's op uit de badkamer, wordt er lekker bloot op bloot geknuffeld en draaien we er alle leuke liedjes door. We veroorzaken storm op zee (remember de bootstok?), brouwen heksendrankjes, blazen bubbels en spetteren dat het een lieve lust is.
 
 
Dan is het einduur van geen enkel belang, er wordt nadien toch flink geslapen.
En het hele gezin is tegelijk even proper!
Net als lenteschoonmaak maar dan op lijvenvlak.
Ik kan het iedereen warm aanbevelen.
 
 
 

zaterdag 22 maart 2014

Kinderkopkeswinnaar!

 
 
So, ik ben een relatief creatief mens dat graag tijd maakt voor leuks.
Maar 201 naampjes op papier schrijven en vervolgens allemaal ongeveer gelijke strookjes scheuren...dat past niet in mijn planning vandaag.
Plan B!
 
Gelukkig is er Random.org, een electronische onschuldige kinderhand.
Wat getyp en een klik later was het beslist...
Dit is dé enige echte winnaar!
 
 
Om de suspense er ook wat voor mezelf in te houden heb ik eerst het screenshotje versierd alvorens op onderzoek uit te gaan wie 156 dan wel is.
Wat telwerk en natelwek en een controlerende (Matijs) later was het beslecht!
Dit is comment 156:
 
 
Proficiat Hendrik en Virien!
 
 
Jullie mogen een mailtje sturen naar mij (enveloppeke rechts boven in beeld) en dan volgt de rest.
Verliezers...niet getreurd!
Fotografie-é heeft ongetwijfeld ook voor jullie een gaatje in haar agenda.
De centen is het alvast dubbel en dik waard!
Surf the site en boek!
 
 
 

donderdag 20 maart 2014

Epifanie

Ladies! I think i am on to something here!
Something big!
(Niet dat de mannen niet mogen meelezen uiteraard, maar ik zie mij genoodzaakt mij even tot de vrouwen te richten.)
 
 
Het zit zo...ik heb iets ontdekt.
Ik ben door die ontdekking tot een inzicht gekomen en ik meen mogelijks de verklaring te hebben gevonden voor een relatief netelige kwestie.
Voor vrouwen althans.
 
Laat mij concreet zijn: Het betreft....mannen met sokken in de bedstee.
Mottig affaire.
Niks zo afdoend nefast voor de bedvreugd als een stel sokken onderaan een naakt mannenlijf.
 
Nu denk ik te weten hoe het komt.
Waarom het evolutiegewijs in onze beschaving is geslopen, waar het allemaal begonnen is.
 
Het zit zo.
Op dinsdagavond heb ik naailes, dan laat ik het kot in plan en staat Matijs alleen aan het roer voor de avondshift.
En hij doet dat goed. Zeer goed.
Maar het is een man natuurlijk, ik ben een vrouw. Dat betekent uiteraard dat ik alles nét ietsje beter doe, dat is gewoon eigen aan vrouwen. Die stelling staat hier niet ter discussie.
Zo vindt Matijs (man) het prima om de jongens naar school/ de creche te sturen met sokken en onderbroek van de dag ervoor bijvoorbeeld. Strontstreep of geen strontstreep. Ik (vrouw), vind dat niet kunnen.
En op dinsdagavond krijgen de jongens gegarandeerd de pyjama van de nacht ervoor aan, de eventuele aanwezigheid van ingedroogde pisgeur wordt nooit ofte nimmer geregistreerd.
Nu ja...geen man overboord, ik laat dat allemaal ogenschijnlijk onopgemerkt gebeuren.
Je kan als vrouw niet op alles zitten katten en vitten natuurlijk. Maar toch.
 
Nu komt dus mijn ontdekking: op woensdagochtend verschijnen mijn zonen gegarandeerd met sokken aan aan de ontbijttafel. 'Misschien heeft hij hen al kousjes aangetrokken tegen koude ochtendvoetjes?' dacht ik eerst nog verkeerdelijk. Want toegegeven...op zoek gaan naar de immer vermiste pantoffels is zó veel gecompliceerder dan gewoon een paar verse sokken uit de lade trekken.
Niet dus. Ik heb Matijs overschat.
De zoontjes verschijnen met sokken aan het ontbijt omdat ze met sokken in bed gevlogen zijn.
Simpel.
Luiheid, over het hoofd gezien...zoiets.
Ochot! Ik kan dat zelf absoluut niet verdragen...een elastiek om mijn enkels die de hele nacht op exact dezelfde plek blijft zitten. Het idee alleen al doet mij een beetje een trekkerig gevoel en wat jeuk krijgen.
Again: geen man overboord dus ik vit en kat niet, maar ik merk het wél op.


Tot zover de ontdekking die mij aan het nadenken zette. Volgt nu mijn inzicht.
Misschien is dat wel een algemeen verschijnsel? Misschien komt het in het gros van de huishoudens voor? Misschien worden over heel de wereld kinderen door vaders in bed gestoken met hun sokken aan?
En als dat zo is...wat betekent dat dan op langere termij?
Als kinderen dit op een bepaalde leeftijd beginnen opmerken...dat vaders sokken aanlaten in bed en moeders die consequent uittrekken, misschien nemen de jongens dan wel voorbeeld aan hun vader en meisjes aan hun moeders? Rolmodelgewijs.
Klinkt toch aannemelijk, niet?
Openbaring!


Zo kom ik tot mijn stelling: mannen dragen sokken in bed omdat ze dat onbewust aangeleerd hebben gekregen van hun nonchalante vaders. Vrouwen dragen geen sokken in bed omdat ze dat als kind zo overgenomen hebben van hun detailzieke moeders.
Ik zou diepgaand onderzoek moeten verrichten om te toetsen op waarheid. Want wat met zonen die geen vader hebben gehad, dragen die dan nooit sokken? En waarom draagt Matijs zelf geen sokken in bed en zijn zoontjes wel...misschien heeft zijn eigen vader hem nooit omgekleed voor bedtijd?
Niks dan vraagtekens.
Maar stel je voor dat ik hier écht de oorzaak van het probleem gevonden heb?!
Zou dat geen zege(n) zijn?

 
Voorlasnog is het slechts een hypothese.
Eén die met haken en ogen aaneen hangt. Ik weet het.
Eén die ook absoluut niet verklaart waarom dat dan zo vaak witte tennissokken moeten zijn.
Niet dat ik zelf al ooit een man met witte tennissokken heb aangetroffen in mijn bed, dat niet....maaar als de volksmond het zegt is het waar.

Ik wil gewoon het risico niet lopen dat mijn hypothese klopt. Dus voortaan vraag ik Matijs vriendelijk de jongens sokloos in bed te leggen, hun toekomstige minaressen indachtig.

Us girls, we have to stick together!
 



On popular demand verlengen we tot vrijdagnacht 23u59!
Je maakt dus nog kans!
Bij wie commentaar geven niet lukt...kleine tip: niet vanuit facebook op de link klikken en reageren, maar gewoon vanuit je browser naar de site surfen.
Dan lukt reageren gegarandeerd!

 
 

maandag 17 maart 2014

Schaapstal

Elke deftige Gentenaar weet meteen waarover ik het heb natuurlijk.
De rest kan hier spieken, en hier.
 
Verguisd voor het er stond maar nu precies algemeen aanvaard.
Toch?
Je hoeft het voor mijn part niet graag te zien, dat ding.
Maar geef toe...het is een nieuwe trekpleister waar bij het minste beetje zon veel volk komt lanterfanten.
En wij zijn lanterfantfan.
Zeker op zondag als er in Gent veel te lanterfanten valt.
 
Het verbaast dan ook niet dat Verne het parkje voor de schaapstal heeft uitgeroepen tot grote favoriet.
Waarom?
-Vooreerst is het cirkelvormig...
'Leve de cirkel, wat een geweldige vorm!' is volgens mij Vernes mantra momenteel (gele cirkels spannen uiteraard de kroon). Ik ben daar zelf ook niet rouwig om...het betekent een ernstig verhoogde kans dat Verne wat later gewoon terug in beeld verschijnt als hij trots aankondigt dat hij 'een cirkel gaat fietsen' en aan een rotvaart vertrekt.
Mooi meegenomen. Het verlaagt mijn stress en geeft mij meer kans om de andere aap in het gareel te houden, en dat is nodig. Je leest zo waarom.
-Bovendien ben je er omringd door klokketorens, een gele draak (het bestaan van de kleur 'goud' wordt vooralsnog ontkend hier) en de grootste bel ter wereld. Dat is bijna too much joy to handle voor kleine grote Verne. Dolle pret. Kan niet op.
-Nog een dikke meevaller is dat er een terrasje in de zon is. Niet dat Matijs en ik daar al eens rustig aan een cava hebben mogen nippen terwijl de twee zoons wat verderop braaf alleen speelden, uiteraard niet. Maar het gedacht alleen al dat het theoretisch mogelijk is maakt van mij een tevreden parkgast. Misschien ooit op een dag?
-Last but not least zijn er trappen...véél trappen! En dat is dan weer Jaspers specialisatie.
Volgens mij wordt dat kind later ontsnappingsartiest, laat ons hopen dat er geld mee te verdienen valt.
Op, af, op, af, tevreden omkijken en even verpozen, wat aan de leuning likken, wat kop tussen de spijltjes duwen, weer op, weer af...never ending story.
Gelukkig betreft het brede treden en is Jasper zeer behendig, of het accident dat ik mij continu zit in te beelden terwijl hij bezig is, was al lang gebeurd. Je ziet...ik verdien daar eigenlijk wel een cavatje te mogen drinken.

 
 
 
Kort nadat we het park verlieten had Verne trouwens zijn allereerste 'tantrum'.
Op de grond gaan liggen, 'laat hem staan, ik wil het niet! Verne zegt neeeeen, mama!!' schreeuwend omdat ik zijn fiets alvast oppikte om door te stappen.
Net als een echte tweejarige hoort te doen dus, weer een mijlpaal behaald!
Ik ben een trotse moeder, het was een relatief kortdurende en beschaafde tantrum.
En fashionable, dat ook.
Nooit geweten dat tantrums hip konden zijn.
Aanleiding was een gesloten snoepwinkel trouwens, waar wij ouders met de beste wil van de wereld geen snoepen konden kopen.

Het leven kan hard zijn voor een tweejarig hoofdje.
Openingsuren?! What!! Why?!
 
 
 
 
Al deelgenomen aan de wedstrijd om een fotoshoot van fotografie-é te winnen trouwens?
Dat kan nog steeds!
Hier lees je hoe.
 
 

zaterdag 15 maart 2014

Kinderkopkes + win een fotoshoot!

Giveaway closed!

Mijn hele schooltijd lang heb ik mij afgevraagd waarom schoolfoto's altijd voor zo een mottige blauw-beige gemarmerde achtergrond moeten genomen worden.
Wiens teint ziet er nu in godsnaam beter uit bij zulke trieste kleur?
En kinderen hebben zo een sprankelende ogen, die mogen in de verf gezet worden.
Geen lichaamsdeel zo wonderlijk en kleurrijk als het oog. Niet?
 
Tegenwoordig is dat beter naar het schijnt, die schoolfoto's.
Ik zou het nog niet weten want Verne is pas gestart op school maar ik ben alvast in blijde verwachting!
Ik beloof plechtig aan mezelf alle fotootjes jaar na jaar in te plakken, om later in één oogopslag de jongens fotogewijs te zien groeien.
 
Intussen behelpen we ons op een andere manier.
Want hoewel we zelf hele dagen close-ups trekken in ons interieur en grote fan zijn van Miekes vrolijke retro-fotoshoots...een klassiek studioportret met niks dan boeventronie blijft geweldig.
En daar heb je een infini voor nodig.
Dat heeft de doorsnee mens niet in huis natuurlijk. En geloof mij, de probeer-het-zelf-truuk met een wit laken trekt op niks. Matijs en ik hebben ooit voor Jaspers bedankingskaart gedacht dat we, vindingrijk als we zijn, die klus wel zelf konden klaren.
 
Geef nu toe...dat is het toch niet.
 
Op naar een professional dus!
Zo kwamen we bij Emilie van fotografie-é terecht.
Laagdrempelig, want Emilie ontvangt je gewoon thuis.
Niet-doorsnee-mens zijnde heeft zij wel een infini in huis. Meerdere zelfs.
Ik heb stiekem gecheckt en blauw-beige gemarmerd was nergens te bespeuren.
Fjoew!
Wij gingen zelf voor felle kleuren.
 
 
Jammer dat Verne door de gele fase heen sliep, volgens mij was hij gek geworden bij het zien van zoveel lievelingskleur. Maar handig ook, want het gaf ons tijd om Jasper rustig en deftig te portretteren en tussen elk beeld de obligate snottebel weg te vegen.
 
Dat ging vlot, kijk zelf maar.

Ik kijk en kan alleen maar verwonderd zijn...heb ik dat gemaakt?
Het kind bedoel ik dan, voor de foto's komt Fotografie-é uiteraard alle eer toe.
 
Echte blikken, ongeposeerd geposeerd en eens afstappen van de verplichte foto-lach.
I love it.
De jongens zoals ze zijn enfin.
Beetje brutaal, lichtjes verlegen, nog wat moe of gehumeurd, tevreden met een stukje appel of lachend riching mama kijken.
Pure and simple.
 
Ook verliefd?
Op het concept of op mijn kinderen...of beiden desgewenst.
Go for it.
Nog snel voor de komende communie, je bolle buik en newborn-babyshoot of heb je zelf ook zo'n koddige kinderkopjes in huis...boek een Fotografie-é-tje, er is nog plaats.
Ze is erin gespecialiseerd.

 
Voor één van jullie is het binnenkort your lucky day.
Want hij of zij wint een hele fotoshoot ter waarde van 120€!
Gratis ende voor niksken.
 
Dit is wat je kan winnen:

2 vergrotingen formaat 20 op 30 gemonteerd op MDF
3 afdrukken formaat 13 op 18
Duur: 45 min
Locatie: in de studio of op een leuk plekje in de natuur
Keuze uit 15 beelden
Individuele en gezinsportretten.

 
 
Ding mee!
Een volslagen onschuldige kinderhand zal bepalen wie wint, maar ik lees toch graag van wie jij graag kiekjes zou laten nemen.
You know the drill, een reactie hieronder telt als deelname.
Surf alvast eens naar de site: www.fotografie-e.be en like ook even de facebookpagina!
Deelnemen kan tot 20 maart middernacht, de winnaar wordt volgend weekend bekend gemaakt!
 
 
En gegeven door:
 
 

donderdag 13 maart 2014

The really big blogameetup 2014

Het plan: eens samenkomen met wat enthousiaste bloggers.

Het concept: beetje hip doen, niet te huisvrouwerig liefst. Dat zijn we al gewoon van thuis. Dus geen bruine kroeg en belegde boterhammen met plakjes kaas maar de Wasbar, american bagels van bij Jackie's en cupcakes met oreo's en what not van babycakes and Rabbits.
 
De droom: een goodiebag kunnen meegeven. Comme des vrais.
 
De uitwerking: zoals ongeveer alles waar ik aan begin is het wat uit zijn voegen gebarsten, in a very very good way! Ik en mijn enthousiasme...gelukkig had ik onverwachts veel tijd de afgelopen weken. Van een plan met 10 man naar een doodle met 40 man tot uiteindelijk een heus evenement met 71 man! Of moet ik zeggen vrouw, want de mannen kon je op de vingers van één hand tellen.
Twee tsjokvolle goodiebags, een heuse Polabora-fotomuur, een gastspreker (en niet de minste), een stoffenwinkel (thanks Liesellove!) en een boekenverkoopje (het leuke mama-boek natuurlijk!).
 
Van de twijfelende half verlegen meisjes die de deur binnenstapten, was er minuten later niks meer over. Een gigantische bende tetterende wijven, dat waren we. De muziek nauwelijks hoorbaar.
Cupcakes werden gekeurd, bagel-eet-contests werden ingevoerd, tips & tricks in blogland werden uitgewisseld en de alcohol vloeide. Matig wel, 71 vrouwen...dat drinkt niet veel precies.
Iedereen trok natuurlijk ook uitgebreid foto's. Eerst deftige, dan gekke selfies. Ikzelf ben precies in dat tweede stadium blijven plakken...te druk. Dus leen ik even het fotomateriaal van Carolien Delaere, zij heeft dat veel beter gedaan dan ikzelf!
 
 
 
 
 
Er komt alvast zeker een volgende editie in 2015!
Hou de 'blogameetup-pagina' hier rechts boven zeker in de gaten.
 
Nogmaals een dikke merci aan alle sponsors.
Instagram, facebook en blogrolls all over Vlaanderen worden overspoeld met jullie goodies!
 

De link naar het facebookevent en tetterforum.
https://www.facebook.com/events/1401844960073326

 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...