Naar zee gaan met een driejarige...dat is niet gemakkelijk.
We buigen ons hier serieel over de ene na de andere moeilijke kwestie.
Natuurwetenschappelijk dan wel filosofisch, geen vraag is makkelijk te beantwoorden.
En ze zijn met zo ziekelijk veel, de vragen.
Niks is nog zomaar acceptabel.
Schrander hoofdje!
Eerst probeer ik nog te antwoorden, maar na 4 opeenvolgende waaroms heb ik me steevast in een knoop gepraat en moet ik verslagen toegeven: 'Dat weet ik niet, jongen. Mama's weten bijlange niet alles. ' waarop hij ontevreden fronst.
Mama, waar gaat de zee naartoe?
Mama, waarom moeten wij op vakantie?
Mama, waarom vinden wij de zee leuk?
Mama, waarom zijn wij soms een keer een beetje verdrietig?
Mama, is de zon warm? Waarom?
Mama, ik wil niet bedje slapen. Waarom moeten wij slapen?
Mama, heb jij ook een droompje in je hoofd? Waarom?
Waar gaan de verhaaltjes in mijn hoofd naartoe als ik wakker ben?
Mama, heb jij ook de letter van drie beentjes (E) in jouw naam? Waarom?
Mama, is de zee blij ook blij? En doet zij ook haar oogjes open?
Mama, waarom ben ik nog een beetje te klein en jij al groot?
Mama, waarom moeten wij zo veel op de nul zijn? (Gelijkvloers)
Mama, wil ik ook een keertje wijn drinken! Waarom niet?
Mama, wat is dat geluidje? En dat geluidje? En wat is dat geluidje? En dat? Mama, wat hoor ik nu? En nu?
Vorig jaar beperkte Verne zich nog tot dit:
*Grijns*
Ik herinner me die zin alsof het gisteren was.
In vergelijking met zijn grote broer is Jaspertje op dit moment (op taalkundig vlak althans) een eitje.
Veel meer dan baantje/ waatje/ paatje onderscheiden is en nog niet aan.
In volgorde is dat banaan, water en paardje trouwens. Dat laatste geldt voor alle levende wezens die overduidelijk geen mens zijn. Paarden bovenal, maar ook honden, vogels en vliegmieren in het zand.
En verder niks dan knuffelen, eten (veel eten), genieten en lachen...en brokken maken.
Dat ook.
Met niks speelt hij op de reguliere manier.
Het kind denkt enkel 'out of the box', wat gaat dát volgend jaar aan zee geven?
3 opmerkingen:
Soetmin, wat een super foto's, daar zitten echt een paar pareltjes tussen. En can you blame him: Waar gaat de zee naartoe? Waar gáát die eigenlijk naartoe? Goeie vraag toch?
Joanna heeft trouwens ook geen nood aan praten, gezien ze zich perfect duidelijk kan maken met klanken en gebaren. Ze probeert wel hoor, constant eigenlijk, maar het enige echte resultaat is baba (papa), etaaaa (gedaan, mét handgebaar), tish (kweet niet maar ze wil er wel iets mee zeggen) en kij (kweet ook niet, ik denk kijk maar ook allerlei andere zaken). En een koe nadoen, dat kan ze als de beste ;-)
Geniet nog van de vakantie!!
Och, zo herkenbaar die Jasper, met zijn snoetje vol zand, zo schattig en zo'n deugenietenoogjes. Precies onze jongste, 4 dagjes ouder dan Jasper ontdek ik net :-)
Dat praten, dat komt wel. Onze oudste praatte ook heel vlot (en stelde ook 101 vragen). Bij de tweede ging het babbelen veel trager maar nu hij bijna 4 jaar is, is hij een echte babbelkous geworden en moet ik soms zelfs vragen om eventjes te zwijgen.
Leuke post!
Een reactie posten