We liepen in Ikea.
Niet dat we daar moesten zijn, maar dat is gewoon waar wij op restaurant gaan met de kindjes.
Easy!
Ik vond zelf als kind de lunch garden ook veruit leukst. Leuker dan ergens waar we ons moesten gedragen.
De plateaus, het aanschuiven en kiezen, de speelhoek. De kast met plastic bestek, slabbetjes met kindjes op, een babystoel voor Jaspertjes en een kinderstoel voor grote jongens.
Verne is al goed weg met het systeem.
Op de terugweg, wijselijk niet langs de winkel, moet je wel voorbij de kassa's. En daar ging het mis.
Een papa viel net zijn kinderen aan met een reuze-haai en reuze-tijger. Verne meteen gefascineerd natuurlijk en liep recht naar de bak waar die dingen 'en masse' voor het grijpen lagen. Hij koos een olifant, nam hem teder bij zijn nekvel zodat zijn pootjes de grond raakten en liet hem stappen. De twee gingen meteen in dialoog.
Dag olifant, jij hebt een lange slurf.
Pwoaaaattt!
Kom maar olifant, wij gaan beetje stappen.
Pwoaaat pwoaaat.
Heb jij zacht staartje? Waar is het staartje? Hahaha! De olifant!
Pwoaatt.
Is een mijn olifant!
En aldus geschiedde.
Tv-kijken gaat hier voortaan zo:
8 opmerkingen:
Ooo... Hier woont er een vijfjarige kapoen met dezelfde fascinatie voor IKEA en de olifant. Het beest slaapt aan het voeteinde van kapoentjes bed en als we op reis gaan, moet (MOET) dat beest mee op de achterbank.
Ik heb zelf de haai vastgehad ... en ik ben 34. :D
Haha, een niet-zo-imaginair vriendje!
Ik heb zelf een hekel aan knuffels, zeker aan zulke grote.
Of had, want als je ze samen ziet is het way too cute natuurlijk!
Ik stond zelf aan de olifanten maar Stefaan zei nee! ;)
Niets zo leuk als grote knuffels... omdat het precies echt is! 't zijn de kleine waar ik niets van snap.... De max! Ik ben ook al verliefd op de olifant
Awoert Stefaan! Maar sinds wanneer luisteren wij naar de mannen?
Jaaah....deze olifant is net echt! *proest*
Een reactie posten