Seconds

Een tweede kind is geen eerste kind.

Erg genoeg.

Ik geef dat niet makkelijk toe.

 

Wat we bij Verne nog aankondigden als "groot nieuws" hebben we nu bij Jasper tussen de soep en de patatten ontdekt. Ochot.

 

 

Zondagnamiddag 15 september 2013, geen idee welk uur, maar dus kloef op zijn achtste vermaanddag zagen we ineens tand één!

Hij staat links onder, rechts vanuit mijn standpunt, en is duidelijk al niet zo heel erg nieuw meer.

Ik vermoed dat dat ding daar al een kleine week blinkt, want het tandje zit al redelijk ver uit het omringend tandvlees.

Niet of nauwelijks zichtbaar met het blote oog aangezien Jasper tonggymnast is en zijn geheimen niet prijsgeeft, maar des te voelbaar!

Breed en gekarteld, zoveel is duidelijk.

Dat wordt vlotjes koekjeszagen ( je weet wel, die schurende heen en weer-beweging waarmee kindjes hun vitabis bewerken).

 

 

Voor de sport, en om Jasper geen privileges te ontzeggen, voeg ik een ingevulde tandenkaart toe. Al weet ik onderhand dat die dingen voorbij tand drie niet ingevuld geraken.

Alles went.

 

 

 

 

Zelfde tand dus als bij Verne toendertijd, maar 2 weken later opgemerkt. En waar Matijs Vernes eerste tand opmerkte viel de eer mij te beurt bij Jasper.

1/1 dus, het gaat gelijk op!

Aangekondigd met minder toeters en bellen, hoewel ik even trots ben uiteraard.

Mijn oogappel.

 

Nu al een beetje het kakkenest in huis?!