Lineair

 

95% Van de tijd is Verne een enthousiast wild spelend kind, bij voorkeur buiten.
Hij verbaliseert en vocaliseert al zijn gedachten, zelfs zonder publiek, om zijn spel op te leuken en gilt dus redelijk wat af. Een plezier om te horen/zien.
Lekker jongensachtig ruw.
Blokkendozen zijn er om ondersteboven uitgestort te worden zodat ze werkelijk overal rondom je liggen en met auto's neem je snelheid. Alle bereikbare meubelstukken zijn al opgenomen in zijn parcours.

En toch...het zit erin.
Het heeft van zijn papa, het kind.
Houdt niet van onregelmatigheden.

Er zijn dingen die hij doet, die hij niet 'van zien' kan hebben aangeleerd. Puur natuur Verne:

• Deuren en kastjes moeten 'goed dicht' zijn, tegenaan volstaat niet.
• Het jasje moet aan het juiste haakje in de kast.
• Als zijn boterhammen op zijn zet Verne steevast zelf zijn (vuile) bordje terug in de kast, op de juiste plaats.
• Een kruimel die naast zijn bordje valt wordt opgeraapt en opgegeten, uiteraard.
• In de keuken zit hij op de groene stoel, in de woonkamer op de blauwe (?).
• Dopjes gaan altijd terug op de stiften, zonder fout.
• Boekjes worden (dikwijls) terug in de kast gezet na het lezen, spontaan. Hij kent gewoon 'de plaats' van zijn gerief. In de verkeerde kast komen ze alvast nooit terecht.
• Auto's op een rijtje zetten, leuk.
• Blokken opruimen, ook geweldig leuk. Applaus voor mezelf kind-of-leuk.
• Madeleintjes eten is eerst de bovenste bol eraf knabbelen. Zonder uitzondering. En als Verne besluit de tweede helft van het koekje nog wat te bewaren voor later haalt hij eerst een bordje uit om het op neer te leggen. Sweet.
• Algemene precisie bij gevarieerde pruts- en koterwerkjes. Relatief grote dingen door relatief kleine gaten wringen bijvoorbeeld. Je vraagt je achteraf af hoe hij het gedaan heeft.

Het hoort zo en niet anders in zijn hoofd.
Een aangeboren voorliefde voor regelmaat. Mijn kind...!?
Alhoewel, ik heb ook mijn punten waarop ik controlfreaky ben.
Gedoseerd is het gezond en praktisch.

Ik ben dus altijd stiekem een beetje trots als ik Verne zo aantref:

Bemerk de babyhurk. Handige houding.

Rommel maar op ventje. Live a little!