De wieg is krap en knus, maar alles wat erna komt...park, ledikant, kinderbed... volstaat ruimschoots om de bewoner minstens in viervoud te laten huizen.
Neem nu Verne en zijn meegroeibed. Daar kan hij 3 keer in de lengte en 6 keer in de breedte in, zoals hij zich in een bolletje krult. En toch ligt de schavuit steeds op de houten rand boven het gat tussen muur en bed, zijn koppetje tegen de verwarming gekneld.
We hebben dat gat nu opgevuld met een deken. Zeven achtsten van het bed wordt nooit beslapen.
Veel deftig beeldmateriaal is er niet. Die éne keer dat ik eraan dacht om een foto bij daglicht te trekken lag Verne net braaf in een normale houding. Exact de slaaphouding van zijn vader, might I add.
Een aardje naar zijn vaartje. Op alle vlak.
Voor wie zich afvraagt waarom ik mijn kind op een sierkussen zonder wasbare hoes laat slapen...ik heb daar werkelijk niks aan te zeggen jong. Het reguliere hoofdkussen vliegt dagelijks tussen kleerkast en muur. Zonder dat manoeuvre gaat de aap niet slapen.
Jasper en zijn groene ledikantje dan...nooit of te nimmer ligt hij daar op een normale manier in.
Ledematen tussen het traliewerk, schedeltje geperst tegen de spijltjes van een hoek. Een mens vraagt zich af waarom er nog geen deuken in dat hoofdje staan, na al die nachtelijke uren klemmen.
Hier hetzelde probleem trouwens: zeven achtsten van de beddelakentjes krijgen nooit kwijl of melk te verwerken. Het overgrote stuk hoeft in theorie nooit gewassen te worden.
 |
| Stokoud fotootje. |
Maar mag de schobbejak uitonderlijk na wat nachtelijke tumult eens tussen ons in slapen, dan gaat hij in het lang en breed liggen ronken.
Uiteraard.
'Bed, fits one', denkt dat hoofdje.
Eén van de ouders naar beneden gepest, de andere stijf van het krom liggen en de ontvangen stampen.
Het is dat hij daar zelf zo een deugd van heeft, het Jaspertje. Anders had ik hem al lang weer teruggelegd tegen zijn tralies. Eergisteren sliep hij zo lang door (na een stevig potje nachtbrakerij, verrgeet dat niet), dat de drukknoopjes van zijn pyjama het begaven onder de pamperdruk.
Wat een zicht.
De kleine anarchisten.
Wie wil mag ze een dagje manieren komen inpeperen.
Wij kijken liever lui toe wat de natuur ervan bakt.
16 opmerkingen:
Ik word alleen maar zen van zoveel overgave aan de nachtrust. En glimlach 'ohm' bij het aanschouwen van die pamperkont. Hoewel ik ook wel snel even jouw rouwregister teken, voor de uren nachtrust die je zijn ontnomen. Het betert, maar toch, auwtch.
Hilarisch! En zo ongelofelijk herkenbaar!
oh ik vind het grappig :-)
Hihi, ik heb net even je stukje voorgelezen aan de MDH. "Schat, even luisteren, wij zijn echt niet de enigen ..."
Well thanks Riet! Xxx
Mooi zo! Gedeeld leed...
Haha. Ik hoor dat vaak...de vrouwen die voor de mannen mijn blogposts voorlezen. De luiaards zeg! :)
It is, isnt it!
Oo, ja, dwars in bed, onze zoon van 13 maanden. In zijn bed mooi in een hoekje, bij ons een echte hooligan.
Hihi! Zo grappig. Kleine tip: het borstvoedingskussen. Bij kind 1 gewoon in de lengte als buffer tegen het verticale geweld. En bij kind 2 er rond zodat we niet over haar kunnen rollen en zij netjes in het midden van het bed blijft.
Ons bed is 1m80 breed, maar borstvoedingskussens kunnen er toch niet meer bij hoor!
oh ma hoe grappig die pamper!
En heel herkenbaar hoe ze zo klein en bollig slapen in hun eigen nest, maar plek tekort komen als ze tussen ons liggen!
Hihi ons Anaïs ook al terug gevonden met een opengebarsten kruippakje na een nachtje slapen. Verdere uitspattingen vallen hier wel mee. Sterkte voor de komende nacht! ;-)
Herkenbaar :-) En diepamper LOL!
Troost je...ooit zullen die erbarmelijke nachten weer beter worden, hoor! Maar ik geef toch wel stiekem toe dat ik nog heeeeel goed weet hoe slopend dat soms was...
Lieve groet!
Oh jawel, als mama en papa zich zijdelings leggen op een stuk van 30cm, terwijl een hand zich vasthoudt aan de spijl van het bed...dat lukt hoor.
Ken er alles van :-)
Een reactie posten