Liefste schoonzus

Even eitje pellen...

 

Er is iets misgegaan met het liedje dat je Verne hebt aangeleerd.

 

Jongens, meisjes aan de kant.

Daar komt mama olifant.

Grote oren, dikke poten en een lange slurf van voren..."

 

 

Dat liedje.

Hoewel Verne over een indrukwekkend repertoire beschikt en alle liedjes heel erg juist kan zingen, zorgt dit olifantenliedje voor problemen.

Net nu ik een hele week halfbloot in bikini moet rondlopen zingt de kleine aap schaamteloos van "mama dikke olifant".

En hij weet het, dat wij ermee lachen en fel reageren. Dus hij doet vrolijk fout verder.

De snotaap.

Ik hou jou verantwoordelijk, Joke (het schoonzusje)!

 

Gelukkig moet ik je meteen ook bedanken, voor het buggyboard.

Enkel maanden geleden zette Verne het nog op een angstig krijsen als hij dat ding zag maar ineens deze week is "het plankje" een waanzinnige hit geworden.

Praktisch, nu we de dubbele buggy niet bij hebben!

Je hoeft dus geen bank achteruit Joke.

Fjoew!

 

 

Verder zijn er zoveel leuke losse flarden waarover ik hele blogposts zou kunnen schrijven, maar mijn prioriteiten liggen elders.

Ik som ze dus maar gewoon op:

 

"De zee", dat is voor Verne ons strandhutje. "Gaan we naar de zee?" vragen we hem 's ochtends en na het middagdutje, het zal daar wel aan gelegen zijn. Dus Verne kan op de dijk lopen en glashelder beweren "zee weg, daaaaag zee". Gewoon omdat het huisje uit het zicht is verdwenen. De hele zee verdwenen zeg, stel je voor!

In dezelfde aard: "de zand", dat is een emmer gevuld met zand. Is die leeg dan komt hij nieuw zand vragen en moet je de emmer opnieuw vullen. Ook al zijn we al de hele dag op het strand en bestaat zijn hele ondergrond uit zand. Die frank valt maar niet!

 

"De oeandele see?" De vraag die Verne onvermoeibaar vaak herhaalt, veelal de eerste zin nog voor hij deftig wakker is. Gaan we wandelen naar de zee, bedoelt hij. He loves it here!

 

Nog een nieuw gedrag: Als Verne aan het spelen is en stiekem in zijn broek heeft gescheten (niet erg stiekem als je het tot twee kamers verder kan ruiken) ontkent hij in alle talen. Kom je vragen of hij kaka heeft gedaan dan krijg je een "Neen! De Venne de boterham kaasje eten (of wat hij op dat moment aan het doen is), de mama beetje de daar de keuken!".

Hoog vrouw-aan-de-haard-gehalte, dat klein grut van ons. Jong geleerd is oud gedaan zeker?

 

Verne eet hier trouwens als een paard. Ongelooflijk.

 

De eerste nacht droomde Verne over een chocolade uil, net voor hij pardoes uit bed viel. Ik lag geamuseerd te luisteren en had niet door dat hij nog nauwelijks in het bed lag. Boem!

Sinds die nacht praat Verne dagelijks over chocolade uilen. Geen idee waar dat vandaan komt!

 

De zee zelf, golven incluis, zijn ook een grote hit! Niks neutjes à la te koud ofzo, neen. Met graagte gaat hij meermaals per dag het water in!

 

We kijken uit op de luchthaven van Oostende, dus het vliegtuiglezier kan hier niet op! Gelukkig zijn er brede vensterbanken van waarop het comfortabel turen is.

Mooi prentje daarvan...

 

 

 

Jasper stelt het ook prima, trouwens. Maar hij haalt nog zoveel blogwaardig kattekwaad niet uit natuurlijk. Behalve waanzinnig cute zijn en flink slapen valt er over hem niet zo heel veel te zeggen vandaag. Hij heeft een blosje, dat wel. Hij geniet mee! En dank zij zijn kale hoofdje met dunne blonde haartjes op, zie je ongelooflijk goed hoeveel zandkorreltjes er op zijn koppie plakken na een dagje strand.

Veel! Dat kan ik je wel zeggen!

De eerste dag moest hij een beetje wennen aan al dat nieuws, maar intussen blaakt hij.

Ik zou hem kunnen opeten, zo schattig.

Veel brede glimlachjes alhier!

 

Grootva, aka foefa.