Gelukkig heeft hij niet echt flapoortjes, het aapje.
Hij vertoeft sinds gisterenavond in Essene bij zijn omie en opa aangezien wij ons wilden wagen aan de lichtfestival-gekte.
Vanochtend is het hier dus "heerlijk" rustig. We hebben ook al alles gedaan dat je hoort te doen op een kindloos ochtendje...de (nog-niet-verfrommelde) krant gelezen, ongestoord een filmpje gekeken, pistoletjes gebakken, een tong extra gedraaid, elkaar een potje slaag gegeven met de houten lepel waar Verne anders op sabbelt. Je kent het. Héél gezellig allemaal. Voor efkes toch. Eergisteren was hij ook al uitbesteed, aan zijn grootmoe en grootva, omdat er twee feestjes op het programma stonden.
Zo twee Verne-loze nachten na elkaar...dan krijg je dit soort conversaties:
"Preute?"
"Hm."
"Mist gij hem ook?"
"Hm... 't Is wel nogal stil he."
"Uhu."
"We kunnen d'r anders ook vroeger om gaan?"
*grijns*
Blijkbaar houden we niet meer zo van "heerlijk" rustig. Of toch wel, maar slechts voor efkes.
Rust is overrated, gedoe underrated. Clearly.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten