Ik had protest verwacht want Verne is een fervent autorijder maar dat protest bleef uit. Sweet.
Het nieuwe systeem heeft niks dan voordelen...
- Voorheen was het dagelijks discussiëren en argumenteren waarom mama echt wel de sleutels krijgt in de auto, anders rijdt hij niet! Thuis krijgt Verne de sleutels... Nu ziet hij ze niet meer hangen dus vraagt ze ook niet meer. Simpel!
- Verne wil altijd meehelpen met autorijden: "ook een de pook, Jejje (Verne) ook een de pook!!" waarbij hij dus verzoekt om de versnellingspook te mogen vasthouden en intussen enthousiast "voojuit, achtejuit, djaajen, toooppp! (stop)" keelt. Erg schattig maar het nadeel is dat ik dan continu in 4e versnelling moet rijden want anders kan Verne niet aan 'zijn' pook en dan is het bij elk versnellingsmanoeuvre spel. Met een gillende Jasper op de achterbank kan dat er niet meer bij. Mijn lontje is dan korter en ik maakte mij sneller kwaad op Verne waar ik vroeger geduldig elke keer "Nu mag mama een keertje. Wachten, wachten, wachten, wachten, wachten. Ja nu mag Verne terug'" zei. Niet fair. Dat euvel is dus verholpen.
- Jasper keelt een stuk minder nu hij mij kan zien en ik rijdend zijn tutje terug in de mond kan steken. Dat ik daar niet eerder op gekomen ben!
- Verne babbelde voordien in de auto tegen mij, logisch aangezien we naast elkaar zaten. Maar achteraan praat hij lekker voluit tegen zichzelf en dat is veeeeeeel interessanter/ grappiger. Nu krijg ik het verslag van de dag in de crèche: "Laja duwe" (Ilaria heeft mij geduwd) of "Pasoeas zoeke? Ja. Pasoeas da! Eitje chocola pasoeas? Danku eitje chocola pasoeas. Lekke eitje ete." (We zijn de paashaas gaan zoeken in het bos, we hebben hem gevonden en dan hebben we chocladepaaseieren gegeten en dat heeft mij ferm gesmaakt).
Nu vraag ik mij af of je als moeder een eitje mag pikken uit het kind zijn paasmandje? Of is dat not done? Het is niet dat hij al kan tellen he (of toch niet voorbij 2).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten