Jampacked morning.

Vader is van huis, hij zit vijf dagen op een smal zadel in de Alpen.

Ochot, zijn poep.

Maar blijkbaar hebben mannen daar minder last van dan vrouwen. Geen genade dus!

 

Heb gerust een beetje genade voor mij...ik ben 5 dagen alleen thuis met de koters.

Ik ben nog in overleg met mezelf op welk uur ik maandag zal opstaan om op tijd in Antwerpen te geraken. Half zes? Dat is in feite nog gewoon nacht, dus ik denk nog even verder na.

 

 

Vanochtend begon alvast prima.

Alledrie wat rondlummelen in huis in pyjama. Waske insteken, vaatwasje legen...op die manier krijg ik wel wat gedaan. Boooring, maar nuttig.

Toen wou Verne ineens een pistolet. 'Geen slecht gedacht', dacht ik. 'We moeten nog langs de apotheek ook!' En aangezien die twee posten vlakbij huis zijn kleedde ik de boys aan en vertrokken we compleet spontaan. Zonder systeem dus.

Zonder flesjes, zonder pampers, zonder luierdoekjes, zonder potje of pre-huis-uit-plasje. Mijn portefeuille, die was wel mee.

Zo voor een klein boodschapke is dat werkelijk geen probleem. Echt niet.

 

En toen.

Bij de apotheek bedacht ik dat ik nog langs het postkantoor moest ook. Even snel doen dan maar!

In het postkantoor bedacht ik dat ik eigenlijk niks in huis had om de komende 5 dagen te kokerellen. Supermarkt!

In de supermarkt vroeg Verne opnieuw om zijn beloofde pistolet en keurde de supermarktsandwiches af. Ik had kunnen doortastend zijn maar in feite heeft het kind gelijk natuurlijk.

Bakker dus, daar ging alles goed.

Zo goed dat ik besloot nog naar de bieb te gaan, die net ernaast ligt.

 

Eens terug thuis bleken we ongeveer 3 uur van huis te zijn geweest.

Woeps.

Achterdeur niet op slot enzo (beetje vaag blijven, Matijs leest mee).

Volledig mijn eigen schuld dus, ik heb mij laten gaan.

In Gavere city center zeg. Went wild!

O huiswijvenpret! Waar is de tijd dat ik hip was en 'went wild' volledig andere activiteiten dekte?

 

Welnu, die drie uur verliepen zo:

(Bij elke stop de kinderen in en uit hun autostoeltjes laden uiteraard, in volle regen. Dat ga ik niet elke keer opnieuw vermelden, maar het is een hoop gegordel en gehoop dat Verne braaf stil blijft staan naast mij terwijl ik Jasper uitlaad. Omgekeerd is geen optie want met Jasper op de arm krijg ik Verne niet bevrijd.)

 

In de apotheek kocht ik Verne een tube beertjestandpasta. Omdat we even moesten wachten en omdat ik graag 'toffe mama' ben.

Volslagen verkeerd motief uiteraard, wie is er nu bezig met haar moederimago?

Ik dus.

Ik had er als babysit ook al last van...het ik-ben-een-toffe,-ik-syndroom. Verwennen heet het gewoon.

 

Verne was erg blij met zijn tandpasta en ging braaf mee naar het postkantoor.

Daar hing er een schild aan de muur met een kroon en drie leeuwen. Daar ging alles dus zeer goed.

 

De supermarkt dan...niks dan hordes. Verne zag de 20-frankstuk-speelauto aan de ingang en wou niet meer in het karretje. Jasper wel maar die valt steeds scheef of sabbelt op het metaal. Long story short...uiteindelijk Jasper met één hand rechtop gehouden en met de andere Verne meegesleurd. Omdat ik toch een hand nodig had om te sturen en winkelen ook heb ik Verne dan maar in de kar gezet en zoet gehouden met een ijsjes-set voor in de zandbak. Dolle pret, toffe mama deel 2!

Aan de kassa was Jasper de metaalsmaak beu en gaf over.

Kind vol, kar vol, mijn handen vol. Zonder luiertas.

Ach ja, geur went...

De kar heb ik in de regen een beurt kunnen geven met de antibacteriele handgel die ik steeds in de wagen heb liggen en vergeten papieren zakdoekjes van uit het tankstation. Goed dat ik die nog vond.

 

Op naar de bakker dan maar...geen groot nieuws daar.

 

In de bibliotheek werd Verne wild van alle boekjes. Heerlijk rustig voorgelezen! Zelfs fototijd gehad.

 

 

 

Mooimooi!

Toen moest het kind plassen natuurlijk. Zonder potje bij de hand en zonder pamper lukt dat dus niet, want de wc weigert hij. Toch maar geprobeerd alvorens hij zichzelf volpiste, zonder succes. Gelukkig was er een ververstafel met spanriem waarop Jasper terecht kon, anders had ik hem moeten laten kruipen op de smerige wc-vloer.

Niet geplast uiteraard, maar Jasper was inmiddels wel doorweekt. Overolle pamper!

 

 

Toen viel mijn frank...we zouden beter gewoon terug naar huis gaan.

 

 

 

Thuisgekomen lag dit boek in de bus, een teken Gods?