Polyglot

Ik woon gewoon in een huis met een woonkamer, verwarming en een koelkast. Af en toe eet ik aardappelen en als er iets misgaat heet dat een ongelukje.

 

Verne niet.

 

In zijn wereld eet je patatjes in de living waar de chauffage lekker warm staat en drank uit de frigo komt. Botsen zijn treintjes, dan heet dat een accident.

Net als zijn papa dus.

 

 

 

 

De taalstrijd is hier in huis al tenminste één gevecht dat door de mannen werd gewonnen.

Er zullen er nog wel volgen gezien hun overduidelijke meerderheid.

 

 

Ik kan ermee leven.

 

Zolang er niet met forchetten maar vorken wordt gegeten, we niet op de canapé zitten maar gewoon in de zetel en de trappen van vergelijking een nette 'dan' krijgen in plaats van de marginale 'als' sta ik open voor wat kleur.

 

 

 

Verne voegt trouwens naast wat Frans ook al Engels toe aan zijn speeljargon.

Blijkbaar.

We merkten het gisteren.

Om één of andere onduidelijke reden leiden voor hem alle youtubefilmpjes naar hetzelfde soort affaires. Gelijk van welk filmpje we vertrekken...keer je kont en het rotjoch kijkt naar deze fascinerende brol:

 

 

 

 

 

Het serieel openen van surprise eggs. Soms 25 per filmpje.

Als je Verne voor het openen vraagt wat er in het volgende ei zal zitten antwoordt hij heel adequaat:

minnefige (mini-figure) op 1'08"

wollipops (lollypops) op 1'40"

Tattoos op 2'07"

 

Hilarisch.

Zeer geschikte eerste woorden vinden wij. Perfect voor binnenkort op de speelplaats.

Niet?

 

 

 

 

We eindigen in schoonheid...voor één keer eens babyfoto's van vader in plaats van zonen.

Everybody say aaaauuuhhhhh!!