woensdag 1 oktober 2014

Male bonding

I have a dream.
 
Ik heb wel meer dromen uiteraard.
Het is niet voor niets dat ik steeds de flessen leeg om het flessengeluk, maar ik heb één droom in het bijzonder.
En dat is dat de jongens later beste vrienden zouden worden.
Maten.
Copains.
 
Geheimtaal op hun slaapkamer, met zijn tweeën naar de scouts, samen uit/ samen thuis of elk de helft van een tweeling daten en daar fratsen mee uithalen.
Dat soort zaken.
Of als ze ouder zijn samen reflecteren aan de toog, op elkaars kinderen babysitten en samen potjes klagen over mij.
Heerlijk.
Dat is mijn droom.
 
 
Ze liggen erg dicht tegen elkaar qua leeftijd, dus dat lijkt me al een meevaller.
Ik probeer het ook bewust te bewerkstelligen, dat samenhorigheidsgevoel.
 
Ga maar samen spelen met de puntjepuntje.
Geef maar een zoentje slaapwel aan elkaar.
Jullie broertjes zijn twee allerdikste vrienden!
Dat is gezellig he, zo twee broertjes samen in de zetel naast elkaar.
Kom, we gaan een boekje lezen. Allemaal samen, want dat is zo gezellig.
...

Stuk voor stuk zinnen die ik op dagelijks basis vaak in de mond neem.
In de hoop dat ze het overnemen als Pavlov's hondjes en opgroeien in de wetenschap dat ze een hecht duo zijn.
Experiment. Probeersel.
Dit is per slot van rekening mijn eerste moederschap, in feite zijn de jongens helemaal een proefproject.
Maar dan meteen 'voor echt'.
Ik weet compleet niet of het zo wel werkt, dat voortonen en voorzeggen.
Maar ik ga er gemakkelijkshalve van uit, het zou naïef kunnen zijn.
Dat risico wil ik nemen.
Op zijn minst tot aan de puberteit.
 
 
Touch wood, maar voorlopig slaat mijn broeder-therapie aan.
Zo lijkt het.
Hier wordt werkelijk nooit gevochten of ruzie gemaakt.
Ze zijn nog jong uiteraard, de apen.
Maar toch.

Daarnet nog:
"Kom, Jasper...kom bij mij zitten!" en Verne sloeg een dekentje om hun vier beentjes heen.
Dat is genietend gadeslaan, vind ik.
Of in het weekend 's ochtends: "Jappeke!! Heb je lekker bedje slaapt?".
Een koosnaampje. Jasper zoals Verne het vroeger zei...als dat geen affectie is!
En natte zoenen, snotbesmeurd, als ze elkaar weerzien na een dag school of crèche.


Ik smul ervan.
Mijmeravond it is.


Vertel ons het verhaal, Instagram!
 

 
 
 
 
 
 
 

11 opmerkingen:

Anoniem zei

Mijn kindjes schelen evenveel als die van jou, al zijn ze wel meer dan een jaar jonger. Stiekem wilde ik graag twee jongens, omdat ik het idee van twee onafscheidelijke broers zo mooi vond. Jouw fotoreeks van de twee broertjes bevestigt dat idee alleen maar.
Maar mijn tweede werd een meisje. Ik hoop natuurlijk ook dat ze later onafscheidelijk worden, maar het lijkt me minder evident. Intussen werken we hier aan onze eigen fotoreeks. Zo was er vandaag de eerste keer samen in bad, vonden ze allebei geweldig.
Trouwens, als je die duobuggy zou wegdoen, ben ik zeer geïnteresseerd ;-)
Anneleen

Anoniem zei

schoon! mijn 2 pagaddertjes zijn 2 handen op één buik geworden, al wordt er hier tussendoor wél nog ruzie gemaakt. Sinds de jongste 1 à 1.5 was, zijn ze beginnen samenspannen. Eerst was hij blij met iemand die alles wou doen wat hij zei, nu maken ze beurtelings deel uit van elkaars avonturen. Sinds ze allebei naar school gaan hangen ze nog sterker aan elkaar. Hij brengt haar naar haar rijtje voor hij in zijn rij gaat staan, zorgt ervoor dat ze samen met hem de schoolpoort doorgaat als ze naar mij toekomen, wijst haar de weg als ze mij door de drommen (groot)ouders even niet kan zien... Hij vindt de middagpauzes eindelijk echt leuk, omdat ze nu samen eten. Ze vinden het alleen jammer dat ze niet samen in de klas zitten.

Anneleen, don't worry, mijn boezemvriendjeskindjes zijn ook grote broer-kleine zus. Omdat ik dezelfde situatie heb als jij, zie ik vooral pluspunten. Ze gaan nooit echte concurrenten kunnen zijn van elkaar, maar tegelijk wel bij iemand terecht kunnen als ze het andere geslacht niet snappen. Plus, de kans is stukken kleiner dat leerkrachten in mei nog steeds de foute naam zeggen (kleine zus zijn viel niet mee) ;-)

Unknown zei

Oh ik ik herken mijzelf zo hard in jou als moeder! Ik zeg ook 5 keer per dag tegen Kobe en Frauke dat ze lief moeten zijn voor elkaar, samen spelen samen delen, samen eten aan tafel, samen slapen, samen boekjes kijken, samen altijd samen en ik hoop later dat ze beste maatjes zullen worden, ook al zijn ze geen twee broertjes maar grote broer en kleine zus met 20 maanden verschil. Leuke fotoreportage :-)

Anoniem zei

Zo had ik het nog niet bekeken :-)

Sheena zei

zalig om te zien :-) Ik zit zelf in de fase van foto nummer 2 en het vervolg ziet er goed uit! *smelt*

Stannel zei

Yep herkenbaar. Ik ga nog een statie verder: 'Stan, je zusje is het enige zusje dat je hebt. Wees lief hé!' Allen kunnen ze hier behoorlijk ruzie maken en elkaar jennen!

Twee emmerkes water zei

:) da's dik in orde, dat zie je zo, voor het leven ;)

Liezewiezewoes zei

haha, ik pak dat nét zo aan voor mijn meisjes! Ze schelen uiteindelijk bijna 4.5 jaar maar ik hoop echt dat het de beste vriendinnen gaan worden later! Ze zijn nu al goed bezig, want ze spelen erg vaak samen, geven veel knuffels en zoentjes en maken niet erg veel ruzie. Ze lachen erg veel samen, echt genieten is dat :)

sterrenstof by Katrien zei

ik herken het verhaal en ook de beginjaren, al zijn mijn proefkonijnen meisjes: tussentijds resultaat op 11 en 9 jaar (gemakkelijkheidshalve 'vergeet' ik dat ik nog een derde vrouwelijk exemplaar rondlopen heb van 6): ze geven elkaar nog steeds een zoen 's avonds, omdat ik (of mijn man) het vraag maar als je vraagt of hun zus hun allerbeste vriendin is, krijg je gerol met de vier ogen en het antwoord van beiden... 'duh mama, ze is mijn zus en ...... is mijn beste vriendin' en als er vriendinnen over de vloer komen, dan is er gegarandeerd gezaag in deze zin 'mama, ze komt mij en ..... de hele tijd storen en wij willen nu eens iets 'samen' (de vriendin en zus in kwestie) doen', waarop mijn standaard antwoord komt: 'jullie moeten samenspelen, want jullie zijn zussen en dat blijven jullie voor jullie hele leven, of je het nu wil of niet ' Ik maak mij geen illusies, om echte boezemvriendinnen te worden, schelen ze wat te veel in karakter, maar ik hoop dat ze later toch beseffen dat, ondanks het feit dat je je familie niet zelf kiest, ze weten dat ze er voor elkaar kunnen zijn in goede en slechte momenten ...
Enne ... de ene vlecht het haar van de andere, of omgekeerd en dat zijn dan de momenten waarvoor je het doet :-)

Mamadammeke zei

Wat een heeeeerlijke foto's!

Riet (Leven met Liv) zei

Haha, ik doe dat ook! "Jullie zijn toch de liefste zussen hè?" En ook hier, 18-maand-en-2-dagen verschil, werkt dat tot nu toe. Zanne krijgt een uitbrander, kijkt zielig naar Liv, die houdt haar hoofd schuin, opent haar armen en Zanne laat zich troosten terwijl, haar hoofd op Livs schouders, grote zus klopt moederlijk op de rug van haar mokkende kleine zus. ♥

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...