Daddy-o

Matijs is een ander type mens dan ik. 

Als we samen door stad lopen ziet hij door al het geroezemoes heen details die ik niet zie. Dan heeft hij plots ongelooflijk mooie foto's getrokken van een futiliteit die mij compleet ontgaan is. Ik heb ook nooit gezien welke mooie kleuren de zonsopgang die ochtend had, ook al heb ik lang genoeg staan aanschuiven in de file.

Ik ben denk ik nogal een rationeel type. Die 'schone dingen des levens' gaan (onterecht) aan mij voorbij.

Maar binnenshuis betrap ik mezelf sinds een 7tal maanden wel aan 'och-zie-eens-hoe-schoon'- gedachten. Het is niet eens zo moeilijk: zet de twee mannen ergens samen en ik heb het zitten!