18u15.
Net thuis van de werkdag, zomers heet en absoluut geen zin om al te koken.
Hoe andere vrouwen thuis zijn interesseert me nauwelijks, maar ik trek meteen al mijn werkkleren uit.
Alles. Tot op de onderbroek.
Alles vers en alles wat losser.
Zo kwam het dat ik bh-loos en in iets wat nog best omschreven kan worden als bain-de-soleil-ke (lees: niet geschikt voor buitenshuis) op straat stond.
Gavere is Gent niet.
Sans gène.
'Mama, wij gaan fietsen en jij mag daar zitten.''Neen! Op de streep!''In kleermakerszit, want zo moet dat op de show.'
Bain-de-soleilke, remember? Kleermakerszit, my ass.
"Awel, het is goed. We gaan fietsen!" Zei ik terug."Maar dan wel op je grotejongensfiets. We gaan dat hier eens leren, fietsen met pedaaltjes.""Ok? Ik ga even schoenen aantrekken!"
Dertig seconden en twee teenslippers later kwam ik de trap af.
Nog voor ik het deurgat bereikte hoorde ik hem al "tu turu tuduu" zingen.
Overduidelijk ontspannen, mijn angsthaas.
En toen zag ik hem. Gewoon...rustig slalommend, zingend.
Bezig.
Alsof hij al 10 keer eerder op een fiets zat.
Mijn verbazing hield ergens midden tussen trots en ontzetting.
Lap! Schoon zeg!
Weg gedroomd moedermoment.
Je weet wel. As in: later als ik groot ben ga ik trouwen in een wit kleed, overmatig trots op straat paraderen met mijn wandelwagen, de beestjes troosten als ze bij het leren fietsen knietjes schaven Of schedelbreuken vallen en gegarandeerd bleiten bij hun afstuderen aan de unief. En dan vraag ik een zoen tot ze gegeneerd checken of hun vrienden niet lachen.
You know.
Zo hoort het.
Het heet niet voor niets verwachtingen: een mens wácht daarop!
Maar neen, hij kan het dus al. De aap.
Het zijn geen manieren kind, uw moeder zo ontgrieven.
Also... Filmpjes uploaden vind mijn telefoon sinds kort een nachtmerrie. Het zal moeten volstaan zo.
8 opmerkingen:
Amai, hij heeft stiekem zitten oefenen denk ik want hij kan het echt al heel goed.
Maar bekijk het van de positieve kant, nu moet je geen uren achter zo een fietsje aanrennen en dat is echt vermoeiend! Geloof mij, ik spreek uit ervaring.
Misschien maakt hij dat wel goed met ongegeneerde kussen aan zijn bleitende moeder :)
AJO ! Gaat dat zo gemakkelijk?
'k Heb zo'n voorgevoel dat het bij mij een pak minder vlot zal gaan. Dat ik met enige jaloezie ga terugdenken aan dit bericht "tjeeses dat zoontje van Soetmin kon dat meteen"
Geniet ervan!
Lang leve het oefenen met de loopfiets? Dat doet echt wonderen voor het leren fietsen hebben wij hier ook gemerkt... ondertussen al wel een paar jaar geleden. Jongens, het gaat toch snel, geniet er maar van, ontriefd of niet ontriefd, de trots blijft hé. Groetjes, Lieve
Zelfs zonder wieltjes meteen? Amai! En weg is hij. :-)
Grinnik....knap hoor! Ik zou er maar gewoon lekker trots op zijn!
Volgens mij ligt het inderdaad helemaal aan de wishbonebikes.
Die loopfietsen leren hen heel vroeg het belangrijkste...evenwicht.
No credits for me! :)
Leuke fiets he, wij hebben hem ook. Vince was er meteen weg mee!
Een reactie posten