De nervus facialis. Smile!

 
We zijn terug thuis!
Sinds gisterenavond meerbepaald and it feels wonderfull!
 
Maar wat was dan nu in feite allemaal?
Ik krijg veel vragen en verhalen van andere mensen, dus wie bij wil leren: hold tight.
 
Eerst en vooral: wij lopen hier allemaal rond met een centraal zenuwstelsel en een perifeer.

• Centraal, dat is de motor van alles. Je hersenen en ruggemerg dus. Redelijk belangrijk dat daar alles goed loopt.
• Het perifere zenuwstelsel, dat is alle bekabeling die aan die motor is aangesloten. Al je zenuwen dus. Dat gaat van hele grote belangrijke zenuwen, tot allemaal kleine takjes zodat elk minuscuul lichaamsdeel gedekt is. De nervus facialis, de grote aangezichtszenuw bestaat uit drie takken die nog verder vertakken en maakt deel uit van je perifere zenuwstelsel. De drie takken zie je op het plaatje hieronder. Al lijken het er meer, onthou vooral dat er eentje naar boven gaat (voorhoofd), eentje rechtdoor (wang, neus, oog) en eentje naar onder (mondhoek).

 
Zo dat was de basis, iedereen mee?
Als je nu een kind met een aangezichtsverlamming tegen komt kan je beginnen nadenken.
 
 

http://www.gezondheidshoekje.com/aangezichtsverlamming.html

 

1. Eerst en vooral kan het een aangeboren probleem zijn, maar dat was het in Jaspers geval uiteraard niet. Maar we komen er in geval vier wel op terug. Onthou crying face.
2. Ten tweede moet je goed kijken: is het oogje mee verlamd of niet? Als het ooglid niet meer dicht kan en je kind met een halfopen oog slaapt, dan heb je een perifere verlamming aan je rekker. Die komen vaakst voor en zijn geen reden tot paniek. Dan scheelt er dus iets aan de zenuw zelf, het perifere zenuwstelsel. Die zenuw is ontstoken door een virale infectie of er drukt iets op zoals een gezwollen klier. Je moet zoiets wel ernstig nemen natuurlijk en meteen richting dokter hollen, want die zenuw moet zo snel mogelijk terug normaal zijn. Je wil vermoedelijk niet dat die afsterft of de aangezichtsspieren wegsmelten.
3. Is het oogje niét mee verlamd, kan dat nog perfect open en dicht en slaapt je kind normaal...dan mag je bij deze officieel ongerust worden. Dit soort centrale verlamming komt echter zéér zelden voor, dus kijk goed voor je panikeert. De goede verstaander begrijpt dat dit het symptoom was dat Jasper had of heeft, en in dit stadium waren we al drie specialisten ver die het van elkaar niet geloofden dat er een kind met een centrale facialisparese op spoed zat. Bon. Bij deze verlamming schort er dus wat aan je centrale zenuwstelsel: je hersenen of ruggemerg. Dus heb je een CT of beter nog NMR of MRI nodig om te zien wat er in het koppetje misgaat. Dat kan een bloeding zijn, een hersenontsteking (niet vlies-), een cyste of een tumor,...de opties zijn legio maar het zijn uiteraard allemaal afgrijselijke affaires. Daar wil je niet naar gaan vissen.
4. Nu blijkt er 5 specialisten en 4 profs later nog een vierde optie te zijn. Een kind dat eruit ziet als heeft het een centrale verlamming, maar met een normaal EEG en normale hersenen. Eentje dat er net uitziet als heeft het een aangeboren 'assymetric crying face', terwijl er justekes niets aangeboren is. De mondhoek hangt af, de musculus depressor anguli oris (wij noemen het lekker mondhoekspier jongens) doet zijn werk niet terwijl hij intact is, de mondhoekzenuw (nervus hypoglossus) laat het ineens afweten. Dus klinisch ziet het eruit alsof je aap een centraal probleem heeft, maar er is nergens iets te bespeuren.

In dat vierde geval, we noemen het arrogant 'De Ziekte van Jasper' in de hoop wikipedia te halen, zit je met een neuropathie (zieke zenuw) van de mondhoekzenuw. Wij hebben er het raden naar of die ontstoken is door een virale infectie of de mycoplasma die werd vastgesteld, dan wel dat die zenuw druk heeft ervaren door een gezwollen speekselklier of halsklier of zo. We gaan ook niet verder op zoek aangezien dat een volledige narcose zou betekenen en daar hebben we geen zin in. Het houdt ook onnodig risico is aangezien de behandeling aanslaat.

En die behandeling...dat zijn specifieke antibiotica voor het mycoplasma dat werd gevonden (vuile bacterie die doorgaans longontstekingen veroorzaakt) en cortisone.

We moeten die cortisone een hele poos doornemen en daarna traag afbouwen, dus we kunnen ons wel aan bijwerkingen verwachten jammer genoeg. Denk aan kankerpatiëntjes, die nemen ook wel eens langdurig cortisone in, dus daar ken je het misschien van. Ik heb het over een heel opgezwollen gezichtje en boefkicks, dus gewichtstoename...cortisone is een noodzakelijk kwaad. Bovendien kan het ook zorgen voor slokdarmontstekingen en maagzweren, dus komt er ook maagbescherming aan te pas.
 
Et hop! On est prêt.
Iedereen mee, niemand in slaap gevallen?
Vragen...hieronder!
 
Manmanman, ik heb mezelf net uren telefoongesprekken met fronsende mensen bespaard!
 

Met dank aan Vrolliewollie voor het zelfgehaakte vestje!

Ik ben er matig tot ernstig aan verslaafd. Xx