dinsdag 8 oktober 2013

Manvolk

Traag maar zeker groeit het besef...hier in huis zullen geen 'keutjes' aangevraagd worden (dat zijn Gentse staartjes by the way). Tenzij ze zoals de vader door een twijfelachtige fase in hairstyle-smaak gaan tijdens hun puberteit. Er zullen geen vlindertekeningen worden gemaakt, geen nageltjes gelakt noch roze prinsessenkleedjes genaaid.
 
De jongens zijn echte boysboys.
Erg vroeg, maar nu al overduidelijk.
 
 
I am loving it.
Bye bye babyfase, hallo kwajongensstreken.
 
 

Jasper wordt nu bijna 9 maand en is elke dag meer 'mensje', heeft elke dag meer pit dan de vorige. Hij eet bij voorkeur koekjes in het midden van de salontafel, leunend op zijn voorarmen. Hij trekt onverstoord handgrepen van de kast, verandert de instellingen van de versterker en wil liefst het speelgoed waar Verne net mee speelt. En als je 's ochtends zijn slaapkamerdeur openduwt staat hij sinds vorige week trots rechtop te wachten.
 
 
 
Verne verbaast dagelijks met wat hij ineens bijkan. Schoolrijp, daar bestaat geen twijfel over.
Hij telde gisteren foutloos tot twaalf, hij tekent perfecte appels en vraagt bij het opstaan dingen als "Mama? Heb je lekker geslaapt?". Zoenen vindt hij vies en hij gaat liefst wat buitenspelen op straat met andere kinderen. Need I say more?
Matijs zijn glimlach verbreedt naarmate het baby-gehalte hier in huis afneemt en zijn zuchten worden minder diep. Ikzelf doe aan een rotvaart babyspullen van de hand als moest het huis gezuiverd worden.
 
 
We zijn klaar voor het volgend couplet.
Dat van twee stappende kindjes. Van ruzie maken omdat de ene de andere besteelt en alles in zijn mond steekt. Van slappe lach in de auto omdat er van broer tot broer gekke geluiden worden gemaakt. Van om ter eerst racen naar de Ipad (yes people, already) en boterhammen delen.
Maar gelukkig tegelijk ook nog wel van blozend flesjes drinken, genietend tegen ons aangeschurkt. Van niet kunnen slapen zonder popje of tutje en van pampertjes verversen.
Al groot maar toch ook nog wel behoorlijk klein.
Al een beetje praktischer maar nog wel schattig.
 
 
Recent kwamen we samen met de schoolvriendinnen en we etaleerden onze kinderen "kijkt, dat is mijnen oudsten en hier mijne jongsten zie". Die jongste, waarvoor ik nog recent een geboortekaartje opstuurde of zo lijkt het, sprak mij aan: "da 's wa vet cool he maat! Vet cool!".
Oh boy, dat is dus de volgende fase, Vernegewijs althans.
Die van het schoolgaand kind. De fase waarin stoer voorgaat op schattig.
 
Laat Jasper nog maar een beetje kruipen, denk ik dan. Want het tempo waarop Verne groot werd...dat hoeft voor mij niet nog eens.
Please-let-my-kakkenestje-be-a-kakkenestje-for-a-little-bit-longer- sort of thing. You know?
 
 
 
'Kosmos? Kunnen we het bij het tweede kind wat trager laten gaan? Danku.'
 
 
 
 
 
 

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Schoon Soetmin, heerlijk om 's ochtends te lezen met mijn potje koffie! Heel herkenbaar als vertrekt de mini hier met 'keutjes' en Maudje mét nagellak!
Annelien, x

Unknown zei

Zo herkenbaar! Ik maak helemaal hetzelfde mee. Mijn dochtertje stapt sinds een week en ik ben nu helemaal uit de babyfase. Van mij mag het ook allemaal wat trager gaan.

100% Elke zei

Heel herkenbaar, maar jammergenoeg ook ijdele hoop... Bij zoon 2 lijkt hier alles nog veel sneller te gaan...

Liesellove zei

Bij mij is het dan een meisje maar het gaat verdomd snel! Schoon foto's trouwens :)

Unknown zei

Ik ben niet jaloers, ik ben niet jaloers, ik ben niet jaloers!

Unknown zei

O no!

Unknown zei

Ergens tussen opgelucht zijn en afkicken he.

Unknown zei

Merci! Van een stadswandelingetje. Heerlijk rollebollen in het gras met zijn vieren...dat doen ze nog het liefst!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...