Beachbabe

Bijna de wanhoop nabij...heeft het tij zich toch gekeerd. ZON!!
We vertoeven dan ook in betere oorden.
'We' in bovenstaande zin is moeder en zoon, vader heeft vaderlijke verplichtingen zoals daar zijn 'den hof' en 'gaan werken'. Boeh!!


Aantal uren met zijn schattig zeespeelgoed gespeeld: none.
Aantal uren met mijn leeg blikje cola gespeeld: 4.
Aantal ontsnappinspogingen: ontelbaar.
Aantal jonge meisjes versierd: 1 (ze zat op een Hopla-handdoek).
Aantal oude madammekes versierd: 7 (en het is niet zo dat die madammekes zelf naar hem toe komen he, neen, hij stapt er kordaat op af en pakt een knietje vast of bedelt om wat ze eten).

De foto's stellen weinig voor...ik heb ze getrokken.

Verder ook nog dit:
Perentage verbrand Verne-oppervlak : 1% (een fijn rood streepje op zijn schouder, waar zijn marcelleke stopt)
Percentage verbrand Soetmin-oppervlak: minstens 40%. De fijne vleeswaren zien af.

Bicolore boobies.

You can stand under my umbrella-ella-ella...e e e.

Rihanna had haar hit dit jaar deze zomer moeten uitbrengen, het was een nog grotere hit geweest.

Koppig doen we elke dag een uitstap, uitgeregend komen we elke avond thuis.
Er wordt al genoeg over het weer gezaagd, maar het is er toch ook wel echt over!
Die éne week dat we allemaal samen vakantie hebben, krijgen we dit? Merci!

Om de lijn 'nat tot op het bot' ook consequent 'indoor' door te trekken zijn ook voor het eerst gaan zwemmen als gezin.Dat vond Verne heerlijk!

Geen foto's daarvan jammer genoeg. Ik hoef niet echt per sé in badpak op het internet en Matijs mocht zijn zwemshort niet aan dus heeft het in boxer moeten doen. Censuur. U verstaat waarom. Andere mannen zouden jaloers kunnen zijn.

Binnenblijven en interesses delen dan maar.

Gentsche Fieste Dag 1

Hierbij het ver(ne)slag van mijn eerste dag feesten!

Mama is naar mijn goesting wat te lang in haar nest blijven liggen na een avondje uit, dus ben ik met papa gaan ochtendwandelen in Gent. Vrie wijs.

Dan een Lien-lunchke bij Simon Says gecombineerd met een beetje indoor/ outdoor stoet kijken. Weinig aan. Gecombineerd met sabbelen op een appelsientje kon het er nog net mee door.

Verder nog een beetje meer wandeling, lang leve de Bugaboo-regenkap! Het ding doet goed dienst. Mijn mooi blauw parasolleke mag (alweer) rustig thuis blijven deze zomer.

Dan een bezoekje aan Tante Valeries eerste eigen appartement. Schoon en ruim. Mooie coasters ook, en lekker!

Meer wandeling. Pft. Doodop.

Nachtbrakerij zit er vandaag niet meer in voor mij. Zzzz!

Brief aan Matijs

Aapje 2 (zo'n 8,5 cm groot momenteel) heeft vandaag voor het eerst duidelijk voelbaar binnen in mij bewogen. Ter ere van dat heuglijke feit een brief aan Matijs, veroorzaker van dat tumult.

Mensen die vertrouwd zijn met de
'angle of the dangle'-theorie...graag uw oordeel!

Geacht hardwerkend lief,


gelieve tussen de projecten en de to do's door ook even hierbij stil te staan.

Deze week maak ik speciaal voor jou:
-ieniemini stembandjes, tegen volgende week maandag zijn die af.
-de allereerste hoofdhaartjes, en ook lichaamshaartjes overal als warm dekentje
-vingerprintjes. Als het mormeltje nu in utero een misdaad begaat kunnen we bewijzen dat hij/zij het was!
-het eerste beetje gal vanuit het minilevertje

Ik dacht dat je dat wel wou weten. Daar gaan dus al die vitamientjes van de fruitsla en de salades die je me voert naartoe!
xx

Vogelen en brunchen.

Kijk eens naar het vogeltje, take 1.

4 uur later. Kijk eens naar het vogeltje, take 888.

My first sjoklamoesken. Een succes to say the least.

Glazen muren= boink doen.

Het is een jongetje

Kindje 1 bedoel ik dan, van kindje 2 weten we dat nog lang niet.
Just so you know, de dag dat we het weten gaan we dat aan uw neus niet hangen.

Terug naar het onderwerp van de dag. U zal snel merken waarom deze blogpost geen foto heeft.
Jongetje dus.
Verne heeft het recent helemaal zelf ontdekt in bad. Tot nog toe was er zero interesse voor het kleine aanhangseltje, maar vorige week had hij het ineens vast. En weer kwijt, en terug vast, en weer kwijt...en maar lachen ondertussen. Wij met hem mee natuurlijk.

Sindsdien is het bij bijna elke luierwissel van dattum, gezellig beetje frutselen aan het piemeltje. Als hij moe is steekt hij er meteen zijn duimpje bij in zijn mond. Zo gezellig vindt hij het nu al.
Dat belooft!


Ik herinner me dat ik in de tijd ging babysitten op drie broertjes. Bij het tv kijken moest ik dan meermaals mijn wijsvinger in de lucht steken, streng kijken en zeggen "En nu gaan we allemaal van onze piemeltjes afblijven!"
(Moraliserend zeg!)
Volledigheidshalve: ik vertelde er ook wel hetvolgende bij: "Ik ben hier nu op bezoek en dan is dat helemaal niet netjes. s' Avonds in jullie bedjes mogen jullie doen wat jullie willen maar hier en nu kan het niet!" Dat heb ik er hun moeder nooit bij verteld natuurlijk, dat ik dat zei tegen haar zoons. Maar ik voelde me wel 'moderne babysit'.

Ik denk dat ik nu, meer dan 10 jaar later toch hetzelfde ga zeggen aan mijn zoontje.
Allez, later dan, als hij het snapt.

Plage tatoeageke spelen...

...bij Grootmoe en Grootva in de tuin.

Het is immers een hele dag zomer geweest! Whootwhoot!

We hebben Verne dus prompt in een badje gezet en een ijsje gevoerd. Wie weet in welk jaar het nog eens een dag zwembroekenweer wordt...

Grootmoe en grootva's infrastuctuur zit goed in elkaar.

We noteren alvast als favoriet badspeeltje: de schuurspons.

Heerlijk om om te sabbelen en het drupt. Geweldig!

Contrair of diplomaat?

Vanaf 1 minuut en 46 seconden begint ons gesprek en hoor je het duidelijk meermaals: BABA.
Alles daarvoor is uiteraard ook schattig en dient evenzeer bekeken te worden. Spreekt voor zich. het gaat hier tenslotte over Verne himself.

Nu zijn er volgens mij twee mogelijkheden:

Ofwel is Verne een beetje een contrair kind en weigert hij mama te zeggen, gewoon omdat ik hem daar al weken mee lastival en hij het volslagen beu is.
Ofwel is hij van het diplomatische type en heeft hij besloten dat een tussenvorm tussen mama en papa de beste keuze is, omdat er hier in huis dan geen 'winnaar' (lees vader) met smerige grijns op zijn smoel kan rondlopen.

Gelieve voorts ook op te merken dat:
-Er wel degelijk een reden is waarom ik steeds etensresten in Verne zijn oortjes vind.
-Verne er akelig peuterachtig begint uit te zien. Where's my baby gone?
-De bles terugkeert. Jeej!
-Verninitos al flink uit een beker kan drinken (mits wild knipperen). Ze leren hem veel te veel en te snel in de crèche. Voor mij mag hij gerust wat dommer en trager zijn. Or not. Gewoon herbeginnen met een tweede kindje!