Storytime

Er was eens...

Er was eens een nieuwbakken moeder, nog groen achter haar oren, met twee mooie zoontjes. Eén zoontje was nog heel vers en ééntje was al wat groter. Ze waren een avondje samen thuis, dat leek hen gezellig. Er was natuurlijk ook een nieuwbakken vader, maar die was die avond het huis uit.

De hele dag al was het meest verse zoontje uit zijn hum. Hij schreide en kermde, braakte en spartelde de hele dag lang. Toen de nieuwbakken moeder om 14u nog steeds -met hoofdpijn- in pyjama zat te stinken besloot ze dat de maat vol was en belde haar eigen moeder. Die is niet zo heel nieuwbakken meer en zou vast raad weten. En zo geschiedde. Grootmoe kwam, zag en overwon. Drie uur lang heerste er hemelse stilte. Ze keuvelden, dronken thee en aten koekjes.
De nieuwbakken vader kwam even thuis, zag de gezelligheid en vertrok even later met gerust gemoed en gevulde maag zijn vrienden tegemoet.
Toen ook grootmoe het huis uit was begon de nieuwbakken moeder vol verse moed aan de avond alleen met haar twee zoontjes. De oudste zoon ging flink slapen, de nieuwbakken zoon dronk vrij rustig een redelijk normaal avondmaal. Alles ging goed. De nieuwbakken moeder had zelfs tijd om te eten.

Toen sputterde andermaal de maag van de nieuwbakken zoon tegen. 'Geen probleem' dacht de moeder en zij stak haar kleinste zoontje voor de tweede maal die dag in bad. De vuile kleertjes gooide ze bij de groeiende stapel was en ging vervolgens languit en onbezorgd in de zetel liggen. 'Wassen kan morgen ook' bedacht ze lui.
Nauwelijks 1 minuut later klonk er van boven een noodkreet:
'Popje, waa is de popje? A daa is de popje. De popjeeeuhh?!!'.
'Oei' dacht de moeder en zij schoot haar oudste zoon ter hulp met de nieuwbakken zoon op de arm- want doet zij dat niet, dan zet de nieuwbakken zoon het op een gillen.
Denkend dat het popje uit bed was gevallen zoals wel eens gebeurde, opende ze boven de slaapkamerdeur. Een warme walm kotsgeur kwam haar tegemoet en ze trof haar oudste zoon klappertandend en spelend met zijn popje aan in een enorme plas braaksel. De moeder kokhalsde bijna, vermande zich en bedacht meteen een actieplan. De nieuwbakken vader, die een stevigere maag heeft en dat soort kwesties doorgaans vakkundig afhandelt, was immers uit huis zoals u weet.
De moeder legde het jongste kind schreiend maar veilig opzij, liet een bad lopen en plukte de oudste uit de plas. Ze pelde voorzichtig de bevuilde slaapzak, pyjama en body van het spelende kind en nam het zijn bekotste popje af. Dat laatste was niet naar de zin van de zoon, die het dan ook maar op een gillen zette net als zijn broertje. Tierend, schreeuwend, kloppend en aandoenlijk huilend waste ze het kind in bad. Niet opgezet met al dat lawaai handelde de moeder de klus daadkrachtig en snel af. De redelijk (maar niet helemaal) propergewassen zoon, die boven geen kleren had liggen, moest nu snel naar beneden gebracht worden. 'Wat nu' dacht de moeder. De oudste zoon klamde zich immers huilend zo stevig aan haar vast, dat zij haar jongste -nog steeds tierende- zoon niet eerst veilig naar beneden kon brengen. Hem even alleen boven achterlaten was geen optie want het zoontje lag te spartelen op een verhoog. Hmm. Er zat niks anders op dan met beide zoontjes tegelijk de trap af te dalen. Een hachelijke onderneming die niet zal worden herhaald.

Terug aangekleed werden zowel de oudste zoon als de moeder inmiddels een beetje horendol van het onophoudelijk gekerm van de nieuwbakken zoon. Dus tegen alle advies in (maar daar trok zij zich niets van aan) gaf de moeder troostend maar veel te snel opnieuw een borst terwijl de oudste zoon een filmpje keek. Die formule bleek te werken. 'Mooi zo', dacht de moeder en zij was dankbaar dat ze dit rustpunt in haar actieplan reeds had bereikt.
Even later, beide zoontjes tevreden, kon de moeder aan het bevuilde bedje boven beginnen. Ze liet een emmer water lopen, smeerde parfum op haar bovenlip en begon moedig aan de klus. Dat lukte maar niet in één keer. Een half uur, veel Mr Proper en menig trapgeloop tussen de terug schreiende kleinste zoon beneden en de smurrie boven later, kon de oudste zoon alsnog weer  naar bed. Dat deed hij zonder morren en de nieuwbakken moeder ontfermde zich -stinkend naar kost en redelijk bezweet- eindelijk deftig over het kleine misnoegde hoopje ellende dat haar jongste zoontje die avond was. Dat ging niet van een leien dakje maar uiteindelijk stopte hij 2,5 uur later met decibels produceren en viel niet lang voor middernacht in een diepe diepe slaap.

De nieuwbakken vader kwam even later thuis in een rommelig maar muisstil huis. 'Hoe was het hier?' vroeg hij lief en de nieuwbakken moeder grijnsde.
Hij blij dat hij niet thuis was geweest en zij trots om haar verwezenlijkingen van de dag (een mens moet ergens zijn voldoening halen) vielen zij allebei moe maar voldaan in slaap.

De twee zoontjes gedroegen zich prima tot het ochtendgloren.
De nieuwbakken vader vond 's ochtends dat de oudste zoon maar een heel klein beetje meer stonk en de moeder nam zijn woord voor waar, zij rook de stank nog steeds overal. Ze kleedden hem samen extra mooi aan, geel en groen met een auto erop. Dat hielp want de moeder hield veel van geel en groen. De vader was tijdig op het werk en de moeder waste zich eindelijk grondig en had tijd om te bloggen.


En de nieuwbakken zoon? Die lag nog steeds vrolijk te dutten.


The end.

Soundtrack bij het verhaal.