De jongens slapen hier samen op één kamertje.
Hartverwarmend vind ik dat.
Ze zijn dat immers niet gewoon, thuis slapen ze braaf apart.
Hier gaan ze op hetzelfde uur naar bed, slapen vlot door elkaars gesnurk en huiltjes heen en worden ongeveer tegelijk wakker.
Ze hebben nu ook allebei dezelfde slaapzak, dus ze zien er echt twee broertjes uit.
Dat alles stimuleert hen blijkbaar om dezelfde dingen te doen.
Zo zijn ze ineens allebei gestart met drollen leggen in hun slaap. Dat komt anders werkelijk nooit voor! nu ruikt de kamer geheid naar stront elke keer er geslapen wordt en is het om de beurt de éne of de andere die schuld treft. Gek!
Ze krabben ook allebei als krolse katjes over het doorzichtig gaas waaruit de plooibedjes bestaan. Dat maakt een stevig lawaai en lijkt mij nogal onaangenaam voor de nageltjes maar de aapjes denken daar duidelijk anders over. De kleine pleziertjes des levens zeker?
Bij Vernes bedje zit er zelfs een gaatje in het gaas waardoor een vingertje kan.
Heerlijk potje koteren!
Spiegelgedrag dus.
Dat, of ze zijn gewoon nu al twee symbiotische handen op één buik.
Ik hoop dat laatste.
Waren mijn zoontjes dochters geweest, hun maandstondjes liepen nu al gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten