Neerwaartse spiraal.

Wat een moeder lijden kan.
Want het is toch altijd wat met die spiralen, he.
En dan bedoel ik niet dát soort spiraal (aan zagen en zwartkijken doen we niet mee), maar dit:
 

Not mine.

 
Collega's, broers, schoonvaders en al wie dit niet aankan: maak rechtsomkeer nu het nog kan.

Here goes.
 
Ik mag hopen dat uw gespiraliseerd leven beter meevalt dan het mijne.
Want als ik de zaken zo even op een rijtje zet, is de balans niet bepaald onverdeeld positief.
Ik heb al pril beslist dat 'de pil' mijn ding niet was. Ik zou mijn klachten kunnen oprakelen maar daar heeft werkelijk niemand wat aan. Ik heb zelf vooral de absolute kidnapping van mijn libido onthouden.
No can do.
Dat is geen leven.
I am not that kind of girl. Woman. Juffrouw. Whatever.
 
 
Geen pil dus.
Die plastiekzakken zijn trouwens ook mijn ding niet, voor je ernaar vraagt.
Dat is goed voor het one-night-stand-tijdperk, maar dat is loooong gone.
Vlees mag dan langer vers blijven in vacüum verpakking, dát soort vlees is toch voor onmiddelijk gebruik.
Of niet soms.
 
IUD dan maar.
Exemplaar 1 (koper) deed jaren dienst, geen klagen van. Het heeft even geduurd eer 'den onderkant' op haar effen was en voor wat migraine draaien we ons hand ook niet om. Maar allez, het viel mee.
Het tweede exemplaar (koper) deed straffere toeren. Het verdween, tot Jaspers toe.
Gelukkig wilden we een Jasper.
Geen kat weet waarheen, in mijn binnenste zat het alvast niet en het is niet dat er zo heel veel uitgangen zijn daar beneden.
Extrusie heet zulks voorval, niet dat ik je op stang wil jagen, maar dat is nu toch echt niet het gedrag dat ik van het ding had verwacht.
Het had maar één taak in feite...blijven zitten, daar moeten we eerlijk in zijn.
Exemplaar drie (hormoon dan maar) blijft vooralsnog proper zitten. So far so good.
Want nog een 'ongelukske' staat niet op onze planning, shop is closed for business.
Maar exemplaar drie maakt het wel bont, het bedriegt mijn lijf.
De tang!
Het lijf denkt dat het 16 is, of toch een deel ervan. Na maanden braaf zijn geeft de springveer mij ineens puberacné. Afgrijselijk. Ik heb dat deel van het leven al gehad, thanks!
Ik ben dan wel jong van geest, maar een puber...dat is toch lang geleden.
Gelukkig maar.
Moest mijn achterwerk nu eens denken dat het 16 was! Dat zou pas nieuws zijn.
Maar neen, zo werkt moeder natuur natuurlijk niet.
Niet dat ik zo erg te klagen heb, ik kan over straat.
Maar toch, een vrouw moet voor zichzelf objectief een analyse van de feiten opmaken en de nodige actie ondernemen.

• De grijze haren planten zich voort als krolse kattinnen: kleuren!
• De rimpels rond mijn ogen vieren hoogtij: smeren!
• En de borsten, of wat er van de meisjes over blijft na twee borstvoedingskinderen, verdrinken in de ruime cups van weleer. Shoppen dan maar!

Ik heb mezelf noodgedwongen ettelijke euro's lichter gemaakt bij Woolford.
Laat het me zo stellen.
A girl 's got to do what a girl 's got to do!
Sindsdien is het duo terug vrolijk en lijken ze de perfecte maat.
Lijken.
It's all in the mind.
 
Behalve die spiraal dus, die is vooralsnog 'in the uterus'.
En the mind begint te bedenken dat de vuilbak een betere plaats zou zijn.
Maar dan he...wat dan.
 
Ik tob nog maar even verder.
Later.
Nu moet ik dringend op zoek naar een toverspreuk die spinnen en monsters bij slapende jonkies verjaagt.
Waar lag dat toverspreukenboek nu weer?