Home sweet home

Gisteren ging alles ineens vlot en in de namiddag stonden we onverwachts al terug thuis.
Beetje augmentin en fluimucil en het hele euvel is verholpen.

Heerlijk een beetje bekomen thuis dus...half elf en wij zijn hier allemaal nog in pyjama.
Ain't no shame.
Verne staat verdacht stil in een hoekje te hijgen (lees: broek volsch*ten), Jasper doet een tukje, ik blog een postje/post een blogje. Je leest het...alles terug als vanouds hier.
Alleen jammer dat Matijs nu ziek is.
Een beetje krot en compagnie dus. "De-familie-Klepkes-broddelt-voort"-style.
Ik vind het wel gezellig zo eigenlijk.
De tijd staat tenminste eens stil.



Nog twee sfeerbeelden die de vorige reeks niet gehaald hebben:

Spoed= naakte het hele ziekenhuis door.
Handig dat ik de draagdoek van kind 2 nog aan had...

De cliniclowns. Heb ik gemist.
 Net als alle pediaterbezoeken (niet dat die veel voorstelden, kuch).
Dat is het nadeel van niet zelf inslapen in het ziekenhuis.
Maar de papa heeft dat uiteraard prima gedaan.
Verne was alvast dik content met de regeling...