We zijn terug thuis, sinds gisterennamiddag!
Als het daardoor hier bewolkt is, spijt mij dat oprecht.
Ik kan er weinig aan doen.
Het lijkt wel of de wolken met een touwtje om mijn pols hangen als een grote ballon. Ik sleur ze overal met me mee.
Maar thuis zijn er gelukkig duizend en één dingen te doen om dat niet (helemaal) aan ons hart te laten komen. De zandbak eindelijk eens vullen met zand bijvoorbeeld. Nu Verne meester-zandkastelen-bouwer en vormpjes-vuller is mag dat wel eens.
Of de Gentse-feesten-stoet, al begint die wel erg vroeg.
Intussen vul ik wasmachines met vuile kleertjes en veel zand, zet Matijs alle rijwielen terug op zijn plaats en hernemen de jongens hun oude gewoontes alsof we nooit zijn weggeweest.
Ze leggen allebei hun drollen terug in wakkere toestand, Verne wil alweer enkel rondlopend eten en Jasper crost het hele huis af in zijn machine. Dat stilstaan in het zand was toch niet helemaal zijn ding.
Verne heeft ook iets nieuws aan zijn spel toegevoegd...omgekeerd kijken.
Hij gaat om handen, voeten en hoofd staan en bekijkt de wereld ondersteboven.
"Ah, ja. De omgekeerde kast!! " klinkt het dan blij verrast.
Kleine grappige hersentjes in zijn mooie hoofdje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten