Kinderen, dat is toch altijd een beetje vooruit en achteruit boeren tegelijkertijd.
Niet?
In het kort: eerst sliepen ze apart, de koters. Toen samen, dat ging goed. Toen hoestten ze zich een ongeluk en gingen ze weer uiteen. Vervolgens herviel Jasper in avondeenzaamheid en lagen ze weer samen. Toen toch maar weer apart. Nu heb ik nog eens gezellig samen uitgetest, maar na een dag heb ik het opgegeven.
Apart it is, for now.
Je ziet, zo kort is die korte versie al niet meer.
Zo, anders, weer zo, weer anders. Goed, slecht, weer beter, terug naar af,...
Idem met de zindelijkheidskwestie. Number two's komen hier nog steeds steevast verkeerd terecht en plasjes...op en af. Nonchalance vermoed ik. Hij kan het, maar wil hij?
Ik was intussen braaf verder -tig wasjes per week.
Er is geen enkele volwassene die het nog steeds in zijn broek doet, denk ik daar maar bij.
Zelfde kwestie met groenten eten.
Eerst at Verne alles, werkelijk alles. Het kind kreeg als baby dan ook erg edele papjes ingelepeld om dat te bewerkstelligen. Toen werd hij wat kieskeuriger en beperkte hij zich tot in boter gebakken groentjes, het luxepaard.
Vervolgens kwam de neen-fase. Niks meer.
Dus we gingen inventief aan het liegen en bedriegen: verstopte spinazie onder een gegratineerd laagje puree, schijfjes courgette tussen de croque, 'pizza', euhmm...inventiviteit uitgeput.
Inmiddels is hij te slim voor al die truken, hij doorziet ons nog voor we er iets gezonds tussen gefoefeld hebben.
We keken terug een poos de kat uit de boom, 'dit is een fase' dacht ik. Tot de fase veel te lang bleek te duren en het kind stevig verkeerde gewoontes kweekte.
Re-enter groentenverplichting.
Dat lukte een beetje, met moeite. En toen kwam ineens de geel-verlsaving opzetten. Bananen, koeken, pasta...al wat je wil. Maar niks dat groen of rood is.
Dan maar aardappelen, gele paprika en asperges zou je denken, maar neen! Niks daarvan.
Zooooo consequent is de regelnichtnu ook weer niet, uiteraard.
Dus waren we maar weer een beetje laks, een maaltijd hoort aangenaam te zijn en geen gevecht.
Maar dat moet ook ergens ophouden toch! Als de gang van zaken alles behalve vlot verloopt (you know what I mean), moeten er vezels gegeten worden! Punt!
Dus nu leven we op worteltjes. Een wortel/ een stukje vlees/ een wortel/...
Tranen, de hoek en erg boze ouders komen daaraan te pas. Maar de ene dag eet hij een bord leeg en juichen we, de andere braakt hij dat éne worteltje dat hij proefde er weer uit.
Tja.
Processie van Echternach dus.
Behalve bij de grootouders dan, daar slapen de mormels marathons eender of ze samen of apart liggen, produceren ze 'het' waar het hoort en doen ze zich tegoed aan al wat voorgeschoteld wordt.
Cruel.
Genoeg gemord.
Zeekiekiekjes van vorige week!
21 opmerkingen:
Wij hebben hier ook al zo'n fases doorlopen met kwaad zijn, hoeken enzovoort. Wij maken nu de groentjes die Kobe wel graag eet: broccoli en worteltjes dus. Elke dag opnieuw. En hopelijk kan ik daar eens een nieuw groentje aan toevoegen.Prachtplaatjes van je kindjes trouwens!
Heerlijk verhaal en herkenbaar, of toch een beetje... Axelle heeft iets met fruit... het is nog niet zo bewust als bij de jouwe maar de ene keer alles vlotjes binnen en de andere keer twee happen en dan slaat ze het uit de handen... om dan vijf minuten later te krijsen dat ze honger heeft... ;)
Op die eerste foto is Verne toch wel echt de zoon van zijn vader!
Helaas heel herkenbaar. Ik mag zelfs geen nieuw recept uitproberen want het is vooraf al van: "dat lust ik niet".
Zie ook mijn bericht over de "vieze groentjes" en de reacties erop:
http://villaspeelmama.blogspot.be/2014/03/ovenschotel-van-vergeten-wintergroenten.html
Het betert wel weer, tegen dat ze 20 zijn of zo ;-)
Nele van hierboven, ik dacht net hetzelfde te zeggen!
En niet teveel zorgen maken, alles op zijn tijd, het komt wel.
Hier hebben we ook dergelijke "discussies". Al valt er met mij niet veel te discussiëren. Ik geef toe en denk "ooit komt het goed".
Vooralsnog bestaan ze niet...de groentjes die hij graag eet.
Mooie plaatjes maar ik frons nog elke dag als ik de windpoklittekens zie!
Fruit placht al eens geel te zijn vanbinnen, dikke meevaller voor ons!
Ja he. Ze trekken steeds sterker op elkaar.
Oef! Nog een mak-lam-moeder? Ik heb het moeilijk met streng en consequent zijn!
En hoe oud zijn jouw eters intussen?
Hier ook eettroubles. Mijn driejarige lust brood, maar warm eten... Zucht! Qua groenten komen we niet verder dan spinazie (mits er gebakken spekjes en spaghetti bij zit) en komkommer. Vlees blijft beperkt tot kip en fricandel (mocht je dat al vlees willen noemen). En ach, het kind groeit nog (vooral in de lengte dan, qua gewicht bungelt ze onderaan de groeicurves), dus ik maak geen drama's. Hopelijk gaat ze ooit weer alle groentes eten die ze als 1 jarige wel at...
de oudste at ook alles, werkelijk alles en toen kwam die fase ook. Momenteel zitten we aan lusten-we-wel: bloemkool in boter, spinazie, rode kool, worteltjes, een heel klein beetje prinsesseboontjes en tomaat. Maar als we dus iets anders maken moet ze daar altijd 3 stukjes van eten van mij. En ze krijgt er ketchup bij :)
Ik jaag me er ook niet in op, het komt wel, ooit. Fruit eet ze vrij goed, vooral appels, bananen, mango, druiven, aardbeien en frambozen.
Zeer herkenbaar! Onze zoon is ietsje ouder dan Verne (3 maand om precies te zijn) en eet met moeite enkele lepeltjes groenten. Vlees gaat er heel vlotjes in (met ketchup, maar dat willen we afbouwen). Fruit, wel... Daar is hij sinds augustus 2013 mee gestopt. Als we hem fruit voorschotelen en dwingen om een stukje te proeven dan gebeurt dat al kokhalzend en met tranen in de ogen. Volgens de huisarts moeten we het niet forceren. En dan te zeggen dat hij als baby gek was op fruitpap! Annick
Zo herkenbaar en ja de trukken van de foor hebben we hier ook geprobeerd. Ondertussen ben ik er al achter gekomen dat onze dochter vooral een hekel aan warme groenten en éénpansgerechten heeft, dus zij eet alles rauw op voor het op tafel komt. Spaghetti is dus bij haar rauwe wortelen, champignon en paprika eten terwijl we het snijden om in de saus te doen, want het apart houden om het in het bord te leggen is not done. Groenten aan tafel eten doet ze niet, alleen al rondlopend. De moestuin doet trouwens ook wonderen bij haar. Zo gaat ze stiekem van de knipsla gaan eten in de tuin, maar wil ze dit ook niet eten op haar bord. De zoon daarentegen wil alles warm en liefst in één kom. Zo maken we heel veel spaghetti voor hem en smijten we daar alles in die er maar in past. En voor fruit is de fruitschaal dan weer handig. Het ligt er en als ze honger of zin hebben mogen ze nemen. Verplichten om fruit te eten doe ik niet. Werkt zoals altijd averechts. Dus lang leve die glimlachende fruitschaal.
ja, herkenbaar, gelukkig nog geen groentjesproblemen, maar wel fruit. Alleen bananen eet hij nog.
Thuis dan, in de crèche geen enkel probleem. En oh ja, bij de grootouders uitslapen!! Moeilijk doen is gereserveerd voor de dierbare mammie en pappie hé!
Ah, die theepot herken ik; dat serviesje hebben we ook uit de kringwinkel.
Oh ja, eens gelezen, maar weet niet of het zou helpen: hem zelf groenten laten kiezen in de winkel en laten meehelpen met koken.
Zouden er kinderen zijn die geboren worden met een groentenvoorkeur en fricandellenafkeer? Ik wou dat ik zelf zo eentje was geweest!
Xxx
Jij hebt geen klagen! 6 groenten en alle fruit!? Lucky you!
Haha, wel grappig dat je al in jaartallen moet spreken...in 2013 is hij gestopt met fruit eten. Die rakkers!
Handig! Het kind gevoed nog voor je een kookpot uit de kast haalde!
Zelf inkopen doen en zelf koken...dat is hier standaard ingebouwd intussen. Heeft geen zier geholpen. Hij heeft er wel door leren commanderen: mama, jij mag nu een boontje eten hoor!
OK, ik onthoud hieruit vooral dat bij Verne (2 dagen jonger dan mijn kleine viking) de zindelijkheid ook nog niet is wat het moet zijn,
I am not alone :-)
weet wel niet meer welke truken ik uit de kast moet halen, maar heb ook het "pamperloze" weekend overbrugd met gedachten als "er zijn geen 16-jarigen met een pamper"... en veel was :-)
Een reactie posten