My First Lelijkaard

Je begint eraan met mooie principes:

• Plop, bumba, hopla, studio 100 en consoorten...wij zijn daar niet voor. Niet in ons huis.
• Plastieken lawaaimakers? Neen, blokken en mooi houten speelgoed!
• Alle dagen vers eten natuurlijk. Olvarit? Don't insult me!

*Proest*
Ik weet niet wanneer we Verne precies voor het eerst met zijn wippertje voor tv geparkeerd hebben, maar erg oud was hij niet. En maar kraaien en content zijn!
Eens je ziet hoe wild ze worden van Uki, Hopla en Bumba ben je gewoon mee geëntertaind. Hij kijkt dansend, zwaaiend en lachend naar die dingen 'Oplaaaa' gillend en wij kijken intussen lachend naar Verne. Iedereen gelukkig! Bovendien zijn die principes niet erg consequent, heb ik pas later bedacht. Ik kijk ook wel eens Astrid Bryan of andere brol.

Lang leve Olvarit ook. Zo handig. En populair bij Verne!
Zet een kindje op de verpakking en onze aap vreet het op.

In de categorie 'plastieken lawaaimakers' zijn onze principes pas deze week gesneuveld.
Het kind is nog steeds compleet bezeten van schermen, knopjes, lichtjes en irritante geluiden. Hij eigent zich terstond de laptop, Ipad, telefoon of het tv-bakske toe van zodra je het ding uithaalt. Altijd dat ge-onderhandel...dus heeft mijnheer zijn eigen spellement gekregen.
Immens jolijt!
Lelijk! Ongelooflijk. Maar zo praktisch.

Het wordt onze bondgenoot in desperate times, als we hem kalm willen houden dus. Bij de dokter, op visite, op restaurant.
En tussendoor een beetje thuis ook natuurlijk, als we zelf knopjes willen tokkelen.

Oh no no no

Behold, the guilty beast! (Of is dat Verne?)

"Oef net niet" dachten we en er kwam een streepje bij op ons denkbeeldig lijstje van parental mistakes. Een serieus vet streepje deze keer.


Een muziekje tijdens het slapengaan? Ja!
Met deze mooie muziekdoos van bij Monsters with an attitude? Nog liever.
De robot bij wijze van sierkussen aan het voeteneind van het bedje bij je kindje leggen? Nooo!!

Het klein grut heeft immers ontdekt dat hij zelf dingen over zijn hoofd kan trekken. Mijn handtas, zijn portemonee aka rozijnenpotje, een trui lukt ook soms...
Na zijn dutje vanmiddag trof Matijs Verne dan ook, niet geheel onvoorspelbaar, aan met de muziekdoos rond zijn hals.
Het mag dan een heel mooi en zacht oranje satijnen lintje zijn...het zat strak. Beslist niet onschuldig. Hij moet serieus gewurmd hebben om dat over zijn koppetje te krijgen. Stel je voor dat hij er terug mee in slaap was gevallen, wroeter als hij is...brr.

Er zit dus inmiddels een stevig knoopje in het lintje en de muziekdoos gaat niet meer als kussentje mee in bed.

*Slik*

Nog iemand al eens een keer zijn kroost bijna vermoord? Or is it just us?

Couch with a view

Schoon zicht vanop mijn uitkijkpost vanavond.

Ja. Voor herhaling vatbaar.

Matijs, wat eten we vanavond?

Vroeger is niet nu

Interessante week achter de rug. Niet dat we al aan het einde ervan zijn, maar kom.

Kiekjes, omdat het anders alleen maar tekst is.

Maandag:
Verne (ik herinner u er graag aan dat hij nog maar een 16maander is) heeft de week goed ingezet door overkop te gaan met de fiets. Ik dacht dat hij minstens 10 zou zijn alvorens de school mij met dat soort belletjes zou verrassen, maar neen.
Hij kan nog niet eens "fietsen", haalt gemiddeld 5 tegels per minuut en bovendien kunnen die tricolore dingen nauwelijks fiets genoemd worden.
Maar Verne ging er toch mee overkop.
Resultaat: buil, litteken van 2 cm op zijn voorhoofdje, geschaafd en gezwollen neusje en een trauma dat geduurd heeft tot hij een gevaarlijke glijbaan tegenkwam.
Niks geleerd dus, maar wel beschadigd.

Aan de telefoon klonk het erger dat het in feite was. Ik zag al een hersenschudding, open voorhoofd en scheve neus voor mij. Needless to say dat ik pas na 5 minuten bekomen was en dat heb ik gevierd door terstond op een borduurtje te rijden en daarbij mijn band aan flarden te scheuren.
Praktisch.
Geluk bij een ongeluk: ik ben stilgevallen op 2 meter van een Turkse garage. Die mannen hebben onmetelijk veel respect voor zwangere vrouwen heb ik al gemerkt, dus ik hoefde maar mijn buik te flashen, even te puffen, een stoel te vragen en de reserveband zat er gratis op. (Ooh, waar is de tijd dat ik mezelf uit dit soort situaties redde met met pruilen, wat vrouwelijke intonatie en een blote dij of te diep decolleté. De teloorgang, confronterend.)
Soit. Het heeft gewerkt. 10 minuten later was ik alsnog de baan op, tijdig bij mijn klant en op een deftig uur bij Verne- waar al niet zo heel veel meer aan te merken viel.

Dinsdag:
Niet zo'n interessante gebeurtenissen als op maandag gelukkig genoeg. Gewerkt vooral.
Tot om 16u45 mijn frank viel dat ik voor avondeten moest zorgen voor Oom/ Peter Ewout, de vaste babysit op dinsdag als Matijs en ik gaan hobbyen zijn.
Ik heb -lang leve de huiswijverij- op een uur en één kwartier:

• mezelf gefatsoeneerd (Van thuis uit werken= tricot broek, tricot truitje en scheve paardestaart. Heerlijk maar té pyjama-esque, zelfs voor Gavere)
• Boodschappen gedaan
• Bloemkoolsoep gemaakt
• Ham-en preiquiche gemaakt (voorbakken+vulling maken+ bakken)
• Verne van de crèche afgehaald (Om 17u58 zie ik in het verslagje, ik had dus ruim 2 minuten overschot!)
• Een waske ingestoken

Dat is vandaag -donderdag- nog steeds een beetje te zien aan onze keuken, maar het heeft gesmaakt. In de naailes die erop volgde heb ik wat hoofdpijn gekregen, maar bon, hoort erbij. Verne zijn broekje is af.
Again: Ooh, waar is de tijd dat ik amper twee uur voor een feestje nog een perfecte outfit scoorde, mezelf helemaal klaar toiletteerde (gestreken haar en al) en op tijd+hot op het appel was? En dat ik dan daar mijn trots uit haalde? Teloorgang, confronterend.

Woensdag:
Ik bespaar je de details, want dat zou niet erg discreet noch professioneel zijn, maar het komt erop neer dat ik woensdagvoormiddag bijna twee volle uren rondgereden heb in het Gentse voor niets.
Vreemde klant, vreemd verhaal, veel tijd verspild.
Al die nutteloze uren en de confronterende teloorgangen deze week...dat moest gecompenseerd worden, dacht ik zo. Ik doe iets voor mezelf!
Ik trok dus naar Lingerie Simonne, een waar begrip in Gent om (niet lachen) een buikband te halen. De éne zwangerschap is de andere niet.
Simonneke blijkt ermee te stoppen, geen buikbanden meer. Ik heb dan maar gecompenseerd door wat sexy onderbroeken (laten we ze zo noemen) mee te nemen, 3 voor 35€! Ik ben dus buitengewaggeld met een zakje koopjes. Nog steeds niet geheel hetzelfde als met je jonge strakke lijf om een nieuw duur setje hollen, maar voldoende om weer even het meisje in mezelf te vinden.
Ik heb mezelf ook beloofd dat ik na deze zwangerschap, als het lijf zijn oorspronkelijke staat herwonnen heeft, eens zot ga doen bij la fille d'o. Geld moet ook rollen, niet alleen ik.

Genoeg aan jezelf gedacht, moet mijn karma toen gedacht hebben: telefoon van de crèche. Verne heeft 39,5 graden koorts. Back to reality.
Gelukkig is er overschot quiche en soep voorzien. Goed bezig Soetmin! Goed bezig!

Donderdag:
I wonder.
Doktersbezoekje zeker?

Meer van dattum

Te vroeg geblogd over vandaag...Verne was nog niet klaar precies...there was more.

Hoezo ik mag niet àlle kasten herschikken? Ik woon hier ook zen. Ons huis is van iedereen.

Uren zoet mee geweest...Matijs zijn trilogie is zelfs eindelijk uitgelezen geraakt.
Mocht wel eens.

Zootje ongeregeld

Verne heeft wat last van creatieve buien.

Ze komen meest vroeg 's ochtends voor als ik nog een beetje lig te pitten en Matijs zijn krant probeert te lezen. 

Vrij spel dus...en hij weet het.

Dat slapen duurt meestal wel niet lang meer...creatieve scheppingsbuien gaan veelal gepaard met wild gillend rondrennen, vrolijk luide 'auuhhhh's!!' en verwoed getrappel met de pantoffel(tjes).

 

Verhuizende fruitmand en ververskussen wordt boot.

Keukenkasten overvol? Ik weet nog een plekje!



Pimp your dad.



Who needs two?





Slappe bal. Weg daarmee.

 

Hair in de wair

Tijd om Vernes haartjes te knippen, het hangt voor zijn oogjes.
Waar doen jullie dat?
Wat mag dat kosten?
Zelf doen?

Ik ben er nog niet uit...levensbelangrijke kwestie (kuch).

Technologie

Het was, geheel onverwachts, van bleitegem bij de gynaecoloog.
Daarmee bedoel ik één traantje dat er ongemerkt is uitgerold.
Niemand die iets zag, maar ik weet dat het er was (ik heb vakkundig de 100 volgende die klaar zaten weggenepen).

Waarom?
Hierom:

Onaangekondigd. Bam, op het scherm!
De dokter doet voortaan ook 3D echo's.
In bewegend beeld en sepiakleuren zag dat er nog veel indrukwekkender uit dan deze foto, maar ik vind dit toch ook al freaky.
Nu is het officieel: er zit een écht kindje in mij.
Eentje met een Verne-neusje.

Juich juich.
Ik voel alweer een beetje gegrien opkomen.

Boys

 

De jongens hebben het fijn gehad met elkaar.
Iedereen is nog in leven, wel doorvoed en proper gewassen.

Mij gemist? Nahhh.

Op de lappen

Dag apekindje.

Ik ga drie dagen weg en ik ga je missen!

Gelieve met nieuwe grappige vaardigheden te wachten tot maandag en gelieve ook heel braaf te zijn bij je papa zodat ik nog vaak weg mag.

Danku!

 

Met braaf bedoel ik dit: 

Mooi slapen



 

 Flink eten, niet alleen flesjes drinken!

Veel en lang spelen.

 

 

Zorgen dat we niet in schande vallen als je op visite gaat.

 

Zo.

Matizzeltje, vergeet zijn tandjes niet te poetsen he!

 

Zoentjes allebei!!

 

Mastermind

Foto's allemaal by Mieke Dalle, De Klikmobiel



 

Er is de afgelopen week iets veranderd in Verne zijn hoofdje.

De repeatknop is ingedrukt ofzo denk ik.

 

Dat hij de laatste weken heel hard met taal bezig is en minder met motoriek zoals ervoor, merk je heel hard. Van klankjes naar eerste woordjes, hele dagen boekjes lezen, vragen om vanalles te benoemen en heel veel liedjes zingen.

Maar nu ineens is het toch nòg anders dan ervoor. In plaats van hele dagen zijn woordenschat van 5 woorden voor alles aan te wenden en mondjesmaat een woordje bij te leren bombardeert hij ons nu met nieuwe woordjes. Of zo lijkt het toch als je niet verder nadenkt.

Het zijn gewoon klanknabootsingen volgens mij. Het laatste woord van je zin herhaalt hij vaak, zonder het echt te begrijpen.

 

'Matijs, wil jij ook water?'

'Ate'

'Mama maakt soep Verne. Kijk maar, warme soep.'

'Oep'

'In de garage ligt nog een rijpere banaan.'

'Badaa'

 

Dan kan je beginnen spelen natuurlijk. Op commando woordjes nazeggen is mij nog niet gelukt jammer genoeg, maar dierengeluiden...the kid knows his animals!

 

Mijn favoriet momenteel is paard: Iiiiiii, kt kt kt

Dat galoperen erbij...funny! Heeft hij in de crèche geleerd denk ik, gek dat zo'n klein aapje al een leven naast het onze heeft waar dingen gebeuren waar wij niks van weten.

Bij het voorlezen van boekjes zit hij ook gewoon soms naar mijn lippen te kijken in plaats van naar de plaatjes en doet hij stilzwijgend mee de mondbewegingen. Dat zou verklaren waarom hij zo pijnlijk veel herhaling vraagt...altijd maar datzelfde boekje.

 

Donderdag vertrek ik voor 3 dagen naar het buitenland en wordt het hier eventjes boystown. Ik ben al benieuwd wat ik allemaal zal gemist hebben in die tijd. want dat koppetje staat geen dag stil. Zoveel is duidelijk!

 

Op de fotootjes zingen we 'hoofd, schouders, knie en teen', meerbepaald het stukje met 'puntje van je neus'. Al maanden een topper in Vernes repertoire, bij voorkeur in de auto gezongen.

 

Out and about

Dagje Brugge gedaan in de zondagse herfstzon.

Omie mocht ook mee, als ze beloofde braaf te zijn. Dat is goed gelukt.

 

Verne heeft volgens mij meer op haar arm gezeten en naast de buggy gelopen en dan dat hij erin heeft gezeten. Omie heeft ook alle paard-en-karren uitgebreid getoond (dat zijn er veel in Brugge), is middenin de maaltijd tweemaal gaan Verne-entertainen buiten én heeft de rekening betaald. 

Grootouders zijn een uniek soort babysit. Eén waar je geld aan verdient in plaats van aan uitgeeft.

Leve grootouders!

 

Grootmoe en Grootva moeten ook dringend nog eens op de foto en de blog trouwens. Zij passen twee namiddagen per werkweek op de aap. Niet niks nu hij af en toe een reuteldag heeft!

En kijk, zo gaat dat...alweer inspiratie voor een volgende postje!