Tijd

Tik tak tik tak...

 

Terwijl we (on)geduldig wachten op de komst van baby 2 -Verne kan de naam al een beetje nazeggen, gevaarlijk- doen we leuke dingen.

Zoals daar zijn: veel slapen, de hele dag in pyjama lopen, stadswandelingen maken, plassen trappen, boeken (voor)lezen, badjes pakken en heel veel botoate coco's (boterham met choco) vragen en krijgen.

 

We zitten hier intussen volop in een klokkenfase.

Het is allemaal begonnen bij Omie en Opa thuis, die hebben op 4 vierkante meter 4 klokken hangen of het scheelt toch niet veel. Dat vindt Verne blijkbaar geweldig. Er is een pendelklok bij waarvan hij met de regelmaat van de klok (hoe toepasselijk) het binnenwerk mag bekijken, een koekoeksklok waarvan hij het ei zo na in zijn broek doet, een wandklok in houten kastje die eeuwig stilstaat en een gewone moderne ronde keukenklok. Wat een variatie.

Inmiddels zijn daar ook een retro-mijnheer-de-uil-speelklok en een speelgoedwekker aan toegevoegd.

 

Klokke? klokke? klokke? klinkt het nu dus hele dagen uit zijn welbespraakt mondje.

Ze zijn ook overal, nu ik er mee op let...

Zo liep ik met Verne in de H&M van Ronse (geweldig...parkeren voor de deur, proper, brede paskotjes, niks aanschuiven, compleet geen irritante tieners te zien, alle maten voorradig en alles proper gesorteerd...de omgekeerde wereld) toen het weer van klokke klokke klokke klonk.

In winkelketens hangen uiteraard geen uurwerken aangezien het daar net de bedoeling is dat je de tijd uit het oog verliest, te lang ronddwaalt en onnodige brol aankoopt.

Maar Verne had er duidelijk toch één gespot en was behoorlijk geïrriteerd dat ik zijn passie niet deelde en even stilstond. Ik heb alle muren afgespeurd en niks gevonden, ben echt moeten terugkeren naar het punt waar het eerst van klokke klokke klonk en heb de bron der vreugd uiteindelijk toch gelokaliseerd:

Wijzerplaten op een robotjespyjama, close enough.

 

 

 

Gelukkig dat het kindje ermee is! Na enkele uren was de maat 92 al meer een 98, en na één wasbeurt zal het wel een vale scheefgetrokken 86 zijn maar dat kan zijn pret hier niet bederven.

Klokke, klokke, klokke. Lang leve klokke!

Wel toepasselijke timing nu net de hele wereld met het uur mee afgeteld heeft.

 

De verpakking die je hierboven ziet is van olvarit choco-balls, ontbijtganen voor baby's.

De meest bespottelijke uitvinding ooit (op babychips na) en Verne vindt er niks aan. Omdat vermoedelijk niemand ze koopt kregen wij nu al 3 staaltjes in de bus. Hoi.

 

De verpakking daarentegen...daar staat een olifant op. Da's dan weer wel geweldig.

Oda, oda, oda. Pwoaat.