The big apple, we took a bite: 5 dingen die je nog niet wist over New York.

The brand new WTC, in de mist.

 

Als je er maar drie dagen op uit trekt, heb je nauwelijks last van het Belgische 'oh no, hier ben ik weer' -gevoel.

Gelukkig.

Het helpt ook dat we niet naar een tropisch oord trokken en we dus geen stralend blauw inwisselden voor grauwgrijs.

En dat we hier twee kinderen zitten hebben uiteraard. We zijn biologisch voorgeprogrammeerd om dolgelukkig te zijn bij thuiskomst.

De bond zonder naam: "oost west, thuis best" liegt er niet om.

 

Helemaal anders dus dan toendertijd, toen ik kinder- en liefloos reisde naar warme oorden met een vriendin, en me op het tarmac meteen een soort uitzichtloosheid overviel.

Weer hier, weer die sh*t, weer gewoon ik.

Weer bleek vel en zelf mijn bed opmaken.

Blah.

Maar het is niet omdat ik de grote grijze mist in mijn hoofd mis, dat ik niet terugdenk.

Tussen alle werk, kots en kokeneten door (it was quite a week), dwalen mijn gedachten maar al te vaak af naar het wonderlijke New York en onze driedaagse daar.

Het lijkt me nutteloos een verslag uit te brengen van wat we daar allemaal deden, wat fotootjes volstaan.

 

 

Ground zero.

Empire state building. We were underwhelmed by the outside.

Wallstreet -stier. Een wonder dat we een toeristenloze foto bemachtigden.

 

Maar Ik heb wel vijf nutteloze weetjes over de stad in petto:

 

-Wist je dat elke winkel er parapluzakjes aan de inkom heeft?

Geen klassieke paraplubak als bij ons, maar doorzichtige langwerpige plastic hoezen gratis ter beschikking.

New Yorkers zullen wel een hekel hebben aan natte druppels op hun gepolierde winkelvloer zeker?

De sjiekste zaken hebben zelfs een doorman die die zakjes uitdeelt. Met een nat exemplaar kom je de zaak niet in!

 

-Wist je dat boerenkool onwaarschijnlijk hip is in New York? Kale heet het er, keel uitgesproken.

De lekkerste knapperige salades maken ze ermee, of de meest smerige ochtend-smoothies. Beregezond!

Wat hier een muf imago heeft, is daar totally 'in'.

Wij proefden de salade bij PJClarke's en waren meteen verkocht.

 

-Wist je dat consumeren in New York onwaarschijnlijk goed is voor je gevoel van eigenwaarde?

Voor het eerst sinds lange tijd had ik het gevoel nog eens een beetje versierd te worden door een bartender. Dat doet deugd, ontkennen heeft geen zin. "Hey honey" hier en "hi babe" daar. Van een kleine "What can I get for you love? " hier en daar ben ik niet vies.

Tot ik de rekening betaalde en mijn frank viel...NY is totally tipdriven, dus mijn fooi bepaalt die mannen hun loon. Bovenop elke rekening dien je een 15-tal percent fooi bij te tellen, niet moeilijk dat die mannen hun best doen om in mijn gratie te vallen. Zodra betaald stopt het gevlei dan ook onherroepelijk. Jammer, maar het deed toch deugd.

 

-Wist je dat er in het New Yorkse straatbeeld ongelooflijk veel doodgewoon volk rondloopt? De impeccably goedgeklede mannen en vrouwen zijn er te zien, maar veel minder dan ik dacht. Het goot ook wel, dus die zullen wel in voetuigen gezeten hebben. Maar ik heb echt onwaarschijnlijk veel locals in parka gespot. Bweerk. (Ik ben parka-hater, al mijn hele leven lang.)

Dus op dat vlak stelde NY wat teleur. Ik kan je alvast wel vertellen dat 9 op de 10 goedgekleden er een jas aanhadden met lederen mouwen in contrasterende kleur. Donkerblauwe wol met zwartleren mouwen, camel parka met zwartleren mouwen en trimmings. Dus ik gok dat wij hier volgende winter overspoeld zullen worden door die jassen. Mooi! Ik wil wel een donkergroene met zwart.

Lady liberty gezien vanuit Battery Park. Ze had een grijze dag.

 

-Wist je dat er door NY'ers veel te veel spel wordt gemaakt van hun 'blocks' en hoe lang het duurt om rond ééntje te wandelen? Dat valt echt best mee, een blokje is naar mijn normen vrij kort zelfs.

Het helpt niet dat ik me vooral baseer op series als Sex and the City en Gossip Girl (nu op Netflix, serieus verslavend) waarin vrouwen 24/7 op louboutins over straat pikkelen. Maar zelfs als je de weg vraagt op straat krijg je een 'its three blocks further though...quite a walk', wat dan 7 minuutjes stappen bleek.

Matijs en ik klokten af op 40 kilometer wandelen op 1,5 dag, dus wij zijn mogelijks geen referentie. Maar toch...van de Graslei naar Sint-Jacobs (Gent) wandelen is toch geen ramp?

 

 

Zo. Uitgerateld.

New York?

Doen! Totally worth it!

Ik wil terug.

Netflix?! Nog es?

 

Morning coffee run. Efkes doen alsof ik 'een echte' ben.

Veel burgers, fries en crab op de menukaarten!

De crème brûlée- doughnut wint @doughnutplant.

Gewoon, de supermarkt. Koud en warm buffet. Nu begrijp ik waarom Carrie sweaters in haar oven stockeert.