Verne heeft voor zijn verjaardag onder andere een zandbak gekregen en een set magnetische treintjes met lichtjes en geluid, uit het tv-programma Thomas and friends.
Wegens énórme vermoeidheid en al dat slechte weer is die zandbak al uit de verpakking geraakt maar nog steeds niet in elkaar gevezen noch gevuld met zand.
|
Zo gaat dat dan...
In Vernes wereld staan er op dit moment dus gewoon twee nieuwe bankjes in de tuin en hij is daar al geweldig blij mee! Prima voor ons.
"Papa ook een stoeltje zitten! Thomasje mee, James mee, stukje Thomasje mee, stukje James mee.
Zo. Ja!"
Verslaafd is hij aan zijn treintjes. Elke ochtend legt hij aan die dingen uit waarom ze niet mee mogen naar de crèche.
"Thomasje thuis slapen. Thomasje Fenner (Verne) beetje thuis. Ilaria pakken, mag niet.
Maurice kapot maken. Neen! Thomasje thuis. Daaaaag, Thomasje. Daaaaag, James!"
Dat is hem natuurlijk ooit verteld door ons in een poging om de ochtendlijke huilbuien om Thomas te mogen meenemen in de kiem te smoren. Dat is ons zeer goed gelukt blijkbaar.
Erg efficiënt.
 |
| In volgorde van links naar rechts: stukje Thomas, stukje james, Thomasje, James. |
 |
| Slechts één soort uit onze uitgebreide collectie koffielepeltjes blijft plakken aan de magneetjes. Dat betekent een huis vol afgekeurde lepeltjes. |
 |
| Onder matige dwang bankje zitten. |
 |
| De hele wereld is één groot treinparcours. |
Nu nog dat ander aapje zijn huilbuien onder controle krijgen...
Sinds een 10-tal nachten wordt Jasper niet meer wakker om te drinken. Ik wreef al in mijn handen, de ononderbroken nachtrust eindelijk in gedachten. Ik zat er ferm naast!
Nu wordt Jasper wakker omdat hij zijn tutje kwijt is.
Zo ongeveer 1 keer per uur.
Soms ook vaker.
Zucht.
Je kan je inbeelden wat dat betekent voor onze nachten...hier zijn de woorden "ik denk dat ik hem beu ben" al wel eens uitgesproken. En dan kijken wij elkaar begrijpend aan.
Hoe erg is dat zeg, dat schattig ventje.
Ik compenseer door hem overdag extra graag te zien.
Aaahh. Het moederlijke schuldgevoel!
Verne was een duimertje, zie je, dus zulk probleem hebben we bij hem nooit gehad. Wij zijn complete tutjesleken. Zelf zijn we stilaan te hersendood om er iets op te verzinnen, dus doen we al nachtenlang hetzelfde.
Gewoon telkens opstaan. Dat doen we goed.
We spreken een beetje liefdevol af wie wanneer aan de beurt is en hebben elkaar vooralsnog niet uitgemoord in een poging onze frustratie uit te werken.
Maar toch, voor het zover komt...tijd voor verandering!
Het internet leert mij twee dingen: leer hem zo snel mogelijk slapen zonder tutje (klinkt erg vermoeiend) of bevestig het tutje aan een speenlapje zodat hij het zelf kan terugvinden. Ik deed net het omgekeerde...door dat doekje trekt hij de tut steeds uìt zijn mondje dus ik heb hier in huis alle tutjes doekjesvrij gemaakt.
Maar ik geef het opnieuw een kans.
I'll try anything.
En als je mij nu wijs maakt dat slapen op de noord-zuid-as in roze kleren bij rozenblaadjesgeur dé oplossing is zou ik meteen ook dat proberen.
See where I'm at?
12 opmerkingen:
Wij wilden zo graag dat hij een tuutje zou aanvaarden. Dan kon hij daarmee snel getroost worden. Maar nee, kleine Mattijs walgde van tuutjes. Van alle soorten, merken en formaten. Maar ondertussen zijn de huilbuien 's nachts zo goed als voorbij en zien wij de voordelen in van een tuutjes-weigeraar. Al helpt dit verhaal jou natuurlijk geen zak... Plakband is niet pedagogisch verantwoord veronderstel ik?
Heleen
Exactly my thought! Plakband!
Jasper was ook een tutjesweigeraar eigenlijk maar in de ergste dagen van continu ontroostbaar krijsen hebben we van de dokter een glucoseoplossing voorgeschreven gekregen om het tutje in te doppen en dat heeft snel gewerkt. Nu zitten we er wel mee natuurlijk!
verschillende tutjes in bed leggen, boven zijn hoofdje? anyhow, er komt beterschap! mijn klein monster leerde al relatief snel waar de tutjes in bed verstopt lagen (er waren altijd een stuk of 4 aanwezig). Uiteindelijk bracht de crèche de oplossing van de tut vast te maken aan de staart van haar aapie(troetelbeest). En voor jullie: ofwel bijten jullie eens drie nachten door en blijf je liggen (oordopjes al geprobeerd?) en anders doe je verder zoals je bezig bent en brengt de tijd wel raad ?! Ik hoop voor jullie dat hij snel de verstopplekjes zelf kan vinden!!
Gewoon verder doen zoals je bezig bent! Hier is het wat beter sinds zoon 2 doorheeft dat hij veel liever op zijn buik slaapt, en hij vindt dan ook makkelijker zelf het tutje terug. De tutjes werden hier om dezelfde reden doekjesvrij gemaakt.
Hier ook meerdere tutjes aanwezig in het bed maar hij gooit ze steeds op de grond in een poging ze te pakken te krijgen.
Het boven het hoofd-idee klinkt wel wat maar geen idee hoe ik dat veilig voor elkaar krijg!
Vandaag is de tut-aan-popje therapie gestart. Ik ben eens benieuwd!
Hier hielp (en helpt) zo'n tutjesketting. Stevig vastgeklikt aan de slaapzak weet Liz ze meestal zelf te vinden (en anders hebben we ze zo tenminste snel gevonden).
Concreet gaat het bij ons over dit ding: http://www.dreambaby.collishop.be/ecom/nl/shops/Ecom/DreamBaby/Filter_Noukies_nl/baby_eet_en_drinkt_dreambaby/fopspenen_en_accessoires_baby_eet_en_drinkt/958143_SPEENHOUDER__VICTOR__LUCI
... en hopelijk heb je het zelfs niet eens nodig...
Slaapwel.
Klinkt heerlijk, "gewoon" verder doen...haha!
Juist...ik heb dat hier nog ergens liggen van op Vernes geboortelijst maar dus nooit eerder gebruikt. Ik ga op zoek!
Thanks voor de tip!
hihi, zo herkenbaar van de kinderen en de kleinkinderen. Een ding staat als een paal boven water... na de moederborst is het eerste wat ze zelf vinden het tutje, al duurt het wel wat langer ;-)
Wij hadden bij Karlijn haar tuut aan haar knuffeldoekje vast gemaakt en die dan met een veiligheidsspeld vast gemaakt aan haar slaapzak. Gerbruik een veiligheidsspeld met beveiliging. De eerste keer hadden wij dat niet gedaan en hij was los gekomen, ik mag er niet aan denken dat ze zichzelf had pijn gedaan tijdens haar slaap. Veel liefs Joke XxX
Zelfde verhaal hier bij Lou. Vannacht (tussen middernacht en 6 uur) 5 keer moeten opstaan om zijn tuutje (gedopt in vitamine C) te geven. Ik denk eraan om hem in zijn kamertje te leggen - slaapt nu nog bij ons - misschien dat hij dan vaster zal slapen en minder last zal ondervinden van een kwijtgespeelde tuut ? Ook onze oudste is een moeilijke doorslaper ...
Denk dat ze dat van mij hebben :), WAS ook een moeilijke slaper volgens mijn ouders ... NU zou ik geld geven om eens goed te kunnen doorslapen. Weegt wel door ommeduur :(
Bij ons ook tutjes in vitamineC inderdaad...jasper slaapt al sinds 6 weken op een eigen kamertje maar dat verbetert de tutjeszaak niet. Ik slaap tussendoor wel beter omdat we niet elk geluidje horen natuurlijk. Alle beetjes helpen!
Een reactie posten