Onbesproken dagen

Rondom ons zijn de dagen alles behalve onbesproken.

Geboortes, zwangerschappen, afstuderingen en grote verjaardagen of verlovingen.

Er viel zelfs een onaangenaam verdict, zo één waarbij je tranen laat.

Maar bij ons?

Deze week gebeurde er niks speciaals, zo op het eerste zicht.

Werkelijk.

Niks.

Alles conform de norm.

 

Heerlijk vind ik dat.

Het gewone leven, koetjes en kalfjes, lekker nine-to-fiven.

Of half-negen-tot-halfzessen enfin, wat avondwerk in het midden gelaten.

Alles waartegen je je verzet als je jong en anarchistisch bent (ik toch).

Maar nu verschaft het me een vorm van genot die ik toendertijd niet naar waarde had kunnen schatten.

 

 

 

 

Het kabbelen van de beek, meanderend en traag.

Het gaat me snel genoeg op die manier.

Jasper kan ineens wel op dat éne muurtje in stad klimmen, gaat alleen de trap af en draagt overdag geen pampers meer in de crèche. Verne krijgt voetmaat 29 aangemeten, telt sommen tot 5 en viert familiefeesten helemaal alleen, zonder aan onze broekspijpen te hangen. We komen hem nauwelijks tegen, het hele feest lang.

Allemaal nieuw, allemaal recent.

 

De natuur wil onverstoorbaar verder.

En terwijl ik genietend meevaar op haar golven van vooruitgang, kijk ik naar oude fotootjes en zucht.

In september zal ik een kleutermama zijn, peuterloos. Babyloos.

En het was zo mijn wereld, die babytjes!

'In mijnen tijd' hoor ik mezelf zeggen. In mijnen tijd waren er nog geen borstvoedingsflessen in het avent-gamma. De NIPT-test was onbestaand en de bugaboo-donkey nog in ontwerpmodus.

En toch laat ik het met plezier achter me.

Babyland en al zijn brol.

Hoe heerlijk het ook was.

Geef mij nu maar fietsjes, montessori-apps en broertjesgevechten.

Kapotte schoolknieën, sleepovers en eindeloze memory-spelletjes.

Discussies over rug- en zeilvinnen met Verne, kookles met Jasper die me verwoed alles uit de handen snokt en avondjes luieren met Matijs.

Dekentjes en thee.

Vrienden op bezoek.

 

 

 

Kortom, wat ik wil zeggen is dit:

Er gebeurt meer dan genoeg op de dagen dat er niets gebeurt.

 

Wat stil stond gaat verder, wat achteruit ging herstelt.

Lente in mijn hoofd. Midden in de winter.