De wijven

Verne zijn leven is ook niet altijd even makkelijk zen. In augustus kwam hij bijvoorbeeld hierin terecht...

Het kind is er nog steeds niet van bekomen...

Maandagse bepeinzingen

De dag voor Vernes geboorte werd ik al opgenomen in het ziekenhuis. Dat we (pas) de dag erna zouden bevallen wisten we toen nog niet, we wisten alleen dat HET nog niet begonnen was. Dolle pret. Alletwee veel te veel energie, compleet opgewonden en in opperbest humeur.

Ik ging daarnet eens door mijn foto's, as you do op een blauwe maandagavond en kwam een paar kiekjes van die dag tegen.

Geamuseerd dat we ons toen hebben...de lichtheid van het bestaan ten voeten uit!

En toen lag er ineens dit:

En dan was het efkes gedaan met onnozel doen. Dan zit je desgewenst met open mond te staren of een potje te grienen van puur geluk. Melig, maar waar. Als ik nu naar die foto's terug kijk dan denk ik 'allez jong, zooo klein!  Cliché, maar het is zo he. Allez, vergelijk nu eens zelf:

Verne in de draagdoek_versie juni (Wie? Waar? Zit daar iets in ofwa?)

Verne in de draagdoek_versie november (hij barst er bijna uit) 

Dat gelooft ge toch niet?

Van boreling naar hapklare brok in een oogwenk!? Van mij had het ietske trager mogen gaan...

Of gewoon nog ne keer herbeginnen, ooit. Dat kan ook.

Iemand tips hoe ik het tweede dan wat langer klein kan houden?

No more stinkies

We zijn hier geen neat-freaks dus we gaan niet alle dagen in bad.
Geen idee of dat nu een heel controversiele mededeling is waarvan alle deftige huismoeder luid 'eeeiiiikkk' gaan gillen...maar het zijn de feiten.
Wij wassen Verne dus slechts twee keer per week.
Vooralsnog heb ik hem nog niet écht weten stinken, op wat vuile vurtjes tussen zijn vingertjes en teentjes na, zoals je reeds kon lezen. Kanttekening hierbij: het kind geeft in't geheel niet over, dus dat scheelt een pak... Enkel de onderkant (die wel secuur dagelijks een sopje of kattewasje ziet) verdient the royal treatement.

Maar eens per week en eens in het weekend is het dus wel tijd voor een tonnetje water. Vooral in het weekend maken we er een uitgebreid en lekker lang baddekepak van. Vroeger leverde dat een ultra-ontspannen Verne op met alle gevolgen van dien! Sinds de zwemlessen echter is Verne helemaal into spatten en pletsen en plonsen. Zijn bad is zijn biotoop. Alles rondom het badje wordt mee gezegend: zonder overdrijven...dat is het meest gedweilde stukje vloer in heel ons huis.

Fris koppie

Vrijdag= lekker thuisdag.

Heel de voormiddag rondlummelen in pyjama, dat is iets wat Verne leert van zijn mama.
Niet dat we louter lui liggen vegeteren in de zetel, neen! Er worden hele ladingen cupcakes gebakken voor nakende feestjes, luxueuse fruit- en groentepapjes gebrouwd voor het drukke weekend dat voor de boeg staat en dus ook veeeel afgewassen. Verne kijkt uit volle borst brabbelend maar al te graag toe naar al de bedrijvigheid.

Na een verkwikkend ochtendtukkie kan hij er weer tegen. Hieronder zijn ochtendsmoeltje met kleine oogjes!

 Bijkomend voordeel: pyjama-days besparen een hoop aan- en uit-gekleed. Extra time to play!

Stichtelijk weekend

Alweer weekend...het is er ééntje geworden boordevol cultuur. Met grote C en met kleine c.

Zaterdag: Eerst een klein tentoonstellingske in een Gents galerijtje:

Gevolgd door een frisse pint in de pink flamingo's:

Zondagochtend een brunchken in De Foyer van het NTG (no photo) en vervolgens...als ware Asperenaar...

VERNE'S EERST CYCLOCROSS

(met uiteraard meer bier)

Vloeibare perentaart

Hier is een foodie in de maak!

Snij peertjes, appeltjes of beiden naargelang uw neus staat in stukjes. Babycook binnen met een gebruikt vanillestaafje bovenop.

Stoomstoom, of kookkook in een potteken op het vuur. Intussen ferm genieten van de geur in huis! Et voila:

Vanillestaafje eruit natuurlijk, we gaan het kind geen takken voeren. Maar de laatste zaadjes heb ik er toch nog uitgeschraapt.

Final challenge: de prut niet helemaal zelf opeten voor het aapje wakker is en het potje is afgekoeld.

Mighty fine!

Facebooker

Hier in huis wordt het bijna als scheldwoord gebruikt, maar we doen het intussen wel allemaal.
Kleine aap incluis!

En ja, het is touchscreen en hij heeft het al goed door intussen.

Ongelooflijk toch, technologie-baby's. De afwijking van deze eeuw?
Laat hem kiezen tussen een mooi speeltje en het saai-grijze bakske van de tv en hij heeft binnen de seconde naar 'het bakske' gegraaid. Of verschijnt er een smartphone in zijn beeld dan laat hij prompt zijn spel voor wat het is en staart er ononderbroken met open bek naar tot het weer uit beeld verdwijnt. Tss.

Het is op stille weekendochtenden dat Verne op schoot bij papa zijn dosis technologie en actualiteit ingelepeld krijgt. Krantje lezen, laptopke prutsen, iPhoontje spelen...Verne doet graag mee. En dat allemaal terwijl ik nog lekker een tukkie doe.

Vroege vogels slash sleepyheads.

Googling away

Via deze zoekwoorden zien jullie de voorbije maand op Verniños blog terecht gekomen.
Hmmm. Ik heb daar toch een paar vraagtekens bij.

Poll

Geen eigennaam in dit geval maar een klein volslagen nutteloos enquêteke. Invullen maar! Zie hierboven!
Waarom? Daarom. En ook...

Omdat Blogger die optie biedt.
Omdat we wel eens willen weten wie er allemaal meeleest. Aan het dagelijks aantal hits te zien vrij veel mensen.
Omdat jullie (de meesten toch) een bende luiaards zijn die geen reacties achterlaten!

Go en vul in the bollekes!

Totally different kind of bolleke.

Vloeibaar goud

Totally different kind of shower.

Vroeger dachten wij hier ten huize De Jonghe/medts dat de term 'golden shower' verwijst naar een urofiel afwijkingske bij mensen waarvan wij er hopelijk geen kennen.
Tegenwoordig weten we beter...

Wij leven hier in een sterk verhoogde risicozone! Drie keer op één dag zeg.
En Verne maakt daarbij uiteraard geen onderscheid tussen makkelijk wasbare kleren of schone wollen pullekes 's ochtends als je net klaar staat om te gaan werken hoor, neinnn!
En maar liggen grijnzen intussen. Aap!

Goldeneye in a golden interior.

Officeel de slechtste en lelijkste foto op heel de blog, edoch heel toepasselijk newaar!

Monday nudity

Ter ieders vermaak op deze fletse maandag...een blootje!
En wat voor eentje zeg, één waar geheel niks op te zien valt!
Gedistingeerd kind. Heeleganst de mama!

Hello Matijs, is it you in there?

Ah neen, toch niet. Het borsthaar mankeert. En a little something something ook precies.

Luilekkerland

Lang weekend, alweer! Tijd voor allerhande leuke dingen dus.

En omdat het vrijdag toch een feestdag was kreeg Verne voor het eerst een 'echt hemdje' aan, een blauw met paars/groene hondjes. Waf!

Je ziet een foto van vóór mijn styling (rood beest naast een rood-loze outfit) en een foto van na (groen beest). Ikzelf vind na beter, Verne duidelijk vóór...weg met het lachje ineens. Sorry I pooped on your party kind. 't Was voor den esthetiek.

Geen tijd om te treuren...we moesten stad in om aldaar te genieten van alle gesloten winkels (heerlijk) en het weinige volk, op wat winterwandelaars met rode neuzen na. Bij gwenola zit het natuurlijk goed vol op zo'n dag. Dat treft, want wij beschikten over een 'kannepoepen à volonté'-bon. O yeah. Danku groupon en Matijs natuurlijk, die dat soort bijzonderheden altijd vindt als geen ander.

Verne's eerste fruipapje, gegoven bij gwenola, was er ééntje uit een potteke. Zij die geschockeerd zijn mogen nu hard gillend wegrennen. Feel free. Verne vond het allemaal dik ok.

Vervolgens moesten we toch een beetje bekomen en verteren: 3 pannekoeken elk naar binnen gewerkt! (Gelieve dat niet te verklappen aan de madammen van physiomins. Pannekoeken zijn niet echt koolhydraatvrij en eiwitrijk vrees ik. De bruine suiker die we er rijkelijk bovenop gestrooid hebben evenmin. Ik leef in zonde...)
More winterwandeling aldus. Niks beter dan een goeie ouwe cagoule om de oortjes warm te houden (lang leve de tante Veerles in deze wereld).

That's it for vrijdag. 2 days to go!

Oehoe.

Ons protje is een duimelotje...

en een uiltje. Schattig toch?
 'T is 't onze en 't is niet te koop. Het kindje, het mutsje wel, op Amber's adorable hats and more.

Omie

Klein Vernebeest is een sociaal dier.
Hij geniet zienderogen van de kindjes rondom zich in de crèche, lacht altijd vriendelijk naar alle mensen (ook vreemden) en houdt van gedoe en geroezemoes.

De enige persoon die tot nog toe geen lachje kreeg was Omie, Matijs zijn moeder. Het probleem beperkte zich niet gewoon tot de afwezigheid van een vriendelijk grimas, neen: steevast verscheen er een pruillip en zette hij het op een potje blèren. Heel gek én onterecht: Omie heeft een heel interessant gezicht, lang grijs haar en een gek brilletje.

We zijn dan ook blij te kunnen melden dat Verne het licht heeft gezien. Omie has been accepted to the in-crowd! Driewerf hoezee!

Wat hebben we nog zoal uitgevreten de laatste tijd? Eens denken.

We hebben een diploma behaald:

We hebben ge-hersfst-wandeld:

We hebben gecocoond:

En omdat ne mens al die foto's ook wel eens beu wordt hebben we tot slot de fotograaf de rug toegekeerd. "That's it" he says.