When I grow up...

 

De kinderen slapen uiteraard al.

Matijs en ik zouden een potje kunnen vunzen, maar daar zijn we te moe voor. Duh.

We zouden nóg een beetje kunnen doorwerken, maar dat hebben we net allebei gedaan. Genoeg is genoeg.

We zouden een educatief verantwoord boek kunnen lezen, of een poosje tv kunnen kijken. Bij voorkeur een interessant debat ofzo.

Blaahhh.

Niks daarvan.

 

Wat Matijs uitvreet weet ik niet direct (half Ipad, half grinniken met Geubels) maar ik ben hiermee bezig...

 

Heyheypix

 

 

Mwahaha.

 

En hiermee ook

 

 

Heyheycolors

 

 

Heyheyapps zijn het. Klikken voor wie wil!

(Van Gentse bodem trouwens. Gent: we rock, rocken't we!?).

 

Bedoeld voor kinderen uiteraard.

Uiteraard.

Ik ben louter aan het voortesten natuurlijk, volledig tegen mijn zin overigens, zoals elke goede moeder zou doen. No? No!

Verslavend jong! Wijze graphics. Eindeloos combineerplezier.

Het voelt een beetje als toen ik voor het eerst een modewijzer onder ogen kreeg.

Maar dan hipper. Veel hipper.

Modewijzer zeg.

 

Vroeger dacht ik dat ik ooit, later, ineens volwassen zou zijn en dan als vanzelf zou worden zoals ik volwassenen toen zag. Mensen die niet graag kleuren of knutselen, vrijwillig neen zeggen tegen snoep (?), niet graag buiten spelen of gek doen, die altijd van zichzelf vinden dat ze goede smaak hebben en enkel interesse hebben voor 'interessante -lees saaie- dingen'.

 

Vandaag de dag trek ik al die punten in twijfel, op die goede smaak na dan.
Later is gewoon vandaag. En ik zit te plakken en kleuren.

Er had 'if' in de titel moeten staan.