maandag 30 april 2012

Plus versus min




Hoge aaibaarheidsfactor, ons Verneke, maar hoe ouder hij wordt hoe meer kwajongen er aan het oppervlak komt.
We zullen eens de balans opmaken en kijken of hij nog goed bezig is.
Eerst zijn minpuntjes:
  1. Hij pikt speelgoed en rozijntjes van de kindjes in de crèche.
  2. Hij trekt steeds stekkers uit stopcontacten om er dan wat op te sabbelen. Noohh!
  3. Gaat gewoon bovenop zijn xylofoon staan.
  4. Wil meedrinken van alcohol, koffie en thee en maakt amok als dat niet mag.
  5. Lacht eens scheef en doet dan lustig verder als je je allerstrengste neen te berde brengt.
  6. Klopt en rammelt met alles wat los zit. Echt een jongen.
  7. Verzet eens per uur alle instellingen van de versterker en digibox, minstens. Zucht.


Punten die dan weer voor hem pleiten:
  1. Verne kan echt een hele lange tijd volslagen alleen spelen. Praktisch.
  2. Hij gaat (bijna) altijd braaf slapen en als hij 's nachts al eens tussen ons in belandt komt hij tegen mij aangevleid liggen en niet tegen Matijs. Auhhh. Lief.
  3. Good thing he's so darn cute, otherwise...
  4. Verne kan al dada zwaaien/ zeggen maar ook paard en hond nadoen bij de dierengeluiden. Dan zwelt mijn moederhart van trots natuurlijk. Tegenwoordig laat ik niemand doorgaan zonder geduldig te wachten op Verne's 'DADA' als antwoord op hun hysterisch gezwaai. Op commando werkt het natuurlijk nauwelijks...typisch.
  5. Het is een praktisch kind. Hij geeft nooit over, schijt geheid zijn broekje vol vòòr we op uitstap vertrekken en niet tijdens, is altijd vrolijk en kan eigenlijk al goed duidelijk maken wat er schort.
  6. Verne beseft al dat hij twee armpjes heeft. Bij het omkleden strekt hij ze mooi één na één en trekt daarbij zijn vingertjes in om door de mouw te glijden. Dat spaart een hoop gesleur.
  7. Hij ondergaat gedwee de zoveelste fotoshoot en mekkert niet als hij een andere outfit aangemeten krijgt omdat ik daar zin in heb.
  8. Verne staat goed met limoengroen. Chance. De helft van zijn kleerkast is groen.

De eindbalans: He's a keeper. Dan toch.






Verne als hij moe is...oortjes frutselen.

dinsdag 24 april 2012

Fernsehen galore

Volgens mij verstaat Verne wat er in het journaal wordt gezegd....waarom zou hij anders al drie keer luid en duidelijk Utøya gezegd hebben?
Actueler kan toch niet!

Hij vindt de televisie alleszins interessant. Not quite as interesting als de laptop, smartphone of Ipad...maar het is een close call.



Tv kijken daddy-style:
Netjes aangekleed, proper rechtop zitten en een glaasje water on the side.
BOOOORINGGG!


Tv kijken mommy-style:!
Dekentje, pyjama, lekker onderuit gezakt, warm drankje bij de hand
 en iets of iemand om mee te knuffelen.
COZY!

What's your style?

zondag 22 april 2012

What a difference a day makes


Verne is vandaag 10 maand, 1 week en 5 dagen oud.
Eén dag na de nieuwe schoentjes is er ineens dit:






Taraa!
Deze namiddag, op de babyborrel van dit versgebakken broodje, heeft Verne beslist dat hondjes achternalopen een prima bezigheid is. En toen deed hij het ineens...alleen stappen! Een pas of 5/ 6 en dan verliest hij zijn evenwicht, maar wij zijn toch al reuzecontent. Als we heb bij zijn kraagje vasthouden, doet hij zelfs al 5 à 6 meter.


Strever! Dat is echt véél te vroeg.
Ik heb ook nog een vraagje voor je Verne: Dat opgedroogd stukje kaka dat aan je rupsenboek kleefde vanochtend. Van wanneer is dat en hoe heb je dàt in godsnaam geflikt? Mysterie!


Oud plaatje, louter ter versiering.

zaterdag 21 april 2012

Hard core cocooning

Weekend!

Wij zijn hier meestal gewoon op een deftig uur wakker dus af en toe profiteren we ervan om lekker de hele ochtend lang een potje te vunzen thuis.
Onder vunzen moet je verstaan: urenlang in pyjama rondlummelen in huis, sloten thee consumeren, loeihard knuffelen/ plagen en onnozel doen.
Dolle pret!









 Aan de opmerkzame bloglezer: neen, wij omkleden ons geen 4 keer op een ochtend. Het betreft hier foto's van meerdere vuns-partijtjes.

Today was THE day

Vandaag was een heuglijke dag in mijn korte carrière als moeder! Na jarenlang kwijlen voor de etalage van aap.noot.mies op onze zondagse stadswandelingen (waarbij Matijs telkens op commando, geduldig -maar zuchtend- één favoriet schoentje uitkiest) zijn we vandaag voor het eerst binnengegaan.
Anticlimax?
Wait, there's more.

Wat aanvankelijk begon als een zoektocht naar een nieuw parkschoentje à la deze vrolijke exemplaartjes van Caval (groen of geel, groen of geel?) is geheel onverwacht hiermee geëindigd:

Blauwe bottientjes!



Flippen! Op en neer springen! Gillen! Dansje doen!
Uitwendig was daar niks van te merken maar vanbinnen...oh boy, het klein meisje in mij blonk.

Verne stapt al enkele weken heel flink aan twee of één vinger(s), dus werd ons een schoentje aanbevolen met soepele maar stevigere zool dan het typische lapje leder zoals bobux en consoorten. Handig, want alle parkschoentjes blijken te klein. 20,5 Is zijn allereerste schoenmaat!
De keuze voor welk schoentje was, ondanks het ruime en kleurrijke aanbod, snel gemaakt. Da's het voordeel van jarenlang windowkwijlen natuurlijk.
De aap stapt ermee alsof hij nooit iets anders aan zijn voetjes heeft gehad en heeft hernieuwd plezier gevonden in voetjesbungelen (tiktik met de hieltjes).






Iedereen die we vervolgens op ons pad zijn tegengekomen heb ik trots verplicht naar zijn nieuwe schoenen te kijken. Lotte en Tom, de pannenkoekenmadam, de juwelier,...allemaal hebben ze plichtsgetrouw OEHs en AAHs uitgestoot zoals van hen verwacht werd.

Geweldige dag.
Beste van mijn leven.
Of toch bijna.
(Niet echt natuurlijk. Dat was ongetwijfeld de dag dat ik Matijs tegen het hete lijf liep of die van Vernes geboorte ofzo, al vond ik dit een vlottere bevalling dan dat laatste.)


woensdag 18 april 2012

Chopchop

Remember the mohawk waarover ik het kortgeleden had? Gone.
Hebben we Vernes haar dan geknipt? Neen.
Laten knippen? Neen.
Waren we dat van plan? Absoluut niet!

En toch is hij weg.
Weg bles, weg springerige piekjes.
Weg rommelig ochtendkopje en weg boetseren in bad.
Hallo kort saai kopje met rechte froufrou.
Ik ben er niet goed van.

Iemand anders heeft in mijn plaats beslist en Verne een eerste kapbeurt gegeven (ondanks formeel verbod).

Moeders. Ze zouden er beter soep van koken!





Kiekjes van Verne au naturel, voor de knipbeurt.






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...