Flappenoortjes

Gelukkig heeft hij niet echt flapoortjes, het aapje.

Hij vertoeft sinds gisterenavond in Essene bij zijn omie en opa aangezien wij ons wilden wagen aan de lichtfestival-gekte.
Vanochtend is het hier dus "heerlijk" rustig. We hebben ook al alles gedaan dat je hoort te doen op een kindloos ochtendje...de (nog-niet-verfrommelde) krant gelezen, ongestoord een filmpje gekeken, pistoletjes gebakken, een tong extra gedraaid, elkaar een potje slaag gegeven met de houten lepel waar Verne anders op sabbelt. Je kent het. Héél gezellig allemaal. Voor efkes toch. Eergisteren was hij ook al uitbesteed, aan zijn grootmoe en grootva, omdat er twee feestjes op het programma stonden.
Zo twee Verne-loze nachten na elkaar...dan krijg je dit soort conversaties:

"Preute?"
"Hm."
"Mist gij hem ook?"
"Hm... 't Is wel nogal stil he."
"Uhu."
"We kunnen d'r anders ook vroeger om gaan?"
*grijns*

Blijkbaar houden we niet meer zo van "heerlijk" rustig. Of toch wel, maar slechts voor efkes.
Rust is overrated, gedoe underrated. Clearly.

Gevulde gaatjes

Lekker op zijn zaterdags een dagje zaterdaggen thuis. Vooral veel lachen en knuffelen, houdt dat in.

Ondertussen probeer ik te beslissen wie ik liefst zie. Verne of Matijs? 

Een compleet nutteloze denkoefening die vooralsnog geen sluitend resultaat heeft opgeleverd. Maar ondertussen sta je wel stil bij al de gaatjes in je leven die er ooit waren en inmiddels opgevuld zijn. Dankbaarheid heet dat. Zaterdagse dankbaarheid.

Omdat het gedichtendag was de voorbije week én het aapje een eerste tandje kreeg tot slot nog dit...

Dag zoon,

STOP!

Moet het echt nu al?

Geef ons nog wat tijd.

Een maand.

Een week.

Een paar dagen.

Blijf heel even hoe je twee dagen geleden nog was.

Trek dat éne bijna-tandje weer in.

Wees nog heel even alleen maar zacht.

Enkel gezuig en gesabbel.

Enkel weekdier.

En pas later dan geknabbel.

Wouter Deprez.

Big announcement!

Met ongeloooooflijk veel trots melden wij u graag...

dat op 26 januari om 19u 55
op de gezegende leeftijd van 7 maand 15 dagen en 21uur

 de eerste tand werd ontdekt...door de papa!

Het is een vlijmscherp exemplaar, is nog niet echt zichtbaar (maar zeer voelbaar) en zit links onderaan.

*grijns*

Multitask-meals.

Ochtendkakje is gelijk aan ochtendbadje.
Dat was vanochtend mijn bedenking. Het was immers nodig!
Praktische en oplossingsgerichte aanpak dacht ik zo.

Compleet vergeten hem eerst zijn flesje te geven natuurlijk...met het voorspelbare protest als gevolg.
Daarom een primeur in Vernes bescheiden bestaan: flesje drinken in bad! Verne vindt dat allemaal prettig.

Alhoewel. Primeur... Ik beken: ik heb hem al eens fruitpap in bad gegeven ook.
We zaten met een strikt tijdsschema: feestje, uithuizige vader, ik wist nog niet wat aangedaan en ik moest mijn haar nog drogen. Dan ga ik dus in functionele modus en werk ik mijn taken snel en efficiënt af. Ik wil echter niet dat Verne enige vorm van stress of tijdsdruk ervaart in zijn kleine hersentjes dus rustig een plan bepalen en ondertussen ontspannen vrolijk lopen doen zijn hier bijna SOP's.

The plan-of-attack: Kind in bad steken, ondertussen haardrogend toezicht houden terwijl ik mentaal mijn kleerkast overloop en probeer te beslissen voor welke outfit ik me die dag niét te dik voel.

Met als gevolg dat Verne al prompt in bad was gezet als ik met een half droog hoofd bedacht dat hij nog moest eten ook...
Naakt eten na het badje leek mij te fris. Eten in zijn feesttenue leek mij omslachtig (geen garantie dat hij proper eindigt) en het versgewassen kind eerst iets vuils aantrekken vond ik ook geen optie. Bovendien betekent dat twee keer omkleden en dat is geen efficient timemanagement!
Conclusie: de enige valabele optie was eten in bad.
Dat ging verrassend goed!

He < 3 books

Neen, niet 'he farts books'  ( 3 < ) maar 'he harts books'. Zieke geesten.

Zie je wel...hij geeft de thumbs-up voor rupsje nooitgenoeg. 
Een boek met gaatjes in, en wie dit blogpostje  las weet dat dat zijn hobby van het moment is!

F/Hartjes al over the place. 

Ayo technology

Nijntje kijken anno 2012!

Baby's got brain!

Bewijsstuk 1: Verne is meester- naäper.

Bewijsstuk 2: hij communiceert. 

Meestal dit soort random getater, maar voor 'i have pooped' heeft hij een apart geluidje. Ik heb het nog niet kunnen filmen, maar het is werkelijk 100% failproof. Als hij dat geluidje maakt ben je zeker van a n°2, zelfs al ruik je niks.

 Bewijsstuk 3: hij vult gaatjes.

Een tweetal weken geleden heeft Verne het bestaan van gaatjes ontdekt. Het leuke daaraan is dat je er iets kan insteken natuurlijk. Sindsdien steekt hij zijn klamme pollekes in elke uitsnijding of holte. Zijn favoriete gat  is trouwens eender wiens mond. Maar het gaat nog verder: door al dat gaatjes-vullen heeft hij ook zelfstandig met zijn garage leren spelen! Hij steekt perfect het autootje in het daartoe bestemde vak waarna het de garage uitrijdt. Dolle pret! In onderstaan filmpje bleef het autootje wel haperen halverwege maar dat negeren we efkes.

'The Bloopers' onthouden we je ook niet.

Als je goed luistert hoor je op 35" een boer, op 1'11" sec een scheet en van 1'13 tot 1'23 sec volgt het logische gevolg van de scheet.  Exciting!

Daddy-o

Matijs is een ander type mens dan ik. 

Als we samen door stad lopen ziet hij door al het geroezemoes heen details die ik niet zie. Dan heeft hij plots ongelooflijk mooie foto's getrokken van een futiliteit die mij compleet ontgaan is. Ik heb ook nooit gezien welke mooie kleuren de zonsopgang die ochtend had, ook al heb ik lang genoeg staan aanschuiven in de file.

Ik ben denk ik nogal een rationeel type. Die 'schone dingen des levens' gaan (onterecht) aan mij voorbij.

Maar binnenshuis betrap ik mezelf sinds een 7tal maanden wel aan 'och-zie-eens-hoe-schoon'- gedachten. Het is niet eens zo moeilijk: zet de twee mannen ergens samen en ik heb het zitten!

C'mon and jumpjump!

Vernes eerste keer op een springbalbeest en springkasteel? Check!
Getest en goed bevonden!

Chompchomp, lekker oortje!

See how my socks match my cardigan?  Moeders!

Bitter nasmaakje precies.

Tettergat

Deze fotootjes zijn van twee weken geleden.
 Inmiddels zit de aap perfect betrouwbaar en stabiel rechtop, zonder bumbo-seat dus.

Verne zijn klep staat al drie dagen niet meer stil. Seriously.
Ineens, van de ene dag op de andere zijn zijn vocale brouwsels veranderd en herkenbaar geworden.  Dan vraag ik mij af...'hoe werkt dat toch, zo'n koppeke'? Dat dat ineens zomaar iets kan.
Hij amuseert er zich rot mee en oefent dus de hele dag lang, waarbij hij alles redelijk enthousiast of zelfs agressief uitspreekt. Een lawaai in huis!

Hierbij onze vrije interpretatie:
E la ta te: Hoe laat dat 't is
Ladde: Chocolade
Laddedadede: Moeder, ge hebt wéér een ladder in uw kousen.
Ladda: Ik wil later met ne Lada rijden (tjah)
Tatu: Ambulance
Tatutete: Ik wil later ambulancier worden: 
Dadde: Bevestiging dat wat ik zeg waar is (wist ik al)

Nog een significante verandering van de laatste paar dagen: Verne begint te slapen zoals de gewone mensen.
Dat wil zeggen dat ik hem niet meer in alle windrichtingen in zijn bedje terugvind en dat zijn dekentje al eens op zijn lijfje blijft liggen tot 's ochtends . Volgens mij heeft hij ontdekt dat het comfortabeler slapen is in de lengterichting van een bed ipv in de breedte. Had hij nog even zo doorgedaan, de spijltjes van zijn bedje stonden in zijn kopje gedeukt.
En dat zou erover zijn, een gedeukt kind. (Den emmer der vernederingen en zo...geweetwel. )

Life lately...

...according to Matijs zijn iPhoontjen.

Wat mij betreft hebben de voorbije weken redelijk in het teken gestaan van werk/ geen werk.

Well yes, I have been made redundant. Vandaag. Iemand beetje (zwart) werk liggen voor mij?

Sunshine en lollipops-blogpost deel 2, sneller dan verwacht!

Maar het is ok, er zijn ergere dingen. 

So, chin up en nadenken welke uitdaging ik als volgende op mijn parcours wil. Na het slagen in de "pers-een-baby-door-een-véél-te-smalle-opening"-challenge kan ik alles aan.

For shizzle.

  

  

We were on a break

Neen...niet the Ross and Rachel kind of break maar ééntje naar De Dardennen en ééntje naar Nederland. Verslagjes daarvan volgen later wel!

Tijdens 'the break' ben ik wel verliefd geworden op een andere man. Een zwartjen dan nog. En once you go black...

Behold: LIONEL(leken)

Alzo maakte hij -compleet onverwacht- zijn intrede:

Een beetje schuchter en plakkend aan zijn opa (mama en papa zijn er even tussenuit, ook al naar Nederland.)

Ik heb het nog even bij mijn eigen gebroed gehouden maar dat heeft niet lang geduurd. Met taart en fruitsap heb ik hem verleid en het heeft gewerkt!

We had fun!

Lionel heeft nog even geprobeerd aan te pappen met andere vrouwen...

Maar is daar snel op teruggekomen.

Eens in zijn element heeft hij zelfs een mijlpaaltje doorbroken: de eerste pasjes!!

http://www.facebook.com/video/video.php?v=2196250044694

Na al dat harde werk denk ik dat Little L terug een beetje honger naar zijn roots kreeg en bleek ik toch slechts tweede keus. Terug naar de Opa dan maar!

Eén dikke traan. Foto vergroten om hem te zien bungelen.

 Ik heb het einde van ons affaire snel opgevangen met the next best thing...kokerellen en onnozel doen.

 

En Verniñosjes natuurlijk. Of course I go back!

"Eej, en ik? Vergeet mij niet!" zegt dat vingertje.