Sea, snot and sun

Kleine onhippe variatie in het tweede woord van de titel.

Maar het leven is hier goed!

We vertoeven in het rustige Ravelingen, gelegen ietsje voorbij Oostende. Zeer exotische eerste reisbestemming als gezin van vier hoor ik u schertsend denken, maar perfect voor ons. Leve de gezinsbond!

Logistieke no-brainer.

Geweldig.

 

 

Het plan was om 'the bare minimum' mee te nemen, maar dat bleek toch snel een meer dan volle wagen.

De enkele buggy ipv de dubbele (dag 1 en nu al spijt van), de draagzak, Jaspers rolwagen, Vernes fiets, ons twee fietsen met kinderzitjes... Reken de hele flessen- en pamperhandel daarbij en er was nog nauwelijks plaats voor kledij en strandlakens.

Een ouder zeult wat af!

Goed voor de armspieren en dikke billen zeker?

 

 

Voorlopig valt alles heel erg mee.

De zon schijnt. We hebben een huisje op het strand, eten alle dagen ontbijt en middagmaal in de kantine en slapen in een gezellig ruim appartementje waar we vrienden kunnen ontvangen.

Zoals Verne het zegt..."de Verne blij, de Sjapper blij, de papa blij, de mama blij, allemaal de veel blij!".

 

Dat er al werd overgegeven, tweemaal op de grond werd geplast, dikke gele snottebellen zijn en er sprake is van stevige diarree laten we de pret niet bederven.

All part of the deal!

In plaats van Elle en Cosmopolitan te liggen lezen op het strand met een coctail bij de hand lig ik kinderliedjes te zingen, bouw ik zandkastelen en heb ik meestal een vuile zakdoek of zanderig tutje in de hand. Maar bruinen doe ik even goed, en dat is uiteindelijk toch het allerbelangrijkste.

Voor mij althans.

 

.