...uit de gedachten.
Mijn hart verschiet zo snel niet van kleur.
Vorige week was ik 3 dagen, 2 nachten weg van huis w...meestaltevree.
Voor het werk.
En hoewel ik dat een zaligheid vind, het is ook een drukke bedoening.
Anders druk dan twee-kinders-druk. Maar ook druk.
De dagen op zich al, maar ook het onvermijdelijke feestje dat daarbij hoort en waar ik op beschaafde wijze meevier tot in de late uurtjes.
Die combinatie zorgt ervoor dat ik op dergelijke dagen werkelijk nauwelijks of niet aan thuis denk.
Ik zal nog rapper eens aan de arme achtergelaten vader denken die de boel draaiende houdt alsof hij het altijd al alleen deed, dan aan de kindjes.
Ik verbaas mezelf, maar ik mis mijn kinderen niet.
Tenzij op weg naar huis in de auto, alleen met mijn gedachten.
Maar als ik terug thuiskom, o dan doet dat deugd!
Dan vliegen de baasjes mij in de armen nog voor ik om kussen gebedeld heb en krijg ik verhalen van al wat ik miste.
En dan haal ik mijn fysieke schade in.
Genieten.
Big time.
In de pers lees je al eens dat je een kind maar beter niet verplicht om vreemden of familie te zoenen, dat maakt hen kwetsbaarder voor seksuele intimidatie.
Of dat larie is weet ik niet, maar zoiets verplichten is nooit fijn. Awkward kiss zowieso, eens zwaaien volstaat.
Maar hoe zit dat dan met overijverige moeders? Moeders die tot in den treure naar zoentjes hengelen?
Voorlopig vinden mijn exemplaren dat meestal nog fijn, dus ik ga lekker door.
Ik vrees de dag dat ze afkeurend "mammaaaahhh!!" sissen.
Maar dat zien we dan wel weer.
Ik groei wel met de jongens mee.
Groter wordende kinderen heeft zijn nadelen als moeder.
Maar ook voordelen!
Zoals daar zijn...de nieuwjaarsbrieven!
Verne had dit jaar voor het allereerst een brief.
Smelten van trots was het, ik hield het niet droog.
Peter Ewout ook niet, maar dat zou ik nooit op het net durven bekennen.
Dat is niet aan mij.
7 opmerkingen:
Leuk, dat schmoozing filmpje zo net voor t slapengaan (als je net de fout beging mail nog ff te checken en te zien dat die mail er dus niet is, again), maar back to the schmoozing. Dat lachje, za-lig!
En inderdaad, nieuwjaarsbrieven, wij hoorden er al drie nu en telkens word ik er emotioneel van, net als van schoolvoorstellingen :-)
Ik maak mezelf wijs dat jongens langer kusjes geven en knuffelen!
Oooh wat een prachtig kusjes-filmpje!!! Ik moet mij inhouden of ik haal die van mij terug uit hun bed om ze te knuffelen ;-)
:) zo lief
hier moet er ook veel gekust en geknuffeld worden, gelukkig komt dat nog van beide kanten
Hij is net geen 8 de oudste, dus je zit nog ff safe denk ik ;)
och die nieuwjaarsbrieven! Elk jaar weer een moment om mn lippen kapot te bijten in een poging eens niet te janken :D
Jongens zijn knuffelaars, en houden dat lang vol (hier toch): vanmorgen geraakte ik bijna niet buiten omdat mijn zonen (7 en 3 jaar) mij gezamenlijk aan het platknuffelen waren :-)
Ha, ik zie die filmpjes nu pas. Jasper zijn lachje bij het kriebelen, precies Joanna! Niet te doen gewoon. Ze is ook zo een schmoozerke :-)
Een reactie posten