Misser

Ik wist dat het ooit zou gebeuren.

Voorspelbare fout.

Maar zo snel?

Ik dacht eerder aan 2,5 en 4 of 3 en 4,5.

Maar neen, hoewel de ene een baby is en de andere al bijna een kleuter is Matijs er nu al in geslaagd.

 

 

Verne is op stap geweest in kleertjes van Jasper.

Huh? Zegt u?

Jaja, van Jasper.

 

 

Dat ging zo.

Wegens logistieke redenen was ik alleen met Jasper op baan en zat Matijs thuis met Verne toen we besloten naar het museum voor natuurwetenschappen in Brussel te trekken.

Matijs en Verne gingen nog snel even in bad, de zwarte nagelranden en dikke gele oorkorsten werden daarbij uiteraard over het hoofd gezien. Tjah. Je kan niet alles tegelijk willen zeker? Verne werd vervolgens vakkundig aangekleed door papa.

 

Altijd spannend...zien wat Matijs daarvan bakt.

Aan vreemde kleurencombinaties ben ik inmiddels gewend, maar nu ging het nog een stapje verder.

Verne kreeg met zijn 95 cm een 74 aangemeten.

Dat paste prima vond Matijs.

Het ding, een tricot longsleeve met viking op, spande meer dan hard om zijn nekje. Het zag er ronduit pijnlijk uit. De mouwen veel te kort en snijdend in zijn okseltjes, de melkton ontbloot, de viking breed uitgerekt over zijn borstkast. Matijs zag daar geen graten in.

Zo vertrokken ze naar Brussel, waar het net zo goed als hier pijpestelen regende. Gelukkig had Verne zijn leren(!) jasje zonder kap en zonder muts aan... *frons*. Again, je kan niet alles willen zeker?

 

 

We troffen elkaar in Brussel.

Ik probeer doorgaans zo min mogelijk 'zeikwijf' uit te hangen en laat dat soort missers seemingly onopgemerkt voorbijgaan, maar nu kon ik niet anders dan lachen. Ik wees Matijs op het overduidelijke, maar hij bleef ontkennen.

En die mouwen dan? Dat is toch lang genoeg...

Maar die halsuitsnijding is toch...Maar neen, allez dat gaat perfect!

Ik zie zijn buik... Dat is zijn onderlijfje jong, hij steekt zijn armen juist omhoog.

 

Verne kloeg ook geheel niet, dus niemand had er last van.

De enige klager was ik om eerlijk te zijn...met een wollen jas en gloednieuwe leren laarzen aan was ik zelf compleet niet voorzien op de doorregende modderige wandeling door het Brusselse park die ik zonet had moeten ondernemen. Nat en koud tot op het bot en gehavende laarzen.

Om bij te schreien, figuurlijk althans. Koffie in de cafetaria heeft dat euvel verholpen.

 

 

 

Dus ik onthou: elk zijn afdeling.

Sommige dingen kan ik als moeder nu eenmaal beter (een positieve gedachte waar mijn ego wel bij vaart).

Al is consequentie wel geboden. Bomen doorzagen over de foute keuzes van manlief terwijl je zelf in de konteverkeerde kleren staat, gaat niet echt op.

 

Amen.

 

Over naar deel twee...de plaatjes.

Er valt in dat museum waanzinnig veel te zien...dit zijn slechts een paar van Vernes favorieten.

 

 

 

 

En tot slot deel 3, de filmpjes.

Dan is het compleet.