Moeder de vrouw scheef een artikel voor Femma over time-management.
Niet dat ik daarin het warm water heruitvind, dat niet.
Maar ik ben geen ploetermoeder, ik stel mezelf behaalbare doelen en beheers. Dat motiveert.
Afin soit, lees zelf maar!
Hierbij de link voluit:
http://www.femma.be/nl/onze-visie/artikel/time-management-zo-combineert-bloggende-moeder-soetmin
Time-management.
Het is een onkies woord vind ik, klinkt bijna als iets vervelends.
Maar met twee kinderen en twee full-times is ons gezin verloren zonder.
Vrije tijd en tijd om écht met de kinderen bezig te zijn, is mij zo dierbaar dat ik er graag bij stilsta.
Bij wat ik doe, hoe vaak ik het doe en hoe lang dat dan duurt.
En of dat die uren überhaupt wel waard is.
Prioriteiten stellen, een mens kan niet zonder.
Net als op het werk eigenlijk.
Een huishouden is per slot van rekening ook een beetje een bedrijf.
Hoe ik dat aanpak?
Ontspannen maar met daadkracht denk ik.
De klassieke tips sla ik daarbij gewoon in de wind.
Zo hou ik absoluut niet van weekminuten (je maaltijden een week vooruit plannen) terwijl dat bij vriendinnen net zo populair is. Wij weten echt niet op voorhand wie wanneer thuis zal zijn noch wanneer we waarin zin zullen hebben. Ik koop gewoon maar wat en improviseer liever op het moment zelf. Of ik hol even met een zoontje naar de supermarkt vlakbij, terwijl mijn partner alvast het andere kind omkleedt. Even één-op-één-tijd heet dat dan, het wordt pas haasten als je het haasten noemt.
Zodus: weekminuten...neen dank u. Dat gaat me te ver.
What's next? Geplande seks??
Kuch.
Kijk.
Ik heb de waarheid niet in pacht, ik kan je niet vertellen hoe je tijdsefficiënt je leven kan runnen, dat laat ik aan de specialisten. Onze levens zijn ook ongetwijfeld anders.
Maar voor mij helpt het om stil te staan bij de zaken, bewust ergens wel of net geen tijd in te steken.
Dat maakt mij tevreden over die keuzes...ik heb ze zelf en weloverwogen gemaakt.
Het helpt ook als je wat flexibel bent, denk ik. Mijn prioriteiten van nu trekken immers in niks op mijn prioriteiten van toen. Times change.
Ik verklaar me nader.
Wat efficiënt en snel kan doe ik liefst zo snel en efficiënt mogelijk. Hypergrondig hoeft voor mij niet. Niet meer, of nu toch even niet. Toen wel.
Ik droog echt niet elk potje af als ik de vaatwasmachine leeg, ik strijk geen beddengoed en de filter van de dampkap wordt zelden onder handen genomen. So what!?
Later -als ik groot ben- zal ik wel terug in een kraaknet huis wonen, van de vloer eten, enkel gesorteerde papieren bezitten, mijn kleerkast ordenen op kleur en what not.
Maar nu, deze kostbare jaren waarin de kinderen leven van de aandacht die ze krijgen, is middelmatigheid troef bij ons. Ok is goed genoeg. Voor perfectie ben ik te weinig thuis, dat moet ik onder ogen durven zien.
Nu klinkt het misschien alsof we alles op zijn beloop laten, maar dat is ook niet waar.
Ik kies gewoon bewust voor een ontspannen hoofd.
Hoe minder irritatie, hoe tijdsefficiënter ik werk. En aangezien achterlopen op schema serieus irriteert pas ik mijn schema aan in plaats van als een gek in actie te schieten en het leven voorbij te lopen.
Flexibel dus.
En vooral samen flexibel.
Wij sturen samen het schip, maken samen de plannen en voeren samen het werk uit.
Maar wel lekker volgens de stereotiepen uiteraard.
Hij ontstopt 'het putteken', ik plooi de was.
Leve traditie!
Concreet dan maar? Dit is wat ik doe...
-Het kwartier na thuiskomst als bezeten even poetsen en opruimen...de rest van de avond verloopt gegarandeerd een pak vrediger. Voor mij werkt dat.
-Een gedeelde online agenda. Mijn job/ zijn job, mijn sociaal leven/ het zijne, dat van het gezin, kind één en kind twee...dat moet gecoördineerd worden. En sinds ik tijdens de zwangerschappen aan acute dementie leed, zijn wij gestart met een ge-sharede agenda op Icloud. Zot handig. Dat heeft ons al veel discussies bespaard. Probeer het eens.
-Beperk dode uren zoals file en piekuren aan de kassa. Niet zo evident natuurlijk, maar ik nam de sprong en werk sinds kort dicht bij huis, bewust. Die sprong heeft mij enerzijds zowat mijn droomjob opgeleverd maar bovendien: de uren die ik sindsdien uitspaar per week...daar heb ik alle dagen deugd van. Exit dagdagelijkse E17 frustratie en stress om op tijd in de crèche te raken.
Welcome happy mama. Geen overbodige luxe.
Zo ga ik ook graag net voor sluitingsuur naar de winkel. Niet om 18u, om 19u15. Minder volk en bovendien kan je niet lanterfanten. Dat scheelt in tijd en calorieën, anders heb ik geheid brol mee waar ik 10 minuten over nadacht. Kom, geef toe.
-Sta vroeger op dan nodig. Ik sta 's ochtends nog steeds even vroeg op als toen ik in Antwerpen werkte terwijl ik vaak pas 1,5u later de deur uit moet. We delen ook de taken: elk één kind. Vroeger, toen er nog maar één kind was en ik pendelde, ramde ik alles in één uur. Nu de ochtend zoveel rustiger verloopt, is de wanorde in huis en in mijn hoofd nadien duizend keer beter. Dat komt iedereen ten goede.
Ik ben daar trouwens helemaal niet meer vermoeid van. Een lastig leven is veel vermoeiender dan een beetje minder slaap, vind ik. Maar wie ben ik.
-Beperk wasdag. Mijn kinderen gaan niet alle dagen bad. Een keer of 3 volstaat en goeie washand kan veel aan. Zo, weer 4 u per week uitgespaard! Wie vindt die regels uit, denk ik dan. Een kinderloze man?
-Blog. Dan lijkt het online tenminste alsof je het perfecte leven leidt. *knipoog*
Bij wat ik doe, hoe vaak ik het doe en hoe lang dat dan duurt.
En of dat die uren überhaupt wel waard is.
Prioriteiten stellen, een mens kan niet zonder.
Net als op het werk eigenlijk.
Een huishouden is per slot van rekening ook een beetje een bedrijf.
Hoe ik dat aanpak?
Ontspannen maar met daadkracht denk ik.
De klassieke tips sla ik daarbij gewoon in de wind.
Zo hou ik absoluut niet van weekminuten (je maaltijden een week vooruit plannen) terwijl dat bij vriendinnen net zo populair is. Wij weten echt niet op voorhand wie wanneer thuis zal zijn noch wanneer we waarin zin zullen hebben. Ik koop gewoon maar wat en improviseer liever op het moment zelf. Of ik hol even met een zoontje naar de supermarkt vlakbij, terwijl mijn partner alvast het andere kind omkleedt. Even één-op-één-tijd heet dat dan, het wordt pas haasten als je het haasten noemt.
Zodus: weekminuten...neen dank u. Dat gaat me te ver.
What's next? Geplande seks??
Kuch.
Kijk.
Ik heb de waarheid niet in pacht, ik kan je niet vertellen hoe je tijdsefficiënt je leven kan runnen, dat laat ik aan de specialisten. Onze levens zijn ook ongetwijfeld anders.
Maar voor mij helpt het om stil te staan bij de zaken, bewust ergens wel of net geen tijd in te steken.
Dat maakt mij tevreden over die keuzes...ik heb ze zelf en weloverwogen gemaakt.
Het helpt ook als je wat flexibel bent, denk ik. Mijn prioriteiten van nu trekken immers in niks op mijn prioriteiten van toen. Times change.
Ik verklaar me nader.
Wat efficiënt en snel kan doe ik liefst zo snel en efficiënt mogelijk. Hypergrondig hoeft voor mij niet. Niet meer, of nu toch even niet. Toen wel.
Ik droog echt niet elk potje af als ik de vaatwasmachine leeg, ik strijk geen beddengoed en de filter van de dampkap wordt zelden onder handen genomen. So what!?
Later -als ik groot ben- zal ik wel terug in een kraaknet huis wonen, van de vloer eten, enkel gesorteerde papieren bezitten, mijn kleerkast ordenen op kleur en what not.
Maar nu, deze kostbare jaren waarin de kinderen leven van de aandacht die ze krijgen, is middelmatigheid troef bij ons. Ok is goed genoeg. Voor perfectie ben ik te weinig thuis, dat moet ik onder ogen durven zien.
Nu klinkt het misschien alsof we alles op zijn beloop laten, maar dat is ook niet waar.
Ik kies gewoon bewust voor een ontspannen hoofd.
Hoe minder irritatie, hoe tijdsefficiënter ik werk. En aangezien achterlopen op schema serieus irriteert pas ik mijn schema aan in plaats van als een gek in actie te schieten en het leven voorbij te lopen.
Flexibel dus.
En vooral samen flexibel.
Wij sturen samen het schip, maken samen de plannen en voeren samen het werk uit.
Maar wel lekker volgens de stereotiepen uiteraard.
Hij ontstopt 'het putteken', ik plooi de was.
Leve traditie!
Concreet dan maar? Dit is wat ik doe...
-Het kwartier na thuiskomst als bezeten even poetsen en opruimen...de rest van de avond verloopt gegarandeerd een pak vrediger. Voor mij werkt dat.
-Een gedeelde online agenda. Mijn job/ zijn job, mijn sociaal leven/ het zijne, dat van het gezin, kind één en kind twee...dat moet gecoördineerd worden. En sinds ik tijdens de zwangerschappen aan acute dementie leed, zijn wij gestart met een ge-sharede agenda op Icloud. Zot handig. Dat heeft ons al veel discussies bespaard. Probeer het eens.
-Beperk dode uren zoals file en piekuren aan de kassa. Niet zo evident natuurlijk, maar ik nam de sprong en werk sinds kort dicht bij huis, bewust. Die sprong heeft mij enerzijds zowat mijn droomjob opgeleverd maar bovendien: de uren die ik sindsdien uitspaar per week...daar heb ik alle dagen deugd van. Exit dagdagelijkse E17 frustratie en stress om op tijd in de crèche te raken.
Welcome happy mama. Geen overbodige luxe.
Zo ga ik ook graag net voor sluitingsuur naar de winkel. Niet om 18u, om 19u15. Minder volk en bovendien kan je niet lanterfanten. Dat scheelt in tijd en calorieën, anders heb ik geheid brol mee waar ik 10 minuten over nadacht. Kom, geef toe.
-Sta vroeger op dan nodig. Ik sta 's ochtends nog steeds even vroeg op als toen ik in Antwerpen werkte terwijl ik vaak pas 1,5u later de deur uit moet. We delen ook de taken: elk één kind. Vroeger, toen er nog maar één kind was en ik pendelde, ramde ik alles in één uur. Nu de ochtend zoveel rustiger verloopt, is de wanorde in huis en in mijn hoofd nadien duizend keer beter. Dat komt iedereen ten goede.
Ik ben daar trouwens helemaal niet meer vermoeid van. Een lastig leven is veel vermoeiender dan een beetje minder slaap, vind ik. Maar wie ben ik.
-Beperk wasdag. Mijn kinderen gaan niet alle dagen bad. Een keer of 3 volstaat en goeie washand kan veel aan. Zo, weer 4 u per week uitgespaard! Wie vindt die regels uit, denk ik dan. Een kinderloze man?
-Blog. Dan lijkt het online tenminste alsof je het perfecte leven leidt. *knipoog*
10 opmerkingen:
Leuk geschreven!
haha! Ik pas veel van diezelfde dingen toe! Ik ben liever gelukkig in mijn onordelijk huis dan dat ik elke dag als een zotte moet gaan kuisen en wassen!
Lijkt erg op ons leven Soetmin, doe zo voort :)
I Like :-)
That's the spirit!!!!
Dank je!
Onordelijk mag het voor mij niet lang zijn in huis, dan wordt ik lastig. Maar dan heb ik het niet over de garage, de kelder, het tuinhuis en de kleerkasten :). Kuch!
Doe ik! Wie is ons?
Mercikes!
If anyone knows...it's you!
Een reactie posten