Mastermind

Relatieve stilte in blogland, ik weet het. Ik heb een goed excuus.

Er komt hier maar geen eind aan het gebraak. Echt.

Matijs is aan de beurt.

Gelukkig vind hij wél tijdig de weg naar een emmer.

 

Ik neem aan dat al dat ziek zijn betekent dat we allevier kerngezond de vakantie ingaan.

Ik ben de enige die nog risico loopt...en ik zal de kosmos niet goedgezind zijn als hij/zij mijn vakantie verknalt.

So be warned, kosmos!

 

Ik compenseer het overmatige gehuisvrouw alvast met extra dosis aandacht voor wijverijen als daar zijn: nagels lakken, lezen en bakken.

Dat helpt hoor...wat tegengas geven. Het doet me denken aan de single dagen waarin ik, met de muziek loeihard en een handdoek op mijn hoofd gerold, uren beauty-farmde in mijn ondergoed. Heerlijk.

So thanks Elfi...je boek heeft het meisje in mij geprikkeld!

Al heb ik spek en eieren toch liefst tussen mijn bagel, wat geometrisch gehannes met kleurtjes maakt mij én mijn nails inderdaad happy!

 

 

De kinderen...deze blog gaat over de kinderen.

Juist.

Kuch.

 

Verne is intussen uitgeziekt en terug springlevend.

Hij buigt zich over een aantal moeilijke kwesties:

 

• Als Sinterklaas een rode hoed draagt, kabouter plop eveneens en nu ook nog eens de kerstman...hoe weet je dan als kind in godsnaam het verschil? C'mon people!
• Een kikker kwaakt al...waarom kwaakt een eend dan ook? Kunnen die voor de duidelijkheid geen verschillend geluid kiezen? Duh!
• Ik ben Verne, een jongen. Ik heet blijkbaar, naast gewoon Verne, ook nog De Jonghe. Op welke manier is dat anders dan Verne de jongen? Verne De Jonghe de jongen slaat echt op niks.
• En als ik mama al mama noem en zij bovendien Soetmin heet, waar komt die Demedts dan in het verhaal? Mama Soetmin is gewoon een meisje, geen Demedts. Toch?
• Waarom zeggen ze in de filmpjes op de computer car tegen auto, steamboat tegen stoomboot en heten wielen er wheels? Het is wielen, niet wiels.
• Dat met die kaka en dat potje...ik ga gewoon niet akkoord. Mijn systeem met de pamper werkt prima...dus laat mij nu toch eens met rust! Jasper mag dat toch ook?
• School....dat is toch waar ik vorige keer met grootmoe heen ging en waar de sint kwam? Hoezo de sint is daar niet meer!? Ik wil naar school, naar de sint nondedzju!

En er is nog zo veel meer!

Zijn koppetje heeft een volgend level geopend, lijkt het wel.

Kleuterlevel.

Hij stelt alles in vraag en niks is nog zomaar evident.

Er moet een reden zijn, en een goeie.

 

 

Jaspernieuws dan.

• Jasper blijft hangen op twee tandjes onderaan. Ze groeien verder en verder uit en worden vooralsnog niet getemd door tegenstanders op de bovenste rij. Niet dat dat hem tegenhoudt...hij bijt vlot door alles wat in zijn vizier verschijnt. Karton, rubber, de stof van zijn mouw, moedervlees. Allemaal no problem!
• Er klinkt, zeer vaag, een 'mama' en een 'papa' door zijn gebrabbel heen. Ikzelf twijfel nog of ik hoor wat ik hoor, maar Matijs is er stellig van overtuigd dat het kind spreekt. Either way, binnenkort kennen we hier in huis de winnaar van wedstrijd twee: Verne heeft maanden ge-papa-d voor er een mama aan de beurt was, dus de stand is 1-0. Ik ben Jasper al maanden aan het bewerken met mama-indoctrinatie-sessies...ik leef in goede hoop. Volgens mij ziet hij mij liefst, en zal 'mama' dus ook eerst de eer te beurt vallen. Fingers crossed.
• Gisteren was Jasper 11 maand. Hij stapt nog niet en is daarmee officieel achter op zijn broertje. Nu ja. Wat heet achter natuurlijk, want waar Verne nauwelijks of niet heeft gekropen, sjeest Jasper het huis door op zijn handen en knietjes of enkel knietjes. Hij hoeft dus niet echt te leren stappen, wat voortbewegen betreft. Want dat heeft hij, letterlijk en figuurlijk, reeds onder de knie.
• Jasper is chronisch happy. Het is ongelooflijk dat de gekwelde baby van toen hetzelfde kind is als de goedlachse breedsmoel die we nu in huis hebben. I couldn't be more thankfull.