Maar dat is anders gelopen.
Verne is zo nogal tussen de soep en de patatten beginnen babbelen vind ik. Wanneer is de papapapapa overgegaan in een échte papa-aanspreking? Wanneer is de 'baba' echt mama geworden? Al die a-klanken da, pa, ma, ba...is dat nu pak, bal, dat of niet?
In chronologische volgorde is het zo gegaan:
Dada
Papa
Mama
Dat
Pak
Bal
En toen was er ineens een echt woord...AUTU! Het was een geboortecadeautje dat daar de aanleiding toe gaf...de groene pyjama van Marieke met auto's op. Geen speelgoedachtige afbeeldingen maar échte auto's.
Om dat te vieren heb ik iets geweldig stoms gedaan. Ja, stoms.
Iets wat mij nu wekelijks twee tot drie keer in de problemen kan brengen de komende x jaar.
Great.
We komen de supermarkt binnen, Verne wijst aan de inkom vrolijk het 20-frank-stukken-wiebel-autootje aan en roept uiteraard luid 'AUTU!', aangezien hij dat kan sinds een weekje. We zwaaien ernaar zoals altijd en doen vrolijk samen onze aankopen. Tot daar alles vlotjes.
-Tuturu, motherhood is a breeze-
Bij het afrekenen had ik het grandioze idee hem ook effectief in het autootje te laten zitten, alhoewel hij daar niet om vroeg. "Ik ben een toffe mama, ik." Zoiets.
Voor hem was dat ding tot dan toe een leuke autu om naar te kijken, meer niet.
Those days are forever gone.
Extreme extatische vrolijkheid was het resultaat.
Het kind is zelden zo gelukkig geweest als de 5 (!lang!) volle minuten dat ik hem in dat ding heb laten spelen. En dat allemaal zonder centje dacht ik nog vrolijk. Haha, die optie maak ik hem niet wijs...zie eens hoeveel gratis pret!
Toen bedacht ik dat ik voor het eerst sinds jaren nog eens raketjes had gekocht. Mmm. Dat smelt. Ik sta hier al 5 minuten. We moeten naar huis.
Verne er terug uitgehaald dus.
Ik dacht: Wat traantjes nu...da's normaal...efkes het kind afleiden, zo gefixed...en dan weer vrolijk verder met de dag. Not!
10 volle minuten heeft hij geschreid, een persoonlijk record. Zo lang heb ik hem werkelijk nog nooit weten blèren. We waren al terug thuis toen het ophield. Niks hielp: streng zijn niet, zijn knuffel niet...zelfs een sneetje brood hielp niet. Allez jong, eten...nooit gezien.
Mogen spelen met het afwaswater heeft uiteindelijk zijn mentale rust (en de mijne) hersteld. Phfjoew. The end.
Behalve dan dat nu pas mijn frank is gevallen dat ik het nu waarschijnlijk bij elk winkelbezoek aan mijn rekker zal hebben. Tot nu toe was samen winkelen superfun...lekker in het karretje zitten en bij alles 'da?' vragen. Leuk én leerrijk.
Worst case scenario gaat het voortaan zo: het ding zien staan aan de inkom, er niet in mogen dus heel de winkel bij elkaar schreeuwen terwijl ik stressy mijn inkopen doe. Moegetergd toegeven nà de kassa en hem in de toestand steken tegen mijn goesting, braaf 5 minuten wachten met mijn diepvriesgerief en eindigen met nog meer gekeel op weg naar huis.
Dzju.
Big mistake.
Zelf ervaring mee iemand?
Ik hou u alvast op de hoogte!
7 opmerkingen:
Super verhaal!
Mijn ervaring: stop ze nooit in een ballenbad waar je zelf niet kan inkruipen...want daar willen ze ook niet uit ;)
Hilde
Ook hier heb ik hetzelfde voor maar dan met het paard in den Delhaize, gelukkig ook zonder centjes maar wel met 2 kids enze kunnen er niet samen op. In gelijkaardige orde ook een not do: de wikelkarretjes in de vorm van een auto, ook hier kunnen ze maar met 1 kind in EN je mag het karretje niet mee naar buiten nemen. Sowieso dus ambras tussen de kids en onpraktisch gezeul (2 kinderenen boodschapjes) naar de auto, voor mij is het jammergenoeg te laat maar julie zijn bij deze gewaarschuwd! ;-)
Niks dan nuttige tips ladies!!
Welke Sylvie zegt dit? Fill me in!
xxx
Dag Soetmin
misschien heb je iets aan mijn ervaring met de rups op de kermis ... ik heb daar op een maandagavond alleen met Michiel als kleuter op gezeten terwijl de madam van de rups verderop in de straat een praatje begon te maken en ons aan het draaien had gebracht maar ons vergeten was. ik heb alles gedaan om haar aandacht te trekken want wij hadden er wel genoeg van gekregen. Wij zijn er na een tijdje misselijk uit gestapt en het was de laatste keer dat we in de rups gezeten hebben ... tante Griet
Haha...dus je raad is er hem zo lang in laten dat hij misselijk wordt? Dat gaat geld kosten!
xxx
En hoe is het nu???? Wil hij nog steeds altijd in dat autootje?
Ik heb weliswaar geen kinderen, dus ja, mijn raad zijn maar probeersels... maar misschien zijn volgende mogelijkheden wel het testen waard....
- met hem te racen in het winkelkarretje.... en zo zigzaggen gelijk op een echt circuit! Ook zalig!
.. en vergeet uiteraard de echt auto-geluiden niet te maken!
- de winkel vriendelijk verzoeken het ding uit het zicht te plaatsen :-) of vandaaltjes inhuren of het helaas te vernietigen!
- Matijs vooropsturen om er een doek over te leggen! :-)
- hang aan de kar een vislijntje met een autootje aan de lijn zodat hij zijn bezigheid heeft het te vangen
- via de noodingang de winkel in- en uitgaan?!
- je verkleden als een auto? Vind hij vast leuker dat dit ding! En ik ook... laat maar weten wanneer je dat uitprobeert!!!! :-))) .... of wil ik ook voor jou doen hoor! x
- .... laat maar weten of het probleem zich nog steeds voordoet, dan denk ik wel verder.... x
Gij zotte doos! Allemaal leuke ideetjes maar niet allemaal even haalbaar als je snel na het werk even de winkel binnenloopt!
Hoe het nu gaat lees je hier: http://www.vernedejonghe.blogspot.be/2012/09/op-verzoek.html
xxx
Een reactie posten