Thuiskomen.
I love it.
Vóór de kinderen was dat nog gewoon een werkwoord.
Ik kom thuis, jij komt thuis, hij/zij komen thuis...
Nu is het veel meer.
Ik kijk nog steeds elke dag uit naar het moment waarop ik de jongens terug zie en ze breed lachend in mijn armen stormen.
Zoals een hondje dagelijks onder luid geblaf tegen de voordeur opspringt en je handen likt als baasjes wagen de oprit oprijdt, maar dan minder harig.
Evenveel speeksel en snot wel, dat valt me wat tegen.
Mja. Part of the deal.
10 opmerkingen:
oeh ik ben ook graag thuis .... maar je thuis is waar je je omringd door geliefden en je je gelukkig voelt
:-)))) en de foto's zijn de max!
Liefffff geschreven! En net zo veel snot en enthousiasme bij het ophalen van de creche trouwens, ook een heerlijk moment. :)
oh je kan nog zo foeteren op die snotapen omdat ze zo veel van je tijd in beslag nemen, maar als ze zo een welgemeende enthousiaste 'Mama!!!!!!!' roepen en in je armen vliegen, ben je dat toch op slag vergeten eh! Ik denk dat ze dat beseffen, die kleine lepe vogels!
Vind je schrijfstijl hilarisch!! Lig steeds dubbel. :-D
En waar je lekker in pyjama/lompen kan rondlopen! Heerlijk.
Thanks! Lang leve de Iphone he.
Elke dag opnieuw een beetje verliefd!
Zeker weten!
Echt? Thanks! Ik hoor dat graag!
Ik schrijf gewoon zonder veel nadenken zoals ik praat.
En ik lach zelf zo graag...lachen wordt zwaar onderschat!
Een reactie posten