Mijn ogen plakken er nog van dicht.
Een hele nacht doorslapen? Dat was toch ruim een jaar geleden.
(Ik speel een klein beetje vals want ik ben uiteraard vannacht opgestaan om te gaan kijken of iedereen nog wel leefde. Tellen we eventje niet mee, ok?).
Doorgeslapen dus.
Eerst was er Verne met zijn nachtflesjesverzoeken. Dat houdt weinig in maar technisch gezien ben je opgestaan. Dan werd ik zwanger en was er tussen het draaien en keren, plassen en vreemd dromen nauwelijks tijd voor nachtrust. En toen kwam Jasper natuurlijk die met zijn paardenhonger om de twee uur of zelfs continu borstlurkte.
Dat went allemaal en eerlijk gezegd vind ik dat allemaal nog zo lastig niet (op de zwangere dromen na...die werkten wel op mijn systeem).
Maar vanochtend opstaan na een volledige nacht was als wakker worden uit een winterslaap. Mijn eerste gesprek met Matijs vanochtend:
S: O jee jong, Jasper heeft gewoon de nacht doorgeslapen. 10.5u non stop. Zot.
M: Is't echt? Super, da's geweldig!
S: Stel je voor dat dat vanaf nu altijd zo zou zijn zeg. Nu Verne ook terug doorslaapt zou dat mega zijn.
M: Ja, laat ons hopen.
Kleine pauze, geen minuut.
S: Euh, heb ik nu al verteld dat Jasper heeft doorgeslapen?
M: Pffrt. Ha ja, nu juist. Je vorige zin.
S: Ah. Ja hij heeft dus 10.5u geslapen zeg.
M: Dat ook al. En ik heb toen gezegd dat dat super was.
S: Ah, oei. Ja. Dat is. Zeker nu Verne ook terug gewoon slaapt.
M: Draait met de ogen.
Even acclimatiseren dus.
Nu raak ik ongetwijfeld in no time van de donkere cirkels om mijn ogen verlost!
Soetmin via Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten