Dag der glorie

Omgevallen fles melk of een drinkende buffel bij maanlicht?

Hij is er, dag 3.

Matijs heeft het gisteren alvast op een juichen gezet en niet onterecht, zo blijkt.
Dag 3 is de dag van de weelde, de dag die mannen best uitkiezen om op kraambezoek te gaan...

 

de dag van de dikke borsten!

 Halleluja.

Gloeiend heet, gespannen en pijnlijk natuurlijk, maar toegegeven...daar maalt niemand om. Het is bij borsten uiteindelijk toch het zicht dat telt, niet waar? En zo'n stel joekels brengt welkome afleiding van de buidel die eronder nutteloos hangt te wezen.
Voor kleine Jasper is dag 3 de eerste dag waarop de melk rijkelijk stroomt. Dat heeft hij vannacht al maximaal benut en hij ligt er dan ook vrij lamgezopen bij nu de dag terug start.
Bourgondiër. Nachtbraker.

Omdat de natuur wreed is, was dag 3 vorig jaar ook de dag van de babyblues. Daar zit je dan, met een stel borsten uit de boekjes maar een knalrode kop vol snot erboven die het zicht ontsiert.
Vorige keer deed de finaleaflevering van Desperate Housewives mij de das om en werden de sluizen geopend. Vandaag kan ik mij niet inbeelden dat er al een portie tranen onderweg is, maar we zullen zien. De dag is nog veel te jong en de hormoonhuishouding veel te onvoorspelbaar om daar al wat over te kunnen zeggen.
Het zal alleszins geen seizoensfinale zijn die mij doet gaan deze keer. Met zo'n vlotte bevalling ben ik zelfs aan episode één niet toegekomen. Het zullen wel de Vernemisjes zijn die voor gesnotter zorgen. Hij zit daar en ik zit hier en hoewel we allebei heel content zijn waar we zitten...het is toch ver uiteen.

En zo geschiedde alras...ik voel al een klein traantje opkomen. *pink*
Maar dat geeft niet, ik heb een geweldig schoon stel borsten vandaag.