dinsdag 12 augustus 2014

Bring on the waterworks

Eerst en vooral: het kind is OK!
Alles is goed, maar lees rustig verder.
 

 
 
Vanochtend werden we ineens naar het UZ geboden.
Dé grote jan in de kinderneurologie daar wou hem zelf zien na het horen van het verhaal.
Hij geloofde de diagnose van de pediater aanvankelijk niet.
Zal wel een aangeboren parese zijn dacht hij, alsof zoiets mij zou ontgaan zijn tot op heden.
Maar onze (onwijs lieve) pediater liet zich niet kennen en wees hem frank terecht. " Neen professor, echt niet! De moeder is logopediste en ik geloof haar!"
Ze heeft er nog steeds deugd van volgens mij, en gelijk heeft ze.
Ik heb natuurlijk ook een half internet vol kinderfoto's ten bewijze... :)
 
 
Dus werden we als koningen ontvangen op het UZ.
En toen prof 1 de verwachte tumoren en ander akeligs ook niet aantrof, verdween de lumbaalpunctie van het programma. Eerste oef van de dag!
Eerlijk is eerlijk. Prof 1 was een schat, al mag ik dat waarschijnlijk niet bekennen gezien het gigantische leeftijdsverschil. Hij vond geen verklaring en fronste vooral, maar ging grondig op zoek naar onmiddellijke hulp voor ons. En voor zichzelf, want een vraag waarop hij het antwoord niet kent was hij al even niet meer tegengekomen. Dat wrong tegen.
Hersenkraker Jasper.
Hij belde vervolgens zijn vriend prof 2, dé grote jan in hoofd-en halschirurgie. Gaat vlot eens je binnen bent!

Prof 2 had ooit al wel eens iets uitzonderlijks in die aard gezien en wist ons zijn vriend, prof 3 aan te bevelen.
Deze hoge piet, in de radiologie, bezorgde me de tweede oef: volledige narcose en NMR/MRI zijn overbodig, want die zouden de therapie toch niet veranderen.
Maar toch best nog even langs vriendin 4 voor een neus-keel-oor-onderzoek, raadde hij aan en we belandden bij iemand die ons de 3e oef gaf: overplaatsing naar UZ is voorlopig niet nodig.
 
 
Dus...wat heeft het ventje nu?
Een neuropathie van één of andere depressor, vermoedelijk.
Een takje van de nervus facialis is dat. Laat het ons mondhoekzenuw noemen.
Als de therapie aanslaat zal het dat geweest zijn.
En mycoplasma uiteraard.
En een dubbele otitis en sluimerende mastoïditis.
Jasper heeft een 4-gangen menu ineens besteld.
De aap.
 
We zijn dus waanzinnig gerustgesteld.
Met een beetje geluk mogen we morgen naar huis om daar de behandeling oraal verder te zetten en alsnog wat van ons zuurverdiende verlofdagen te genieten.
En die parese...die zal opklaren. Zijn hoofdje kan nog enkele weken scheef trekken, maar het zou snel veel moeten beteren.
 
 
 
Maar eerlijk?
Het was een helse dag.
Ik had geen buggy mee en een kind dat al dagenlang nauwelijks heeft kunnen slapen.
Onder mijn arm een lijvig dossier waarin stond 'Jasper De Jonghe, vermoeden van hersenpathologie'.
Eten ben ik vergeten.
Kilometers heb ik afgelegd met dat kind van 11 kilogram in mijn armen. Kilometers.
De plattegrond van mijn parcours een wirwar.
Jasper huilend, gillend, doodop.
Mijn armen zijn kapot, mijn bekken zeurt.
 
Na het zoveelste onderzoek waarin hij moord en brand heeft geschreeuwd en met 4 man werd neergepind, heeft de kleine rakker het uiteindelijk begeven en is zeer plots in mijn hals in slaap gevallen.
Mij omarmend om nooit meer losgelaten te worden.
Elf kilo loodzwaar, dood gewicht. Hevig zwetend uit zijn koppetje.
De stakker.
 
 
Dat mensje weet niet dat al wat hem aangedaan wordt een goede reden heeft natuurlijk.
Het heeft vaak veel weg van folteringen.
Of zo moet het toch in zijn hoofdje lijken.
 
Dus toen ik eindelijk huiswaarts mocht keren en met dat warme gewicht horizontaal in mijn armen de lift instapte, sprak een vrouw mij aan.
"Gaat het mevrouw?" Vroeg ze bezorgd, waarop ik het terstond op een bleiten heb gezet.
Ineens rolden ze over mijn wangen, en ze waren met veel.
Ik kon slechts knikken en 'bedankt' fluisteren, haar in de ogen kijkend.
Iemand die té lief is op het juiste moment...dat kan ik niet aan.
Ik ben haar dankbaar voor haar vraag.
 
Snikkend heb ik me een weg teruggebaand naar mijn wagen, geen hand vrij om neus of wangen droog te wrijven.
Maar ik heb me vermand. Of vervrouwd, zo zou het beter heten.
Toen ik even later Jasper (gelukkg nog steeds slapend) in de auto kon heisen, was ik de opluchting voorbij.
Eindelijk.
 
 
Tot een marginale oetlul luide techno door zijn bassen heen ramde,
Overdreven luide techno. Op een ziekenhuisparking.
Testosteron much?
Ik heb hem beschaafd voor rotte vis uitgescheten uiteraard, mijn kind sliep.
Ik was kwaad.
 
Maar toen even later het betaalautomaat mijn briefje van 20€ en drie betaalkaarten weigerde, ik zichtbaar wanhoop nabij was en de wachtrij achter me was aangegroeid tot 20 nerveuze mensen...was het de oetlul die een stap naar voor deed.
"Je vais vous aider madame", zei hij en betaalde mijn parkeerticket. Waarop het blèren uiteraard in tienvoud hervatte.
Ah ja. Hoe zou je zelf zijn.
Hij keek nogal verbaasd toen ik ineens grienend 'merci monsieur, trop gentil' mompelde en het afbolde.
 
Tegen dat ik Oudenaarde benaderde had ik een kop als een biet, als had ik de kankerdiagnose wèl gekregen.
Leg dat maar eens uit.
Alles ok zenne dokter, ik huil gewoon een potje om niks.
 
Ontroering, dankbaarheid en uitputting, dat krijgt mij op mijn knieën.
De stilte na de storm.
Want tijdens de orkaan ben je als moeder toch vooral een leeuwin, vind ik.
Dan huil je geen traan.
De sterkste van de hoop.
De rustigste en nuchterste.
Toch?
 
 
Mijn welp is ok. Komt allemaal goed.
 
 
 
 
 
 

66 opmerkingen:

Liesellove zei

Zo goed om te horen dat het wel goed komt! Oh wat heb ik de afgelopen tijd vaak aan jullie gedacht! En eerlijk, na het lezen van dit berichtje pink ik ook een traantje weg... xxx

Anoniem zei

Weer zo mooi, zo echt en puur. Wat een schrijftalent!! Ik zou zo met je meebleiten :-)

Sterkte allen, Anne

Nele zei

Oh, ik ken je niet maar kan me een beetje inbeelden hoe je jezelf voelt... Super dat het goed gaat met je kleine man! Hopelijk kan je snel naar huis om zelf ook nog wat op adem te komen! En de verhalen over de belangeloze goedheid van anderen, ik krijg er kippenvel van, hartverwarmend!

Unknown zei

Och... *krak*
Hou vol, huil wanneer nodig, er komt een eind aan!

Stefanie zei

Ik denk aan jullie!

mieke zei

de welp is ok, dat is wat we willen horen, hopelijk kan het genieten dan nu beginnen ♡
Ik herken de leeuwin een beetje in mezelf ;-)

Paspelpoes Joke zei

Je zou voor minder 'krakken'. Sterke mama! Zo mooi geschreven ook!
Neem nu maar even rust, en probeer toch nog te genieten van die laatste zure vakantiedagen. Alles komt altijd goed!

Metimebyseija@gmail.com zei

Kan mij er iets bij inbeelden je sterk houden de hele dag en dan op een week moment...
Een dagje UZ is niet bepaald een leuke daguitstap.

Juliette zei

Oef!! Klinkt als een helse dag, maar met een goed einde :) geniet nog van jullie verlof! X

van Jansen zei

Oh man! Wat een opluchting! Heb hier ook de tranen in mijn ogen. Wat schreef je dat weer mooi, treffend en zelfs grappig op, terwijl er de afgelopen dagen waarschijnlijk weinig gelachen werd. Dikke knuffel voor allen!

spiegel aan de wand zei

Wow, sterke mama! En een grote 'oef' dat alles goed komt. Me dunkt dat een paar extra dagen verlof welkom zouden zijn om te bekomen.

Juffra Toertjes zei

Ja lap, ge hebt me aan het bleiten gekregen. Natte ogen van de ' meevoelende ' ontreddering , maar ook natte ogen van opluchting....gij STERK vrouwmens.....moedermens

Anoniem zei

Oef oef oef !
Dikke zoenen voor jullie allemaal!
En nog de energie hebben om dit neer te schrijven! Wondermama! X Isabel (mamajulesjeanne)

Paspelpoezen zei

Grote oef! En zo begrijpelijk: rots in de branding tot het even niet meer hoeft. Geniet van dat ventje op je buik en van de vakantiedagen die jullie nog resten. (An) x

Unknown zei

Ik ben jullie allemaal dankbaar! Al dat lepiefs, al dat medeleven! Xxx

Unknown zei

Liefs natuurlijk. Lepiefs, crazy.

Sofie Parmentier zei

pffff! prachtig geschreven, ook al meegemaakt zo'n dagjes!
Blij dat alles in orde is! Dat je kleine man maar vlug terug helemaal zichzelf is!

Unknown zei

Kind toch, wat een verhaal. En oef x duizend voor de goede afloop. Zeer blij dat te lezen!

100% Elke zei

Oef oef oef!

Anoniem zei

Nichtje, kan me niet voorstellen welke emoties jullie moeten doormaken! Heel veel sterkte! Hier branden de kaarsjes voor jullie de komende dagen x x x

Julie zei

Blij te lezen dat Jasper ok is! Wat een een helse dagen moeten het geweest zijn. Prachtig geschreven, krop id keel. Hopelijk mogen jullie vandaag naar huis en kunnen jullie beetje recupereren! X Julie

Unknown zei

Na een nachtje migraine rolde er toch ook een traantje van mijn gezicht bij het lezen van dit bericht! Wat een mama lijden kan. Probeer toch nog wat te genieten van jullie verlof x

Evi zei

Ik kreeg er wat kippenvel van toen ik dit las... Gelukkig is alles ok!!

emmy zei

De laatste foto zegt het helemaal! Een uitgeput Jaspertje op een al even (emotioneel)uitgeputte mama... Op zo'n momenten besef je hoe sterk je wel bent als mama... en jij, jij bent een leeuwin, dame!!! Eventjes emotioneel ontladen kan wel deugd doen dan, denk ik zo. Héél herkenbaar!

Als ik kan helpen met opvang: klein aapje Verne mag gerust eens bij "de juf" komen spelen!

Twee emmerkes water zei

jep, waterlanders (al kan dat hier ook aan de hormonen liggen :) )
knuffel dat ventje maar eens goed plat wanneer hij eindelijk bijgeslapen is
en in gedachten krijg jij ook nog een extra dikke knuffel!

Unknown zei

Wervelwind, zeg wel! Mijn god wat een dag! Ik had er graag voor je geweest, missy! Al was het maar om 3 kilo (of hoe zwaar voetjes en beentjes ook wegen) van de 11 even over te nemen, of het snot en water onder je neus weg te vegen als de tranen vloeien met je schat in je armen, of het stuur over te nemen zodat jij het hand van Jasper niet moest lossen onderweg naar Oudenaarde.... een dikke knuffel heb jij verdiend,... die komt gauw, liefste! en hopelijk volgen er nog mooie vakantiedagen!!! Maar we verademen allemaal bij het horen van dit 'goede' nieuws!!! Pffff.... Geef de engel een dikke zoen van me! xxxx

Liesbeth zei

Oh, zeg, de ontlading na zo'n dag, zo'n week. Ik moest hier ook even vechten tegen de traantjes ook hier wel wat zwangere hormonen in 't spel). Een leeuwin, zeg dat wel. Soms sta je als mama verbaasd van je eigen kracht, hé, als dat nodig is voor die kinders, dan zijn we sterk, zeg.

mathilde geens zei

oooooo soetmin - schoon gezegd - goed gedaan! Nu bekomen... veel groetjes!

Unknown zei

Xxxjes

Heleen zei

Mooi! En vooral oef! Klein Jaspertje toch... Ik had gelukkig wel een zakdoek in de buurt.
X

Anneleen zei

Soetmin, zo blij om te horen dat alles goed komt!
De voorbije dagen heb ik aan jullie gedacht en voor jullie geduimd, wat een opluchting zal dit zijn.
Dikke pluim voor een supermama en hopelijk kunnen jullie nog met volle teugen van de overige verlofdagen genieten!

dailybits zei

Ik en mijn vrouw lezen al paar dagen je blogberichten en ik denk dat mijn vrouw haar moederhart ook al een paar keer gebroken is bij je blogposten.

Komt goed gelukkig en die verlofdagen komen ook nog wel goed de volgende dagen.

Sarah zei

Just caught up with the last few posts. So pleased he's ok.

Mags zei

ik las deze eek ergens:Je weet pas hoe sterk je bent, als sterk zijn je enige optie is..
en dan komt de ontlading. Ik wens hem een heel vlot en spoedig herstel toe. en jou ook

joke zei

Ik lees t alsof t over mij gaat, ik reageer ook zo op zo'n dingen. Onze peuter van anderhalf heeft ook n slechte week achter de rug. Eerst dagenlang 40 graden en meer koorts. Naar de dokter. Twee keer (ma en do), ah ja, want ja, da betert niet. Vinden ze (zoals zo vaak bij ons kereltje) niets dat zo'n koorts verklaart. De koorts zakt. Allez, dat hebben we weer gehad denk je.
Dus je trekt met grote zus naar zee. Naar t idool, de kapitein. Om telefoon van het thuisfront te krijgen. Hij heeft zo'n rare uitslag. Grote, rode gezwollen vlekken. Om 17u, op vrijdag. Typisch.
Ok. Dokter bellen. Man terugbellen. Rijd jij naar t ziekenhuis? Broer, die mee was aan zee, voert mij ook naar daar en neemt dochter mee. Peuter zijn bloedwaarden blijken niet ok. Immuniteit. Neutrofielen. Bloedplaatjes. Laag. Had ie dat al eens niet? Ja, tijdens zijn maanden thuis door RSV deze winter. Hmm, ja, vreemd dat dat weer zo is. O ja, die plekken, dat is viraal. Maar bij de meeste kindjes gaat de immuniteit dan omhoog om te vechten. Bij jullie mannetje niet. Heeft hij vaak blauwe plekken? Wat is vaak? t is zo'n wildebras. Maar ja, eigenlijk altijd. Hoe vaak heeft hij koorts? Toch zeker elke maand? Hmmm, ja, dat moeten we in de gaten houden. Dat is toch n beetje vreemd.
Gisteren dan terug bloed laten nemen. Neutrofielen en bloedplaatjes weer omhoog. t zal wel ok zijn. Toch wat opluchting hier ook.
t was allemaal veel minder heftig dan bij jou, dus de huilbui heb ik niet gehad, maar ik zou ook zo zijn, ik ken mezelf.
Hopelijk komt het met jullie kereltje ook goed. Moet ie dan alleen medicatie voor z'n gezichtje of ook kine?

joke zei

En als ze zo huilen en vechten als ze (weer) onderzocht worden omdat ze zich zo ellendig voelen en je met drieën z'n armen en benen en dat wriemelend lijfje probeert stil te houden. Krakje dan ergens diep vanbinnen.

Marleen (Petrol and Mint) zei

Oh man... wat een week!... hier ook geen fan van ziekenhuisbezoeken en de bijhorende mankracht om dochters op de tafel te klemmen... bij hen enkel om naald en draad te hanteren, maar ik weet hoe je je voelde... die blik in hun ogen.... brrrr... dan breekt je hart...

Villa Speelmama zei

Ooooh, dikke knuffel. Dat is alles bij elkaar, hè: de vermoeidheid, de opluchting, al die gevoelens van de afgelopen dagen, al die onderzoeken en pijn die je kind moest doorstaan en die je zo van hem zou hebben overgenomen, moest het kunnen. Mama zijn is op zo'n momenten heel zwaar. Super van die lieve mensen! Rust nu maar wat uit, super mama!

Anoniem zei

Amai Soetmin wat een verhaal! Ik kreeg er rillingen van! Denk dat we het hier allemaal over eens zijn wat voor een super moedige mama je bent en vooral positief kan blijven denken!! Opgelucht met het nieuws! Met al die warme liefde zal hij snel terug de oude zijn!
x Leen

Mamadammeke zei

Gelukkig dat het de goede richting uitgaat!

Stannel zei

djeeeezes man, wij vrouwen zijn leeuwinnen, vechters. En we kunnen dat alleen maar blijven door af en toe hard en op de verkeerde momenten te bleiten! Dan alleen kunnen we weer in die onrechtvaardige jungle heer en meester zijn! Geef die kleine knul maar een dikke knuffel van me! Ook hier hebben we wat miserie achter de rug. Een gewone besnijdenis werd eentje met complicaties... Maar ook dat is weer achter de rug!

dieuwke en sietse zei

Amai, dikke knuffel.
Ben spontaan beginnen mee blèten bij jou verslagje.

Ik moet met mijn zoontje nog naar het ziekenhuis en ik ben zooooo bang.

Unknown zei

Oj! Wat schort er dan? Toitoi!!!

Unknown zei

Mooi zo. Es bleiten met een ander zijn miserie kan es opluchten. Het is eens wat anders dan je eigen beslommeringen. Hoe gaat het met je haar? Always kapper-fresh? Xxx

Unknown zei

Amaai! Een nederige merci! Zo een compliment zeg.

Unknown zei

Ja he. Zoals ontroerende facebookfilmpjes, maar dan eens live! Xxx

Unknown zei

Thanks! Het is gelukt geloof ik. Het einde is er! Xxx

Unknown zei

Dank je! Echt.

Unknown zei

Ongetwijfeld Mieke! Alleen is het wel pakken makkelijker om leeuwin voor een paar dagen te zijn dan leeuwin voor een paar seizoenen.
Geen idee hoe ik met die uitzichtloosheid zou omgaan, zo lang!
Ik heb massa's respect voor al wie dat heeft doorgemaakt!

Unknown zei

Niet altijd, niet alles. Het is omdat ik dat zo goed weet dat ik heel erg 'carpe diem' leef.
Maar je woorden doen deugd, en wij zijn maar mooi weer aan het noodlot ontsnapt.
Dus je had gelijk, voor ons is het goed gekomen! Xxx

Unknown zei

Klinkt als iemand met ervaring! Toitoi. Xxx

Unknown zei

Dank je! Lief dat je meeleeft! Xxx

Unknown zei

Oh, we hebben best gelachen ook hoor.
Met het werkwoord harderpeuten bijvoorbeeld. Maar dat is voer voor een volgende blogpost! Xxx

Unknown zei

Het werk is onwaarschijnlijk lief voor me, dus het is al geregeld! Xxx

Unknown zei

Mijn oprecht excuus, of neen toch niet. Want es bleiten met een ander zijn miserie...dat werkt toch ontladend he! Xxxxxxx

Unknown zei

Dikke dank je!
Maar oh neen, je feestje! Ik ben niet naar onze afspraak gekomen. Het daagt me net...sorry!
Of was het uiteindelijk afgezegd? Ik zit honderden mails achterop.
Xxx

Unknown zei

Dank je An! Lief lief lief.

Unknown zei

Dank je dank je dank je!

Unknown zei

Het zijn klodden he, het leven...en de boerin, zij ploegde voort!
Zitten jullie al weer in je vertrouwde schoolgebouw, vraag ik me nu ineens af. En dat opgezette buikje van je jongste. Dringend bijlezen op je blog, want je bent weer meer aan het schrijven de laatste tijd he? Keep it up, ik lees vooral blogs om hun schrijfstijl meer dan hun inhoud.
Maar jij hebt beiden! Xxx

Unknown zei

Even gokken: Lien? Xxx

Unknown zei

O jee. Aan het piemeltje! Dat zou ik errug vinden!

Unknown zei

Lief dat jullie meegeleefd hebben! Big thanks!!

Unknown zei

Superlief van je, dank je wel! Verne kon gelukkig een dagje bij Thimo terecht, en inmiddels zijn we thuis.
Maar het feit dat je het aanbiedt alleen al helpt! X

Unknown zei

Inderdaad. Die onderzoeken en hoe ze zich ertegen verzetten he!
Voorlopig even geen kine, want dat is met stroomstootjes. Hopelijk kunnen we het zonder oplossen!
Sterkte daar nog, jij!

Unknown zei

Dank je! Xxx

Hoge Hakken En Snottebellen zei

Pfff ik krijg het er warm en koud tegelijk van... Niet zozeer omdat ik het gebouw iets te goed ken naar mijn goesting, maar vooral omdat ik dat machteloos en onzeker moedergevoel weer voel bovenkomen... Blij voor jullie dat alles in orde is!!! Jasper mag blij zijn met zijn leeuwin X

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...