Seriously mensen.
Two days in, en ik denk er het mijne van.
Vijgen na pasen wat mij betreft, maar ga vooral niet wettelijk samenwonen met een coureur.
Of jawel.
Doe dat wel (die zijn relatief frequent eens een paar uur 's ochtends de deur uit, perfect voor een ochtendje wijf-tv zonder pottenkijkers), maar maak er dan vooral geen kinderen mee.
Ik waarschuw je.
Er blijken wielrengerelateerde genetische afwijkingen te bestaan.
Dat ontdekte ik pas vandaag.
Twee kinderen te laat...
Beeld je in.
Mental picture.
Twintig na zes 's avonds, jong gezin in de wagen.
Moeder en zoontjes, vers opgepikt van bij de grootouders.
Iedereen uitgelaten vrolijk.
Vol verhalen.
De éne 'atata ta ta tata'.
De andere voluit vertellend over dikkie-dik-schilderijen, de turnles en grote pipi's.
Een moeder die hen de pieren uit de neus haalt: "En wat heb je dán gedaan? En daarna? Wat wat zei die dan?"...
Tot het plots een beetje letterlijk werd...dat met die pieren en de neus.
Midden in een ratel van Verne over Mathieuke en waarom hij daar niet thuis mag komen spelen, weerklonk er een vreselijk vies geluid.
Zoiets, maar dan veel natter.
En echter.
En meer.
Bovendien in de wetenschap dat geen der kinderen een tissue vast had.
Ieuw!
Dus ik keek in mijn achteruitkijkspiegel.
In ware coureurstijl duwde Jasper om de beurt één neusgat dicht.
Zakdoekloos, schaamteloos.
En hij snoot.
Hard.
Of zijn vader dat doet weet ik eigenlijk niet, ik ben er nooit bij.
Ik wil het niet weten.
Maar alle coureurs doen dat, schijnt het. Dus ja.
Snot liep over zijn tutje. Geel en vloeibaar.
Ik bleek geen zakdoek in mijn handtas te hebben. Maar zelfs al had ik er één, op tijd ben je toch nooit.
Dus het volgende beeld op mijn netvlies gebrand, is er één van de rug van een klein kinderhandje dat wild heen en weer wrijft over neus en wangetjes.
Snot van oor tot oor.
Gele klodden.
Was Omie erbij geweest, ze had weer overgegeven.
Dat deed ze al eens eerder toen Verne een 'snottetje' verorberde.
Mijn maag en de stemming in de wagen keerden slechts een klein beetje.
Verne had niks door, gelukkig. Of hij had gegild en gegruwd.
Toen ik een kwartier later de oprit opreed en het gezichtje wou opkuisen, bleek er nergens nog wat te bekennen. Op wat ingedroogde korstjes na enfin.
Mouwtjes.
De enige echte reden waarom je winterjasjes continu wast.
Niet?
Zo.
Blogpost klaar.
Ik mag hopen dat je pas na je avondeten las.
En als je vanavond in de zetel voor tv eens een keer niets snoept...you have me to thank for!
*wink*
15 opmerkingen:
aaaah de gruwel!
*mental note* morgen een doos kleenex in de auto leggen... jakkie :)
héhéhé , leuk geschreven :D en ieeeuuww ... ja héél herkenbaar !!
Wij hebben hier 2 peuters die gewoon keihard beginnen snuiten in het wilde weg .
Is hun manier om te zeggen : heb zakdoekje nodig ;)
Maar ja , dan is ´t allang te laat natuurlijk .
Lap. Kwas aan't snoepen ... Nu niet meer ...
O wa zou ik blij zijn met snuitende kinderen, dat gesnuf de hele tijd ... 'Ik zuig ze wel op' zegt de jongste steevast...
weet ge wat : normaal gezien heb ik er een hekel aan als mensen zoveel engelse woorden doorheen hun tekst larderen. Ik vind dat eigenlijk feitelijk nogal onnozel meestal. Maar gij doet dat écht fan-tast-tisch ! Blijven doen dus ! Zeer grappig verhaal weeral !
Blij dat je dat zegt! Het is een evenwicht waar ik mee sukkel.
Ik probeer vooral naturel te schrijven, ongekunsteld. Eoals ik spreek.
En na jaren fulltime engels spreken, is er wel wat engels in mijn taal verzeild geraakt inderdaad. Getypt ziet dat er altijd onnozeler uit. Nog onnozeler.
Ik probeer het te beperken!
Maar thanks dus. Ik blijf mezelf onder controle houden, or at least I will try!
omg, mijn maag keert een beetje zeg...
Ik had het erger verwacht... hier ook ne coureur in huis.
Ik dacht al dat het over vaderloze zondagen ging.... als de papa weer voor dag en dauw de fiets op is... ;)
Ik vind dit best grappig.... :)
Ik denk dat ik mijn lunch even uitstel. ;)
Mijn maag doet niks, keert niet om, wil niet overgeven, begint eigenlijk zelfs wat te rommelen want ik krijg honger, maar voor jullie allemaal denken dat dit door het lezen van deze blog komt: neen, het is gewoon middaguur en mijn ontbijt "is erdoor". :-)
Ik vind het gewoon megaschattig! Zo'n klein mensje dat zo'n grotejongensdingen doet, hilarisch! En kijk eens naar die foto's, zo'n knuffelbeer, mag ik hem niet adopteren? Komt echt in orde, ik heb een 6-jarige ridder en een 2,5-jarig vosje om mee te spelen :-)
Ik ben fan van uw blog, van de kids en zelfs de gele snottebellen...
Heerlijk, zou hij dat ergens gezien hebben?
Je kan het toch ook zo lekker visueel beschrijven, eikes haha. :-)
Oh bah, en ik ben ook met een coureur gaan samenwonen, wel enkel feitelijk, maar ook wel twee kinders mee gemaakt :p
Thanks zeg!
Dijdelijk een doorwinterde moeder...je maag die niks doet.
Uhu!
Gezien...neen. Zeker niet. Puur instinct!
Twee kindjes en feitelijk samenwonend?!
Had ik dat maar vroeger geweten...ik voelde mij mega-alleen in die situatie!
Een reactie posten