Reported missing: schrijftijd!

De maand is bijna om en ik heb het op wat kroonfotootjes na nog niet eens over de jarige gehad!
Kleine grote Verne -monstertjemijn- is drie geworden!
Neglect, dat is het.
 
 
Het zit zo...ik ben aan een nieuwe job begonnen.
Een geweldige job, might I say, maar één die veel meer van mijn tijd en hersencapaciteit inneemt dan de vorige. Gelukkig maar, ik had net vers hersenvoer nodig.
Zodoende komt er van overdag mijmeren over een volgende blogpost niks meer in huis, en dat is nu net mijn sleutel tot tijdsefficiënt bloggen: overdag een mentale tekst ineenboksen, 's avonds typen en fotootjes bijplakken en...post! Al die mensen die vragen "hoe doe je dat toch allemaal, en vooral wanneer? Slaap jij wel eens?" kennen bij deze de sleutel!
Dus heden ten dage kruip ik noodzakelijkerwijs met leeg hoofd achter de Ipad, en dan is bloggen een tijdrovender zaakje.

Ik zit zonder overdrijven al 20 imaginaire blogposts en nog veel meer sponsoringsaffaires achter! Help.

Eens ik meer gerodeerd zal zijn, zullen er wel weer wat hersencellen vrijkomen. Ongetwijfeld. Maar voorlopig compenseer ik door overactief te twitteren en Instagrammen.

(Erg slim is dat niet, want meestal kan ik hele blogposts schrijven rond zo een foto. Maar kom, je begrijpt het wel. We behelpen ons even zo! Bedenk zelf het verhaal bij de kiekjes maar eens.)

Dus wie graag daar meevolgt...click and follow!
Dagelijks verschijnt er leuks.
 
 

 

 

 
Zodus.
 
Verneke werd drie.
Eindelijk, want hij vroeg al maanden wanneer hij een keer 'verjarig mocht zijn'.
Toen de dag kwam, hebben we dat uitgebreid gevierd.
Uiteraard.
Of correcter: toen de week kwam hebben we dat uitgebreid gevierd.
Want we zijn er een klein beetje los over gegaan.
Een treintafel, een fiets, uitbreidingen voor zijn treinset, een treinboek, een spaarpot, bellenblaasparafernalia...de pret kon niet op.
Chance dat wij niet verderkweken, denk ik daar dan maar bij. Kinderen kosten effectief een fortuin op die manier.
We vierden ook drie feestjes: ééntje op school, ééntje thuis en één echt feest met familie.
Het kind verstaat nog steeds niet dat hij nu ineens niet meer 'verjarig' is.
Naar goede traditie at Verne zelf niks van zijn verjaardagslekkers en gaf hij 's avonds toch over.
'Papa, ik heb overgeefje in mijn buik'.
Tweede jaar op rij dat hij dat presteert. En dat voor een kind dat zelden of nooit braakt.
Arme jarige!
 
 
De klikmobiel zorgde alvast voor passend fotomateriaal!
Oranje en aqua...mooie combinatie.
Moet ik onthouden!
 

Picture-party!

Waheey!