That concludes it for de negens en de link naar de titel.
Tijd voor een plaatje!
Mooi. Niet zo mooi als een plaatje van Matijs, maar ook mooi.
Of toch nog maar even terug naar de negens: Verne leeft al even lang uit de buik als erin. Dat betekent dat volgens de regel " 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren" mijn lijf dus terug op zijn effen zou moeten zijn.
-We starten met the boobs: die hebben écht een heel parcours doorlopen van kanonkogels tot slappe theezakjes. Een kleine check in de spiegel zonet leert mij dat alles goed is gekomen. Hello boobies, welcome back.
Conclusie 1: borsten kunnen tegen een stootje.
-De buik: rechtstaand is dat prima, identiek als ervoor. De suivez-moi-esque linea nigra is gelukkig weggetrokken en er is geen striem te bespeuren. Maar als ik mijn haar was en dus voorover buig over bad zie ik dat schijn bedriegt. Waar vroeger een mooi veerkrachtig en egaal vetlaagje hing heb ik nu een slap verrimpeld mini-buideltje.
Conclusie 2: naakt vooroverbuigen in het openbaar is verleden tijd. Kan ik mee leven.
-De benen en enkels: geen vuiltje te bespeuren. Na een aantal doemverhalen van nichtjes links en rechts was ik voorbereid op cankles en heel veel aderspat. Dat laatste is er gelukkig nooit geweest en cankles had ik ervoor al. Alles went.
Conclusie 3: Nichtjes met een korrel zout nemen!
-Tussen buik en enkels heb ik vakkundig overgeslagen want daar valt niet veel te beleven. Of toch wel, maar dat zijn waarschijnlijk uw zaken niet. Alles prima, maakt u zich geen zorgen.
Conclusie 4: Censuur.
-Hoofd: dat is een ander paar mouwen. Van bossen en bossen haar op mijn hoofd tijdens de zwangerschap naar bossen en bossen haar in het putteken, op de trap en in elke hoek van ons huis nadien. Het haaruitval is indrukwekkend geweest maar eerlijk gezegd was ik blij met een dunner pelske. Dat beetje stofzuigen extra nam ik er graag bij. Nu is de fase van het haaruitval duidelijk afgerond. But lo and behold, it's growing back! Aargh. Vanuit mijn strak gebrushed kapsel steekt venijnig een hele laag sprietels (stekels, babyhaartjes...hoe moet ik het noemen). See?
Valt het u ook op dat mijn haar zo mooi effen van kleur is? Dat brengt mij meteen bij het tweede haarverwant nevenverschijnsel van een kind op de wereld zetten. Grijs haar. Plots, in grote getale en ontembaar stug. Vanaf heden ben ik dus levenslang veroordeeld tot driemaandelijkse kleurbeurten. K*ching.
Conclusie 5: Haar loopt onherstelbare schade op. Kappers maken zeker en vast een sprongetje elke keer er een klant zwanger is.
Eindverdict: zwanger zijn is heerlijk, de fysieke gevolgen achteraf vallen prima mee en we zouden met zijn allen veel vaker zwanger moeten zijn.
Ga en vermenigvuldig u!
2 opmerkingen:
Na deze zwangerschap, heb ik me genoeg vermenigvuldigd. Trop is teveel, dus hierna is het echt gedaan!
En ik vrees dat de fysieke gevolgen voor mij na een vierde kind, wél een beetje gaan tegenvallen (ik licht je in via een privé-bericht, binnen een maand of 9, help het me onthouden)!
Nele
Nele: voor jou kan ik wel een uitzondering maken wat de slotconclusie betreft. Jij hebt je best al gedaan!
Wat dat privébericht betreft: ik ben al benieuwd. Zwangerschapsgevolgen zullen wel cumulatief zijn zeker? Elke keer een beetje erger!
Een reactie posten