Mirakel...

...genaamd maagzuurremmer.

Jasper lijkt een ander kindje.
Ik durf nog niet helemaal juichen maar voorlopig gaat het supergoed hier!
Er wordt nog evenzeer geboerd, gehikt, geslikt, uitgerekt, tong uitgestoken en teruggegeven maar de Gaviscon doet precies wel zijn werk. Jasper (Sjappe volgens zijn grote broer) is bezig aan een marathon slaap inhalen, op zijn ruggetje nog wel! Daar ben ik blij om...zijn statistische kans op wiegedood is daarmee ineens een stuk lager.

Zie zijn ontspannen koppetje:

 

Paardjestrui van de twee Peeties!
Verne vindt het jammer dat hij er ook niet in kan.

 

Met al dat vrolijk gemaf is er mindspace voor nevenprojecten.
Zoals daar zijn brownies bakken met zoon 1. Die is daar niet rouwig om!
Verne werkt ongelooflijk graag in de 'keuk'. Beschuitjes vepulveren met een vork, met lege verpakkingen rammelen, tekenen in een beetje bloem...you name it. Zolang het maar aan het aanrecht gebeurt.
Vandaag waren het een aantal chocoladecallets en een lege doos waar ik cacao in bewaar.
De brownies zijn alvast geslaagd, verne als hulpkok ook.
Het enige nadeel aan zulke projecten is dat hij dan heel de namiddag 'taatje? taatje?' (taartje) en 'koklade kekje?' (chocoladecake) vraagt.