Fingerspitzengefühl

 

 

We zijn met Jasper in het handjes-draaien-koekenbakken-vlaaien-stadium beland.

Hierboven zie je gewoon appelsienen, ik weet het, maar negeer dat gewoon.

Er staan handjes op de foto's.

 

Handjes draaien dus.

Een noodzakelijke fase in het leven van elk klein varkentje.

Je kent het...

 

• Het begint met zingen en voordoen, waarbij er met open mond wordt gestaard. Woahh!
• In een tweede fase wordt er wild gelachen om die handen, zeker als je ondertussen ook een beetje van 'neen' schudt. Hilarische hoofdbeweging volgens zowel Verne (in his days) als Jasper.
• Vervolgens ontdekt het desbetreffende varkentje dat het zelf ook pollekes heeft en zit tijdens je gezang naar die twee stilstaande dingen te staren.
• Dan komt fase 4, waar wij ons nu in bevinden. Op stiekeme momenten, bijvoorbeeld tijdens het boterhammetjes eten, wordt er geoefend met de handjes. Open en dicht, pols een beetje draaien...vrij ongecoördineerd allemaal. Maar wat een succeservaring! Dolle pret.
• En tot slot het moment suprême waar we momenteel op wachten... Het aapje kan zelf mee handjes draaien tijdens de zangstonden. Bij voorkeur gecombineerd met het kunnen terugwuiven als je de deur uit gaat. Interactieve hoogtepunten zijn dat!

Boem. Alweer een mijlpaal.

'What's next?' Zie je hem al bijna denken. Stappen?

 

 

 

Maar Jasper is niet de enige compulsieve zwaaier/draaier in huis.

 

Verne verdrinkt intussen helemaal in Sint-en-pieten-land.

Op -uiteraard- treinaffaires na komt er niet veel anders meer uit. Ik geloof zelfs dat hij tijdelijk zijn fascinatie voor klokken en kerktorens aan de haak heeft gehangen. Stel u voor!

De eenvoudige 'pit', 'but' en 'klaas' (piet, boot en klaas) van vorig jaar hebben plaatsgemaakt voor ellenlange verhalen over stoomboten en paarden en naar Spanje gaan.

 

De grootste oorzaak van die Sint-manie is de crèche.

Daar werken ze steevast in themaperiodes en Verne gaat er maar wat graag in mee!

Na de egeltjes, herfstblaadjes en paddestoelen waar hij ons de voorbije weken mee rond de oren heeft geslaan is het nu dus goedheiligman-tijd. Intensely so.

Verne is blijkbaar de Sint onder zijn crèche-collegaatjes. En hij neemt die taak ernstig want hij zwaait zich een ongeluk. Ook als ze met een resem kindjes naar de bakker mogen in kostuum, dan wordt er de hele weg lang gezwaaid naar passanten.

Het betere handenwerk uiteraard, niet zomaar een slap handje.

Neen. Hoog in de lucht en enthousiast.

 

Je ziet...aantal zwaaiers in huis: twee stuks!

 

Sint in zijn stoomboot.

Politiek correcte Sint, met witte pieten.

Mijters plakken. Geef toe, steiem wou je dat je dat ook mocht zitten doen op je werk. Neen?

 

 

We gaan dat hier uiteraard niet met naam en toenaam toegeven, maar voor sommige ouders is de sint-periode minstens even spannend als voor het gebroed.

Zeker als de wereld van de houten treinen in kaart moet worden gebracht, een studie van de prijzen en kwaliteit zich opdringt en compatibiliteit met Thomas-systemen moet worden geanalyseerd en geëvalueerd.

 

Allez ja.

Je snapt het plaatje.

 

 

*grijns*