Ik dacht dat het voor Verne misschien een grote aanpassing zou zijn, zijn allerliefste mamaatje zo moeten missen hele dagen, en omgekeerd ik mijn klein varkentje missen. Ik dacht dat hij misschien zijn ritme helemaal kwijt zou zijn, een avondneutje zou worden en voortaan om 6u 's ochtends zou wakker worden. Met andere woorden: dat hij voortaan een normaal kindje zou zijn en het echte werk nu dus zou beginnen.
Niks is minder waar! Het was peanuts!
Ik heb Verne zonder enige moeite afgezet maandagochtend en hem lachend achtergelaten bij Moeke An en Nonkel Lieven van het Pepijntje. Vervolgens ben ik lachend naar het werk gereden, waar ik hem de hele dag nauwelijks gemist heb. Ha! Het was wel fijn eigenlijk...terug werken. 's Avonds is Matijs Verne lachend gaan ophalen. Hij had ons duidelijk ook niet gemist!
En zo is het de hele week gegaan...vlottekes! Het is een plezier om hem daar af te zetten! Volgens mij is de kleine aap liever daar bij alle kindjes dan gewoon saai thuis hier bij mij. Sociaal dier zeker?
Verne heeft wel al de vuile beestjes van de andere kindjes mee naar huis. Hijzelf houdt het bij wat diarree, maar ik heb meteen een griepke te pakken dank zij hem. De enige die crasht ben ik dus. Tja, 't zwak geslacht he.
1 opmerking:
testreactie
Een reactie posten